Συγκλονιστικός Captain Beefheart στο κορυφαίο τραγούδι από το Trout Mask Replica, κορυφαίο του άλμπουμ. 💿 💿 An overwhelming Captain Beefheart, on the best song from Trout Mask Replica, his best album.
Moonlight on Vermont affected everybody
Even Mrs. Wooten well as Little Nitty
Even lifebuoy floatin’
With his lil’ pistol showin’
‘n his lil’ pistol totin’
Well that goes t’ show you what uh moon can do
No more bridge from Tuesday t’ Friday
Everybody’s gone high society
Hope lost his head ‘n got off on alligators
Somebodies leavin’ peanuts on the curbins
For uh white elephant escaped from the zoo with love
Goes t’ show you what uh moon can do
Moonlight on Vermont
Well it did it for Lifebuoy
And it did it t’ you
And it did it t’ zoo
And it can do it for me
And it can do it for you
Moonlight on Vermont
Gimme dat ole time religion
Gimme dat ole time religion
Don’t gimme no affliction
Dat ole time religion is good enough for me
Uh it’s good enough for you
Well come out t’ show dem
Come out t’ show dem (repeat five times)
Gimme dat ole time religion (repeat)
It’s good enough for me
Without yer new affliction
Don’t need yer new restrictions
Gimme dat ole time religion
It’s good enough for me
Moonlight on Vermont
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Αν θέλεις βάλε κάποια στιγμή και το παρακάτω κομματάκι
https://youtu.be/zvgVaB30-Cc?si=teyZwOa-ztoDeeeA
που είχα γράψει από την εκπομπή του Ζήλου σε κασέτα και άκουγα μετά μανίας το καλοκαίρι του 87. Ίσως φταίει που το άκουσα πρώτο, ακόμα και σήμερα όμως η παγωμένη εκδοχή της Siouxsie μου αρέσει περισσότερο από το κάπως υπερβολικά συναισθηματικό πρωτότυπο.
Πράγματι καλύτερη είναι. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα τραγούδια των προ του (μνημειώδους) Viva! δίσκων των RM, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του πρώτου, είναι απείρως προτιμότερα σ’ αυτό (live), από τα studio tracks.
Παρεμπτιπτόντως πάντως, παρά τη συνολικά τεράστια εκτίμησή μου για την S (είναι και από τις ελάχιστες γυναίκες Διδύμους που μου έχουν αρέσει σοβαρά) δεν κατάφερα ποτέ να χωνέψω αυτό που έκανε στο “Passenger” του Iggy (ύμνος της εφηβείας μου, πολύ πριν γίνει και καλά “εμβληματικό”. Το άκουγα κάθε βράδυ με τα ακουστικά στο απόλυτο σκοτάδι – εμπειρία μεταρσίωσης). Στα αυτιά μου η “διασκευή” της Siouxsie ακουγόταν πάντα σαν τσιγκολελέτα της Βουγιουκλάκη.
Ούτε κι εμένα μου πολυαρέσει. Τις περισσότερες φορές που ακούω το δίσκο, το συγκεκριμένο κομμάτι το προσπερνάω. “Περιττό” είναι ο χαρακτηρισμός που μου έρχεται στο μυαλό. Δεν είναι σύμπτωση ότι τελικά έγινε η μεγαλύτερη “επιτυχία” των SATB.
…Νομίζω ότι ακόμα και στο Ελλάντα άλλωστε (παραδοσιακά τόπου λατρείας του Iggy) πρώτα μ’ αυτήν έγινε επιτυχία και μετά στην original έκδοση. Θυμάμαι να το ακούω κάθε βράδυ σε μπαρ εποχής (Green Door, Εναλλάξ etc) και να στραβομουτσουνιάζω.