Κρατάει κανείς την τελευταία πρόταση του ανδρός [“καταλαβαίνετε πού ζούμε;”] και συνεχίζει απ’ αυτήν: καταλαβαίνουμε ακριβώς πού ζούμε: σε μια εποχή και σε μια χώρα, όπου ο αρχετυπικός εκπρόσωπος του είδους “money for nothing”, ο άνθρωπος που, δεκαετίες τώρα, εξαργυρώνει τον πρωτολειογυμνασιακό χαβαλέ των ηλίθιων σόου του με λεφτά και αναγνωρισιμότητα, μπορεί να διηγείται ανεκδοτάκια του κώλου για τον πρόεδρο των ΗΠΑ.
Και αυτό να χαιρετίζεται ως είδηση.