To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Other musical stuff
Ακολουθώντας την (ταχυδρομική) επικαιρότητα, θυμόμαστε τη Σερενάτα “του ταχυδρομικού κόρνου”, έργο που ο Mozart έγραψε σε ηλικία 23 ετών, για την τελετή λήξης του ακαδημαϊκού έτους του Πανεπιστημίου του Σάλτσμπουργκ. Ο τίτλος οφείλεται στη χρήση ως σολιστικού οργάνου σε ένα από τα μέρη της (δεύτερο μενουέτο), του ταπεινού ταχυδρομικού κόρνου, οργάνου που, χάρη στον W.A.M., δοξάστηκε για πρώτη και τελευταία…
Πάνω : ενάντια στον Προσωπικό Αριθμό εκστρατεύουν, όπως και πριν με τα εμβόλια, μόνο οι …ψεκασμένοι : “εθνικιστές”, “θρησκόληπτοι”, και γενικώς αρνούμενοι να ακολουθήσουν το συναρπαστικό ρυθμό της “προόδου”. Ο κοπρίτης του Twitter, και οι συν αυτώ λεχρίτες …ξέρουν καλύτερα. Κάτω : μέχρι μια εποχή, αντίθετοι στο ηλεκτρονικό φακέλλωμα ήταν άνθρωποι από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα : συντηρητικοί (…”εθνικιστές”, “θρησκόληπτοι”…
Παραμένουμε σε έδαφος πρώην Ανατολικού Μπλοκ : η μουσική του George Enescu (1881 – 1955) θα είχε ακουστεί σίγουρα ευρύτερα, αν ο συνθέτης, βιολιστής & πιανίστας δεν είχε γεννηθεί στη Ρουμανία, αλλά σε κάποια ισχυρή χώρα της Δύσης. Οι επιδόσεις του ως παιδιού θαύματος ήταν ακραίες, όπως και οι διθύραμβοι: έφτασε να χαρακτηριστεί ως “το μεγαλύτερο μουσικό φαινόμενο από την…
Ακούμε το μεγάλο Τσέχο κοντραμπασίστα – συνθέτη Miroslav Vitous επικεφαλής ενός εκθαμβωτικού all-star team (Jan Garbarek: σαξόφωνο Chick Corea: πιάνο John McLaughlin: κιθάρα, Jack DeJohnette: ντραμς) σε ένα κομμάτι από την κλασική κυκλοφορία του των early ’00s, Universal Syncopations. Here’s the great Czech double bassist – composer Miroslav Vitous, leading an astonishing all-star team (Jan Garbarek: soprano and tenor saxophones…
Η πληθωρική δισκογραφία του Jack Dejohnette, τόσο ως sideman όσο και ως leader, αποτελεί το ισοδύναμο μιας εγκυκλοπαίδειας της σύγχρονης (από τα mid 60s και μετά) jazz. Την οποία σκοπεύουμε, Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος να εξερευνήσουμε, τιμώντας τη μνήμη του. Ακούμε δυο κομμάτια από ισάριθμα άλμπουμ που κυκλοφόρησε στα ‘70s ως leader. Tο πρώτο και πλέον “πειραματικό” Pictures (1976)…
Το 1978, χρονιά της διάλυσης του σημαντικού ολλανδικού progressive γκρουπ των Focus, ο Jan Akkerman, (κιθαρίστας και κινητήρια δύναμή τους μαζί τον οργανίστα – φλαουτίστα Thijs Van Leer) κυκλοφορεί το άλμπουμ Aranjuez. Μαζί του εδώ ο ενορχηστρωτής – διευθυντής ορχήστρας Claus Ogerman, εκ των κυρίων εκπροσώπων του Third Stream (υβριδικού είδους – μείγματος κλασικής και jazz), με συνεργασίες που περιλαμβάνουν…
Μπορεί ένα άλμπουμ να είναι “ατμοσφαιρικό” και ταυτόχρονα φιλόδοξο; Φυσικά, άλλωστε λίγα κλισέ είναι τόσο άστοχα όσο το περί “ατμοσφαιρικής μουσικής” : το αντίθετό της, η …μη ατμοσφαιρική μουσική, απλούστατα, δε νοείται. H πολυσυζητημένη “ατμόσφαιρα”, αν πρόκειται όντως για τέτοια, δεν παράγεται από ήχους και εφέ, αλλά από τις νότες : ο ίδιος πιανίστας, στο ίδιο πιάνο, θα δημιουργήσει άλλη…
Η συμβολή του του Jack DeJohnette, ως (co-) leader – συνθέτη – πειραματιστή και ως ντράμερ σε αμέτρητες ιστορικές ηχογραφήσεις (των Miles Davis, Keith Jarrett, Chick Corea, Sonny Rollins, Herbie Hancock, Dave Holland, Charles Lloyd και τόσων άλλων) καθιστά την πρόσφατη (26/10) απώλειά του σε ηλικία 83 ετών, τη σημαντικότερη μέχρι στιγμής εφέτος, για τον κόσμο της jazz. Δυο πρόσφατα…
Όσο πιο πολύ μπορεί να πλησιάσει ένα “ποπ κομμάτι” το θρησκευτικό συναίσθημα, για τα αυτιά μου τουλάχιστον. Από το δεύτερο άλμπουμ των Genesis, σύνθεση του κιθαρίστα Anthony Phillips, ιδρυτή και αρχικού “ηγέτη” του γκρουπ – θα τους εγκατέλειπε μετά την κυκλφορία του. 📀 📀 To my ears, this is about as close as a “pop song” can get to religious…
Δεν τελειώσαμε φυσικά με το Διονύση. Θα επανέλθουμε και θα επανερχόμαστε σ’ αυτόν, τακτικά και για μεγάλο διάστημα… ανάμεσα σε άλλα πράγματα. Ακούμε που το παρόν δύο τραγούδια του Frank Zappa από το Zoot Allures του 1976. We haven’t finished Of course with Savvopoulos. We ‘ll return to him and keep returning, regularly and for a long time… among other…
Ο Μπάλλος είναι ο αγαπημένος μου, για βιωματικούς λόγους και όχι μόνο, δίσκος του Σαββόπουλου. Παρακάμπτοντας το έπος που καταλαμβάνει την πρώτη πλευρά, ακούμε το ‘Κιλελέρ’ : μια ακόμα από τις επίμονα συγκλονιστικές στιγμές του εκλιπόντος, και μια πρωτοφανή σύζευξη “ροκ” και “παραδοσιακών” ήχων. Ακολουθούν δυο κομμάτια μικρότερης διάρκειας, όχι όμως και αξίας : ‘Σ’ Ευχαριστώ Ω Εταιρία’ και ‘Διάλειμμα’,…
Και …ένα τραγούδι του μεγάλου Κώστα Σκαρβέλη, πάντα από το 1940. Τραγούδι με ταξικές αναφορές, ερμηνευμένο από τον Γιώργο Κάβουρα, προσωπική μου αδυναμία στο συγκεκριμένο χώρο. 🇬🇷🇬🇷🇬🇷 And… a song by the great Kostas Skarvelis, always from 1940. A song with class references, performed by Giorgos Kavouras, my personal favorite in this particular scene.