PASSPORT : NOSTALGIA / URANUS (1971)

Έξαίρετο δείγμα ευρωπαϊκού fusion από τα early ’70s, τα δυο αυτά κομμάτια προέρχονται από το άλμπουμ – ντεμπούτο των Γερμανών Passport. Εγκέφαλος της μπάντας ο σαξοφωνίστας & συνθέτης Klaus Doldinger, θα συνέχιζε αργότερα γράφοντας soundtracks για ταινίες του Wolfgang Petersen μεταξύ άλλων (Das Boot, Never Ending Story, Enemy Mine…). 📀 📀 Excellent example of European fusion from the early ’70s, these two tracks come from the debut album of the German band Passport. The mastermind behind the band is saxophonist and composer Klaus Doldinger, who went on to write soundtracks for films by Wolfgang Petersen, among others (Das Boot, The NeverEnding Story, Enemy Mine…).

00:00 Nostalgia 05:20 Uranus

(Visited 73 times, 10 visits today)

Discover more from OANNES

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

4 Comments

  1. stcigar September 1, 2025 at 12:50 pm

    Το άσχετο εντωμεταξύ αλλά ευκαιρίας δοθείσης βάλε αν μπορείς μια συμπαθητική διασκευή της.. Black Widow σε κομματάκι του Tom Waits (backing vocals David Bowie!):
    https://www.youtube.com/watch?v=USiLOQFW3X4&list=RDUSiLOQFW3X4&start_radio=1
    Η διασκευή της επίσης στο Boys Don’t Cry μου αρέσει περισσότερο από το πρωτότυπο (που δεν μου αρέσει καθόλου):
    https://www.youtube.com/watch?v=ChkmcIlCmpU&list=RDChkmcIlCmpU&start_radio=1

    Reply
    1. Oannes September 1, 2025 at 1:04 pm

      Εννοείται – θα βάλω και τα δυο, at once.
      Παρεμπιπτόντως, το “Boys Don’t Cry” ήταν το πρώτο άλμπουμ των Cure που άκουσα, στον καιρό του (δεν ήξερα τότε ότι επρόκειτο περί συμπιλήματος). Και μου άρεσε αρκετά, συμπεριλαμβανομένου του ομώνυμου. Το κακό ξεκίνησε από τότε που, αρκετά αργότερα, σε όποιο μπαρ και αν έμπαινες, άκουγες το περίφημο “εφ-αϊ-αρ-εϊ-αϊ-εν-σι-εϊ-αϊ-αρ-όου” το οποίο, παρόλο που επίσης αρχικά μου είχε αρέσει, τώρα άρχισε πλέον να μου ζαλίζει άσχημα τ’ αρχίδια. Όσο για την κλαψομουρμούρα του μαλάκα, άρχισε να μου γίνεται ανυπόφορη. 😎

      Reply
      1. stcigar September 1, 2025 at 1:20 pm

        Από Cure μου αρέσει αρκετά η πρώτη τους περίοδος μέχρι το Pornography. Τη μεταγενέστερη pop φάση τους δεν τη συμπάθησα ιδιαίτερα, με την εξαίρεση ορισμένων κομματιών από το Head on the Door και – κυρίως – από το Kiss me (που θα ήταν εξαίρετος δίσκος αν έβγαινε μονός). Μετά έχασα τελείως το ενδιαφέρον μου. Ο Smith ως περσόνα μου είναι αδιάφορος, ως μουσικός όμως υπήρξε κατά τη γνώμη μου ταλαντούχος.

        Reply
        1. Oannes September 1, 2025 at 2:04 pm

          …Enter Βολταίρος, “διαφωνώ μ’ αυτό που λες αλλά…κτλ κτλ” 😃

          Reply

Leave a Reply