Για όσους δεν το είχαν ήδη αντιληφθεί, το διανοητικό / ηθικό ανάστημα «ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης» τύπου Γιάννη Σμαραγδή, ξεπροβάλλουν αδιάψευστα από την ευκολία με την οποία συμπλέουν, έστω σε πλαίσιο τηλεοπτικής συζήτησης * με υποκείμενα τύπου Καπραβέλου [το «α» με όμικρον]. Αλλά με εντυπωσίασε, όσο και τον διευθυντή της Β’ ΜΕΘ του Νοσοκομείου Παπανικολάου, η αποστροφή του «κορυφαίου σκηνοθέτη» περί χρονιάς στην οποία καθήκον μας είναι να βάλουμε δεύτερο το «εγώ» και πρώτο το «εμείς». Απλώς με εντυπωσίασε απ’ την ανάποδη.
Μια τέτοια άποψη, ή μάλλον σλόγκαν, γιατί περί αυτού πρόκειται, εννοεί να αγνοεί ότι : το «εμείς» δεν αποτελεί παρά το άθροισμα πολλών «εγώ», τα οποία, εξεταζόμενα ένα προς ένα, παρουσιάζονται απελπιστικά αδαή και ετερόφωτα. Αυτό, χάρη στη φροντίδα των κρατούντων, οι οποίοι με πρόσχημα δήθεν «πολεμικές» συνθήκες, επιβάλλουν τυφλή υπακοή στην αυθεντία των «πολέμαρχων» της Επιστήμης. Με άλλα λόγια στο «εγώ» του «ειδικού» – μίσθαρνου της κυβέρνησης.
Υπό αυτό το πρίσμα η ιδιαίτερα συγκινητική για τον κύριο Καπραβέλο αποστροφή περί «εγώ» που οφείλει να υποχωρεί μπροστά στο «εμείς» μεταφράζεται έτσι: απαγορεύεται κάθε προσωπική άποψη αποκλίνουσα απ’ το κυρίαρχο αφήγημα.

* Για όποιον ενδιαφέρεται για τέτοιου είδους απολαύσεις : https://www.youtube.com/watch?v=ZvwT03GO0gw