Αντιγράφω αποσπάσματα από άρθρο της Καθημερινής:

Οι Κινέζοι ζουν μέσα από το κινητό τους.
Η τεχνολογία μπορεί να μας ενώνει και να έχει μεταμορφώσει τον πλανήτη σε ένα μικρό χωριό, αλλά στην Κίνα χρησιμοποιείται διαφορετικά από ό,τι στη Δύση, όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά του το ειδησεογραφικό δίκτυο CNBC. Αυτό σημαίνει πως όσες δυτικές επιχειρήσεις ενδιαφέρονται να έχουν παρουσία στη συγκεκριμένη αγορά, θα πρέπει να επανασχεδιάσουν τις εφαρμογές και τις υπηρεσίες, ώστε να προσαρμόζονται στα δικά της δεδομένα.
Αρκεί να περάσει κάποιος ένα 24ωρο σε μία από τις αχανείς μεγαλουπόλεις της Κίνας για να καταλάβει αμέσως πόσο συνυφασμένη είναι η τεχνολογία με την καθημερινότητα των ανθρώπων κατά τρόπο θεμελιωδώς διαφορετικό απ’ ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Και όταν οι Δυτικοί εξακολουθούν να διεκπεραιώνουν πολλά πράγματα από μόνοι τους και διά ζώσης, οι άνθρωποι στην Ασία γενικότερα και στην Κίνα ειδικότερα χρησιμοποιούν τα κινητά τους σχεδόν παντού και πάντα. Ας πούμε, σε ορισμένα πάρκινγκ στη Σαγκάη δεν έχεις καμία άλλη επιλογή –δηλαδή ρευστό– για να πληρώσεις για τη στάθμευση παρά μόνο με την εφαρμογή WeChat Pay ή Alipay. Ως αποτέλεσμα, πολλοί Κινέζοι είναι μίλια μπροστά από τους Δυτικούς. Και αυτό το χάσμα μεταξύ Ανατολής – Δύσης όσον αφορά τη διείσδυση της τεχνολογίας είχε αναφερθεί πολλές φορές στο Συνέδριο Τεχνολογίας Ανατολής και Δύσης, που διοργάνωσε το δίκτυο CNBC, στη Νάνσα του Γκουανγκζού την εβδομάδα που πέρασε. Στο συνέδριο συμμετείχαν υψηλόβαθμα διοικητικά στελέχη από ομίλους, όπως οι IBM, Airbnb, Universal, Mercedes κ.ά., οι οποίοι επισημαίνουν τις διαφορές μεταξύ Ανατολής και Δύσης, που τους υπαγορεύουν να προσαρμοστούν στις διαφορετικές προδιαγραφές ένθεν και ένθεν.
Οι εφαρμογές που επινοούνται από τις δυτικές επιχειρήσεις πολύ συχνά δείχνουν εντελώς διαφορετικές στην Κίνα, και αυτό κυρίως διότι οι Κινέζοι τις χρησιμοποιούν με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Τις μαθαίνουν μέσω διαφημιστικών εκστρατειών και αναζητήσεων σε υπηρεσίες τύπου WeChat. Οι Κινέζοι καταναλωτές επιπροσθέτως κάνουν τις πληρωμές τους μέσω των έξυπνων κινητών τους τηλεφώνων, μια και το ρευστό είναι βέβαιον πως δεν είναι «βασιλιάς» στη συγκεκριμένη χώρα. Επιπλέον, οι πιστωτικές κάρτες θεωρούνται ξεπερασμένες και η χρήση τους βαίνει μειούμενη.

Πέρα από την εξόφθαλμη προπαγάνδιση της τεχνολογικής και όχι μόνο ανωτερότητας της κινεζικής κοινωνίας, κουβέντα δεν γίνεται για το μυστικό που είναι κρυμμένο πίσω από την διεκπεραίωση κάθε πτυχής της ζωής εκεί μέσω του smart phone: για το σύστημα social credit που εφαρμόζεται πιλοτικά προς το παρόν στην Κίνα, με προοπτική να μπει σε πλήρη εφαρμογή το 2020.
Η ονομασία του project “παίζει” πονηρά ανάμεσα στην …τιμή που περιποιείται σε κάποιον απ’ τις πράξεις του, και στην κλασική οικονομική πίστωση. Σύμφωνα με το σύστημα, ο “πολίτης” τιμωρείται ή επιβραβεύεται, αλλάζοντας θέση στον πίνακα μιας “γενικής κατάταξης”, ανάλογα με την κοινωνική συμπεριφορά που επιδεικνύει. Λόγοι τιμωρίας είναι, για παράδειγμα, η κακή οδήγηση, το κάπνισμα, η αγορά πέραν ενός ορίου video games και η …ανάρτηση fake news στα social media. Εννοείται ότι η απόφαση περί το αν είναι fake ή όχι, ο έλεγχος δηλ. φερεγγυότητας των αναρτήσεων, είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του ΚΚΚ.
Εν ολίγοις, οι Κινέζοι δεν ζουν ακριβώς με το κινητό τους. Εξαρτώνται τελείως από αυτό, καθώς παρακολουθεί, καταγράφει και αξιολογεί κάθε τους κίνηση. Με το smart phone σε ρόλο Big Brother τσέπης και, χάρη στο υπερεξελιγμένο πρόγραμμα που εκπόνησε το “κομμουνιστικό” κόμμα, πάσα απόκλιση συμπεριφοράς από την ενδεδειγμένη, είναι άμεσα ελέγξιμη.

Εννοείται ότι ένα από αυτά που επηρεάζονται άμεσα απ’ την “βαθμολογία” του “πολίτη”, είναι η πιστοληπτική του ικανότητα.  Και, υποθέτει κανείς χωρίς κακοπιστία ότι, το πρόγραμμα social credit δεν είναι πιλοτικό μόνο για τη συγκεκριμένη χώρα, αλλά για ολόκληρο τον πλανήτη…. Γιατί ο συνδυασμός turbo καπιταλισμού και ολοκληρωτικών  μεθόδων ελέγχου από τα εγχειρίδια των Στάλιν – Μάο, είναι ταυτόχρονα το motto της “Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας”, και το πρότυπο της Παγκοσμιοποίησης.