Το project των BLM “σε δουλειά να βρισκόμαστε” δεν προβλέπεται φυσικά να υποχωρήσει, όσο οι εκλογές θα πλησιάζουν.
Οι αναγνώστες που θα ακούσουν τυχόν στην τηλεόραση για την …δολοφονία της Breonna Taylor, “ενός ακόμα θύματος της ρατσιστικής αστυνομικής βίας”, καλό θα είναι να γνωρίζουν την αληθινή ιστορία πίσω απ’ τα συνθήματα:
Στο πλαίσιο βάσιμων υποψιών για εμπλοκή της εκλιπούσης σε κύκλωμα εμπορίας ναρκωτικών, πραγματοποιήθηκε [συμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν για τέτοιες περιπτώσεις] αστυνομική έφοδος στο διαμέρισμά της. Ο Kenneth Walker, εξακριβωμένος drug dealer και φίλος της Breonna, άρχισε νε πυροβολεί εναντίον των αστυνομικών. Στο πανδαιμόνιο που επακολούθησε, κάποια σφαίρα έπληξε θανάσιμα την BT.
Το περιστατικό που, στην Αμερική και υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα έβρισκε ίσως καν το δρόμο του στα ψιλά των εφημερίδων, αποτελεί σήμερα επίκεντρο ενός νέου κύκλου ταραχών, εμπρησμών και βανδαλισμών στους δρόμους. Αφορμή η δικαστική απόφαση που εκδόθηκε, να μην απαγγελθούν κατηγορίες για δολοφονία στους αστυνομικούς που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση.
Σύμφωνα με κατάθεση των ιδίων, επιβεβαιωμένη από εκείνη ενός γείτονα, χτύπησαν πρώτα την πόρτα, επισημαίνοντας σαφώς την παρουσία τους. Σε αντιπαράθεση, η [“ιδιαίτερα πειστική”] κατάθεση του drug dealer – boyfriend: “δεν ξέρω τι συνέβη. Κάποιοι μπούκαραν στο σπίτι και σκότωσαν τη φίλη μου”.
Στην Αμερική του 2020, ο μαύρος που θα πυροβοληθεί από λευκό αστυνομικό, ανακηρύσσεται αυτομάτως ήρωας. Αυτό, ενώ οι στατιστικές [παντού δημοσιευμένες για όποιον θέλει να τις ψάξει] δείχνουν ότι οι περιπτώσεις μαύρων πολιτών που σκοτώνονται από λευκούς [μπάτσους ή μη] αποτελούν απειροελάχιστο υποσύνολο των μαύρων που σκοτώνονται από μαύρους.
Ως εκ τούτου, ένα σύνθημα όπως το “Black Lives Matter”, στοχευμένο στην λευκή ρατσιστική βία, είναι εξ ορισμού κάλπικο και υποκριτικό.
Για να μη μιλήσουμε για το πόσο εύστοχα είναι κάποια άλλα, περί απόσυρσης πόρων από την αστυνομία, ή και …κατάργησής της.