Αφήνοντας θέματα όπως “αισθητική” και “δημοσιογραφία” κατά μέρος, θεωρώ ότι “οφείλει” κανείς να παρακολουθήσει το παρακάτω στιγμιότυπο. Είναι κατατοπιστικό του τι παίζεται σε βάρος της χώρας, εκ μέρους των Τουρκόχοιρων και των μπακαλόγατών τους : του “Πρωθυπουργού της κυβέρνησης εθνικής ενότητας” Αμπντέλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά (Δυτική Λιβύη) και του Στρατηγού Χαφτάρ, πολέμαρχου ενός μη κράτους (Ανατολική).
Μπορεί κανείς να αγνοήσει ατάκες όπως : “…το ότι η λιβική διακοίνωση περιλαμβάνει και την Αίγυπτο είναι καλό νέο, γιατί οι Αιγύπτιοι δε θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια” * ή “…η κίνηση της Λιβύης δεν παράγει έννομο αποτέλεσμα”. **
Αυτό που δεν μπορεί να αγνοηθεί είναι το “μη περαιτέρω” στο οποίο κατευθυνόμαστε, απ’ την πολιτική μιας κυβέρνησης που πρέπει να αντικατασταθεί εδώ και τώρα. Όχι από κάποιο “Μεσσία” …άσπιλο και αμόλυντο από το σύστημα, κάποιον Επαναστάτη Ποπολάρο ας πούμε, αλλά “εκ των ενόντων”, με ό,τι καλύτερο υπάρχει διαθέσιμο, και με κριτήρια που να περιλαμβάνουν απαραιτήτως την “επαγγελματική” ( = πολιτική) επάρκεια.

* Όπου η Ελλάδα, σταυρώνοντας τα χέρια της …προσβλέπει στους Αιγύπτιους προσδοκώντας ότι δε θα κάνουν το ίδιο.

** Όταν ωστόσο ο τουρκικός στόλος λειτουργεί με βάση το συγκεκριμένο “μη έννομο” αποτέλεσμα, ο ελληνικός …επιλέγει να βάζει την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια, απεμπολώντας κυριαρχικά δικαιώματα.