Την ίδια ώρα που τα ελληνικά μίντια μιλούσαν για σθεναρή αντίσταση των Ουκρανών και απρόσμενες καθυστερήσεις των ρωσικών δυνάμεων, γαρνίροντας με εικόνες ελληνο-ουκρανών αναχωρούντων με πούλμαν για να …πολεμήσουν *, η ουκρανική κυβέρνηση “αποδεχόταν” έναρξη διαπραγματεύσεων άνευ όρων.
Το της επιφυλακής “συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών” μόνο περίεργο δεν ακούγεται. Ακούγοντας περί αποκλεισμού απ’ το swift και των συνεπειών αυτού, η πρώτη σκέψη που έρχεται στο νου είναι “από που κι ως που ο πρόεδρος μιας χώρας όπως η Ρωσία ενώπιον του φάσματος ενός οικονομικού στραγγαλισμού θα αφήσει αναξιοποίητα χαρτιά που διαθέτει, όπως τα πυρηνικά της όπλα;” Εκείνοι που δεν φαίνονται να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο είναι οι διεθνολόγοι [που έχω ακούσει τουλάχιστον], συσχετίζοντας τις νύξεις περί πυρηνικών με την αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις [της ανεκδιήγητης δικής μας μη εξαιρουμένης].
Μπορεί να κάνω και λάθος, εντύπωσή μου πάντως είναι ότι το θέμα αφορά αποκλειστικά στις οικονομικές κυρώσεις. Στο κάτω κάτω ο χαρακτηρισμός που δεν χορταίνουν να επαναλαμβάνουν οι πάντες για το Swift είναι ο της “οικονομικής πυρηνικής βόμβας”.
* Σημείο των καιρών η παρείσφρηση στην τηλεοπτική κάλυψη των γεγονότων, όλο και περισσότερων γυναικών σχολιαστών. Οι τελευταίες εν [τη] αγνοία τους, δίνουν στην ατμόσφαιρα ένα καλοδεχούμενο τόνο ιλαρότητας.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Πολύ συγκίνηση ρε παιδί μου για την Ουκρανία. Ούτε για το βιασμό της Γεωργίας δεν υπήρξε τέτοια κινητοποίηση. Τόσα χρόνια που οι Αμερικάνοι μπουκάρανε σε όποια χώρα γουστάρανε χωρίς να ρωτήσουν κανένα και γεμίσανε τον τόπο με πρόσφυγες δεν είδα το ίδιο ενδιαφέρον. Ή μάλλον το είδα. Τρέχανε όλοι να βοηθήσουνε τους Αμερικάνους.
Ναι ρε παιδί μου ένα περίεργο πράμα. Όχι τυχαία, ότι άνθρωποι που αηδιάζουν περισσότερο μ’ αυτή τη γυναικουλίστικη πονοψυχία δίκην δημοσιογραφίας, είναι οι σοβαρές γυναίκες που ξέρω.
Έβαλε βέβαια και η “πανδημία” το χεράκι της. Δυο χρόνια να σου λένε μέρα νύχτα ότι πετάει ο γάιδαρος και συ να πετροβολάς όποιον έτυχε να έχει δει γάιδαρο με τα μάτια του. Όχι ότι και παλιότερα είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα να φέρνουν τον κόσμο με τα νερά τους, αλλά όσο νάναι τους έπαιρνε κάμποσο χρόνο να το πετύχουν. Τώρα – πέστο κι έγινε!
Τη μεγαλύτερη “πλάκα” την έχουν οι γαμημένοι κωλογερμαναράδες που, για να περιοριστούμε στο πιο πρόσφατο, διέλυσαν κανονικά τη Γιουγκοσλαβία for financial reasons, και τώρα λένε ό,τι τους κατέβη για τον Π.. Και το βασικότερο …επανεξοπλίζονται.
Καλά τώρα Γερμανοί κι Αμερικάνοι.. μεταπολεμικοί πρωταθλητές του αντιρατσισμού και της πολιτικής ορθότητας. Μιλάμε για την αποθέωση του ξεκαρφώματος και της παραμύθας. Παρά τις ανεκδιήγητες ηγεσίες τους πάντως είναι κατά τη γνώμη μου οι μόνες υπολογίσιμες ακόμα δυτικές δυνάμεις. Παρεμπιπτόντως για κάποιο λόγο – σίγουρα πάντως όχι εθνικιστικό – δεν θεωρώ ούτε τον “ελληνικό λαό” παρηκμασμένο στο σημείο της ηγεσίας του..