Το καλλιτέχνημα του “Light” δεν άντεξα να το ακούσω. Από κάποιου είδους ρεπορτάζ που διάβασα, αυτό που προκύπτει, αυτό δηλ. για το οποίο ξεσηκώθηκε ο κόσμος και σύσσωμοι οι αρμόδιοι φορείς (Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας κοκ) είναι ότι …το να αποκαλείς κάποιον καθυστερημένο αποτελεί προσβολή στο είδος των καθυστερημένων εν συνόλω.
Ας επισημάνουμε εν πρώτοις, ότι η κατακραυγή αφορά συνήθως περιπτώσεις απεύθυνσης με τη λέξη “ανάπηρος” σε κάποιον που …δεν είναι. Αλλιώς θα έπρεπε να στρέφεται πριν απ’ όλα στην ίδια την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, η οποία (καλώς κάνει και) δεν έχει πρόβλημα με τη χρήση της λέξης.
Το δεύτερο που επισημαίνεται είναι η τεράστια γκάμα ιδιοτήτων που η αναφορά σ’ αυτές στοχοποιείται δια νόμου. Ο νόμος αποσκοπεί στην προστασία των φερόντων τις ιδιότητες από το “ρατσισμό” και τη “μισαλλοδοξία” : ατόμων και ομάδων που στοχοποιούνται λόγω φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, κοινωνικής προέλευσης, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου ή χαρακτηριστικών φύλου”.
Αυτό με το οποίο όμως έχουμε να κάνουμε στην πραγματικότητα, είναι το concept της λογοκρισίας / καταστολής με ανθρωπιστικό μανδύα : η εκτίμηση ότι κάποιος έχει πρόβλημα ένεκα φυλής ή φύλου, είναι εύλογα αυθαίρετη και ηθικά κολάσιμη. Η αντίστοιχη όμως περί προβλήματος ένεκα εξαιρετικά χαμηλού IQ ας πούμε ή, ακόμα απλούστερο, ένεκα …βαρηκοΐας ή τυφλότητας, δεν είναι ακριβώς αυθαίρετη, ούτε κολάσιμη ως …ρατσιστική. Το μειονέκτημα υπάρχει αντικειμενικά, και η προσέγγιση σ’ αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο : πιστεύω / αναγνωρίζω ότι κάποιος έχει πρόβλημα, δεν σημαίνει και ότι τον θεωρώ …κατώτερο. Όταν απευθύνομαι σε κάποιον με τη φράση “κουφός / τυφλός είσαι; δεν ακούς / δεν βλέπεις;”, δεν επιδεικνύω …περιφρόνηση στους έχοντες το συγκεκριμένο πρόβλημα. Επιτιμώ απλώς κάποιον που, ενώ δεν το έχει, φέρεται σαν να το έχει.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ξανά, ο φασισμός περνάει εδώ με τόνους ψυχοπονιάρικους. Γιατί αντικειμενικός σκοπός της νομικής διάταξης είναι η εξυπηρέτηση του σχεδίου “πόλεμος όλων εναντίον όλων”, με ύπουλο βεβαίως εστιασμό στην προστασία των “μεταναστών”/“προσφύγων” βλ. λαθρομπουκαδόρων. Δια της μεταμορφώσεως, αυτό το τελευταίο, σε “ρατσιστικό” ενός ισχυρισμού καθαρά νομικής φύσεως : ως εργαζόμενοι / φορολογούμενοι πολίτες έχουμε a priori περισσότερα δικαιώματα από ανθρώπους που εισβάλλουν σ’ αυτή τη χώρα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.