To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να πιστέψει ότι :Όσο ρεπόρτερ είναι ο μουρόχαυλος με το μικρόφωνο.Όσο δημοσιογράφος είναι η κυριούλα με το σοβαροφανές ύφος.Όσο συναυλία είναι η διοργάνωση των “φοιτητικών συλλόγων” στην οποία αναφέρονται.Όσο καλλιτέχνες είναι οι συμμετέχοντες σ’ αυτήν……Άλλο τόσο σοβαρό θέμα εξ αρχής (ανεξαρτήτως μεγέθους τραγωδίας) είναι οι “πολιτικά” κατευθυνόμενες κινητοποιήσεις για τα Τέμπη. Παρεμπιπτόντως, ο έτερος των λαοπροβλήτων…
Δεν ξέρω τι εννοεί ο ποιητής του Twitter, ούτε και με ενδιαφέρει. Μου αρκεί το πιο απολαυστικό βιντεάκι που έχω δει τις τελευταίες εβδομάδες. (Νομίζω στα τελευταία δευτερόλεπτα ο “Θεός” ετοιμάζεται να χάσει την ισορροπία του…)
Μη έχοντας κάποια ιδιαίτερη εκτίμηση στον Jean Michel Jarre τον καιρό της κυκλοφορίας του Zoolook, είχα μείνει κυριολεκτικά άναυδος με αυτό. Ιδίως φυσικά με το εναρκτήριο κομμάτι, “βοηθούσης” της φωνής της Laurie Anderson. Not having any particular regard for Jean Michel Jarre at the time of Zoolook’s release, I was literally stunned by it. Especially, of course, with the opening…
Μια απροσδόκητα ψύχραιμη και ορθολογική * προσέγγιση στο ζήτημα των δασμών, από τον Yanis (μ’ ένα “n”) Varoufakis. Μικρής διάρκειας συνέντευξη στο Times Radio. * …όχι αναγκαστικά εξ αυτού “ορθή”, αλλά τουλάχιστον, όχι εσχατολογική / εντυπωσιοθηρική όπως αυτές που κυριαρχούν στα μίντια.
“Τιμώ τον Vincent d’ Indy για την γαλήνια τόλμη με την οποία προχωράει πέρα από τον εαυτό του”. Έτσι μιλoύσε ο Claude Debussy για τον συμπατριώτη και ομότεχνό του, ένα από τους συνθέτες που λειτουργούν στο μεθυστικό μεταίχμιο ρομαντισμού και ιμπρεσιονισμού, ανάμεσα στις στέρεες δομές του πρώτου και την ποτισμένη με εξωτικά αρώματα ελευθεριότητα του δεύτερου. Ακούμε: Lentement – Tres…
Κανείς δεν έχει την αφέλεια να προσδοκά αυτή τη στιγμή …βοήθεια απ’ το Ισραήλ σε περίπτωση νέας (διόλου απίθανης) εμπλοκής μας με τους Τούρκους. Και η περίσταση, με τα σύννεφα ενός πολέμου – τελικής λύσης για το Ιράν να βαραίνουν, δε φαίνεται η καταλληλότερη για τη σύσφιξη σχέσεων που η ισραηλινή κυβέρνηση επίμονα ζητάει… * Από την άλλη, τυχόν αντι-ιρανικός…
Συνεχίζοντας με μουσική “Fabrique en France” ακούμε μια πρόταση του stcigar από το χώρο της ηλεκτρονικής ambient. Ocoeur είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Dj και παραγωγού Frank Zaragoza, τον οποίο δεν γνώριζα, και ο οποίος ακούγεται ιδιαίτερα ενδιαφέρων. Continuing with music “Fabrique en France”, we hear a proposal by stcigar, from the field of electronic ambient. Ocoeur is the stage…
“Όταν περιοδεύω στην Ευρώπη, έτσι και μιλήσω για τον Ντόναλντ Τραμπ, μπορεί να είμαι ένας από εκείνους στους οποίους απαγορεύεται η είσοδος στην Αμερική, οι οποίοι μπαίνουν φυλακή για να κοιμηθούν σε τσιμεντένιο πάτωμα με μια αλουμινένια κουβέρτα. Αυτό συμβαίνει τώρα. Αν επιστρέφοντας από την Ευρώπη μου απαγορευτεί η είσοδος, δεν θα μπορώ να παίξω στην αμερικάνικη περιοδεία μου. Οι…
Εν τω μεταξύ, με τα γνωστά και μη εξαιρετέα δημοσιογραφικά παχύδερμα * να πανηγυρίζουν για τις βουτιές στα χρηματιστήρια και για το “σοκ και δέος” που ο DT προκαλεί στον πλανήτη, εντέχνως αποσιωπάται η θεαματική πτώση των τιμών πετρελαίου, προερχόμενη κυρίως από Ρωσία και Σαουδ. Αραβία. Ταυτόχρονα, ο Kyrill Dimitriev, ειδικός απεσταλμένος του Πούτιν για θέματα διεθνούς οικονομίας, βρίσκεται αυτή…
Τάδε έφη (πάνω) ιδιοκτήτης της Alter Ego Media (Βήμα-Νέα, Mega, in.gr) εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης. Κάπου εδώ αναλογίζεται κανείς την επιρροή του παράγοντα “ομαδικό σπορ” στον τρόπο ανάγνωσης των γεγονότων από τον “πολίτη”. Δεν εννοώ απλώς τη δύναμη που η ιδιοκτησία μιας ποδοσφαιρικής κλπ. ομάδας δίνει στον πρόεδρό της. Αλλά κυρίως, την οπαδικού τύπου παρόρμηση στην οποία εκπαιδεύεται κανείς να παίρνει…
Στον άτυπο διαγωνισμό βλακείας και (anti-Trump) παραπληροφόρησης, modus operandi της “ελληνικής δημοσιογραφίας”, * η ένταση οξύνεται, με αφορμή φυσικά τους δασμούς του προέδρου. Μοναδική προσπάθεια των Ελλήνων δημοσιογράφων, και όχι μόνο αυτών, δείχνει να είναι η ανακάλυψη του τίτλου που θα γοητεύσει τον αδαή και ανόητο αναγνώστη (“παγκόσμιο σοκ”, “επιστροφή της οικονομίας στο 19ο αιώνα” κοκ). Υπό αυτή την άποψη,…
Κατά τρόπο ενδιαφέροντα, άσχετα αν δεν προκαλούν έκπληξη, οι (λίγοι σχετικά) ‘Ελληνες αναλυτές που ασχολούνται σοβαρά με την υπόθεση Λεπέν, φροντίζουν πριν απ’ όλα να διαχωρίσουν τη θέση τους από την “ακροδεξιά” πολιτικό, με τις ιδέες της οποίας κατά κανόνα διαφωνούν …”αλλά άλλο αυτό, και άλλο η πολιτικοποίηση της δικαιοσύνης…”.Άλλος κοινός τόπος των τοποθετήσεων είναι οι αναφορές σε ομοειδείς περιπτώσεις…