Η σκαιότητα με την οποία τα μίντια κατασκευάζουν / παρουσιάζουν την πραγματικότητα εξακολουθεί να σοκάρει, από καιρού εις καιρόν τουλάχιστον. Αυτή είναι μια από εκείνες τις φορές.
Στο πλαίσιο της αιτιολόγησης της επιλογής, ως προσώπων της χρονιάς από το “έγκριτο” Time των Joe Biden, Kamala Harris, μπορεί κανείς να διαβάσει [μεταφερμένα στο ελληνικά από το site της ΕΡΤ]
Αιτιολογώντας την επιλογή των συγκεκριμένων προσώπων ως «Προσωπικοτήτων της Χρονιάς» οι συντάκτες του περιοδικού αναφέρουν πως διάλεξαν το συγκεκριμένο δίδυμο των Δημοκρατικών επειδή, όπως υποστηρίζουν «άλλαξαν την αμερικανική ιστορία, επειδή έδειξαν ότι οι δυνάμεις της ενσυναίσθησης είναι ισχυρότερες από το μένος του διαχωρισμού, επειδή μοιράστηκαν ένα όραμα αποκατάστασης (των πραγμάτων) σε έναν κόσμο που πενθεί».
Οι Biden και Harris επιλέχθηκαν από το περιοδικό ανάμεσα σε άλλες τρεις τελικές υποψηφιότητες: αυτή των εργαζομένων στις δομές υγείας και του Δρος. Anthony Fauci, αυτή του κινήματος κατά των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ, και αυτή του απερχόμενου προέδρου Donald Trump.
Σύμφωνα με το Time, οι Biden και Harris «πρόσφεραν αποκατάσταση και ανανέωση» και «η Αμερική “αγόρασε” αυτό που “πουλούσαν”». Ο Biden έλαβε περίπου 7 εκατομμύρια περισσότερες ψήφους από τον Ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι στις αμερικανικές εκλογές υπήρξε απάτη, για την οποία δεν υπάρχουν αποδείξεις.
Επεξηγηματικές παρατηρήσεις: το ότι το δίδυμο JB-KH “άλλαξε την αμερικανική ιστορία επειδή έδειξαν…” . σημαίνει ότι η μέχρι τούδε αμερικανική ιστορία διέπεται από το μένος του διαχωρισμού. Kαι φυσικά όχι μόνο αυτή, αλλά η μέχρι τούδε ιστορία του Δυτικού Κόσμου. Αυτή την επίσημα διατυπούμενη άποψη θα είναι καλό να την θυμόμαστε…
Ανάμεσα στις υπόλοιπες υποψηφιότητες ήταν …το κίνημα κατά των φυλετικών διακρίσεων. Που σημαίνει ότι λίγο έλειψε να έχουμε ως πρόσωπα της χρονιάς τις τρεις χοντρές μαύρες λεσβίες – ιδρυτικά στελέχη των Black Lives Matter.
Το Time τέλος προστίθεται στη χορεία των αμερικάνικων media που αποφασίζουν [και διατάσσουν] ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για εκλογική απάτη εις βάρος του DT – το κάνουν από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν οι ενστάσεις, πριν προηγηθεί η παραμικρή συζήτηση.

Όσοι έχουν ασχοληθεί στοιχειωδώς με την αμερικανική πολιτική σκηνή, γνωρίζουν ότι ο “president elect” είναι ένας άνθρωπος καταβεβλημένος από κάθε άποψη, φυσική και πνευματική. Ο χρόνος δεν έχει φερθεί ευγενικά στον Joe Biden, που έχει απαθανατιστεί επανειλημμένα να παραπαίει και να παραπατάει [σε μια τέτοια περίπτωση …τραυματίσθηκε παίζοντας με το σκύλο του] αλλά και να λέει ασυναρτησίες σε προεκλογικές ομιλίες και τηλεοπτικές συνεντεύξεις. Ο πρώην γιατρός του Λευκού Οίκου, άνθρωπος που έχει εργαστεί για τρεις προέδρους [Bush, Obama, Trump] και του οπoίου η ακεραιότητα δεν έχει αμφισβητηθεί από καμία πλευρά, δήλωσε πρόσφατα ότι θεωρεί τον JB ακατάλληλο για τα καθήκοντα του προέδρου των ΗΠΑ […for the record, ο εν λόγω γιατρός ήταν σ’ αυτές τις εκλογές και υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων].
Υπάρχει ένα πρόβλημα με τον Joe Biden ακόμα σοβαρότερο από την φυσική / διανοητική του κατάσταση. Ο πιθανώς επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι αυτό που λέμε, διεφθαρμένος ως το κόκαλο. Αυτό δεν προκύπτει απλώς [αν και θα έπρεπε] από την σκανδαλώδη εύνοια που του δείχνουν οι Tech Giants, λογοκρίνοντας κάθε κριτική εναντίον του και κατεβάζοντας λογαριασμούς εκείνων που την ασκούν.
Προκύπτει από “hardcore evidence”. Όχι τυχαία, και αυτά αντιμετώπισαν την ίδια επιλεκτική αξιολόγηση, από τους ίδιους tech giants που, σε συνεργασία με τα media, κατάφεραν να κρατήσουν μυστικό από το κοινό τους στην κρίσιμη προεκλογική περίοδο * ότι ο υιός Biden, Hunter, ερευνάται δικαστικά για τις οικονομικές του σχέσεις με καθεστώτα ξένων κρατών ανάμεσα στα οποία, …η Κίνα. Ο ίδιος ο Joe απαντά σ’ αυτό ότι …δεν ασχολείται με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του γιου του και ότι …δεν συζητάει μαζί του τέτοια θέματα. Μιλάμε για φαρσοκωμωδία: πρόκειται για τον γιο που ακολουθούσε επί μονίμου βάσεως τον αντιπρόεδρο – πατέρα στα ταξίδια του στο εξωτερικό, όπου μέσω της …υικής ιδιότητας έκανε μπίζνες με τη διαμεσολάβηση κρατικών αξιωματούχων. Στις οποίες μπίζνες, σύμφωνα με ένορκη κατάθεση επιφανούς Αμερικανού επιχειρηματία – πρώην συνεταίρου του, εμπλεκόταν ο ίδιος ο Joe, αλλά και ο …αδελφός του, Jim Biden. Μιλάμε για σίριαλ εδώ, που όταν οι λεπτομέρειές του αποκαλυφθούν, θα γελάσει το παρδαλό κατσίκι. Το αστείο είναι ότι η κουστωδία του δημοκρατικού κόμματος δεν έπαψε να κυνηγά τον Donald Trump απ’ την στιγμή της εκλογής του, ως διαπλεκόμενο με τη Ρωσία, περνώντας τον απ’ τα 40 κύματα και μην καταφέρνοντας να στοιχειοθετήσει, πόσο μάλλον να αποδείξει, τίποτα.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα με τον Joe Biden είναι άλλο, και ακούει στο όνομα “Kamala Harris”. Δεν έχει νόημα να μπει κανείς σε λεπτομέρειες περί τον βίο και την πολιτεία της, να επισημάνει ότι απ’ τους είκοσι-τόσους υποψήφιους για το χρίσμα ήταν εκείνη με τα χαμηλότερα ποσοστά προτίμησης, ή ότι έχει χαρακτηρίσει “ρατσιστή” και “σεξιστή” τον JB [oh yes…] .. Το επείγον εδώ είναι η ολοφάνερα, για όσους έχουν μάτια, προβληματική προσωπικότητα της κυρίας και το ότι …έχει επιλεγεί βάσει σχεδίου, ως αντικαταστάτρια του JB. Ο ίδιος ο “president elect” δηλώνει – τον έχω ακούσει ο ίδιος : “έψαχνα για κάποιον που να μπορεί να με αντικαταστήσει αν πάθω κάτι. Και αυτή …είναι η Kamala”. Το θέμα εισάγεται από τώρα, η τακτική είναι ίδια με εκείνη που είχε προηγηθεί της “πανδημίας”. Η …έκφραση “κυβέρνηση Harris – Biden” ακούγεται συχνά, και από τον ίδιο τον “πρόεδρο”, ως γλώσσα λανθάνουσα. Ο Joe Biden είναι ο ιδανικός για να συμβολίσει το καταβεβλημένο, απερχόμενο αρσενικό που στα μισά της διαδρομής αποχωρεί, καταλαβαίνοντας ότι …μια έγχρωμη γυναίκα θα τα καταφέρει καλύτερα.
Εξ ου άλλωστε και επελέγη. Η ιδέα ήταν: ψηφίστε Biden, …όχι σε πείσμα της κατάστασής του αλλά …εξ αιτίας της. Η «πολιτική σκέψη» των υποβαθμισμένων ανθρώπων που περνούν γραμμή στον κόσμο [με μεθόδους που δεν απέχουν από τον παραδοσιακό υπνωτισμό] αφορά αποκλειστικά τις εμμονές τους με τα identity politics: “μαύρος πρόεδρος”, «γυναίκα πρόεδρος» “ομοφυλόφιλος πρόεδρος” κτλ.
Και ασφαλώς θα φέρουν τον κόσμο στα μέτρα που χρειάζεται ώστε να μπορεί να “κυβερνηθεί” από τον τελευταίο τυχάρπαστο, ένα ανδρείκελο που θα πληροί τις προϋποθέσεις των identity politics. Αντιπροσωπευτικό δείγμα τέτοιων τυχάρπαστων είναι τα πρόσωπα της χρονιάς για το Time: ο Joe Biden και, ιδίως, η Kamala Harris.
Όποιος δεν διακρίνει τη διαταραχή στο βλέμμα της επόμενης [αντι-]προέδρου, θα την διακρίνει αργά ή γρήγορα …the hard way.

* επηρεάζοντας έτσι, όχι ακριβώς έμμεσα, το εκλογικό αποτέλεσμα.