Δεν είναι της στιγμής να αναφερθεί κανείς στις αληθινές επιδιώξεις του Σινορωσικού άξονα, ούτε στο τι επακολουθεί μιας πιθανής επικράτησής του επί της Δύσης, με σύνθημα ένα “πολυπολικό” κόσμο. Το θέμα είναι οι σπασμοί απ’ την κλυδωνιζόμενη δυτική ηγεμονία. Σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι χειρισμοί των οποίων γινόμαστε μάρτυρες …και η δική μας μοίρα.
Με τη στρατιωτική εισβολή στη Λωρίδα σταθερά “θέμα χρόνου”, εντύπωση προκαλεί [;] μια ακόμα συνωμοσία παραπληροφόρησης από αυτές για τις οποίες όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι είναι ικανά τα μίντια :
Οι Ισραηλινοί, ισχυρίζονται ότι οι Παλαιστίνιοι αδυνατούν να εγκαταλείψουν τη Γάζα, γιατί οι Αιγύπτιοι τους εμποδίζουν να διασχίσουν το πέρασμα της Ράφα. Η “λεπτομέρεια” της υποθέσεως αφορά στο ότι η ισραηλινή αεροπορία 5 μέρες πριν, βομβάρδισε την δική τους πλευρά του περάσματος [βλ. εδώ]
Οι Αιγύπτιοι αρνούνται τις Ισραηλινές αιτιάσεις, προσθέτοντας ότι εκατοντάδες δικά τους φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα εμποδίζονται να περάσουν από το ίδιο πέρασμα.
Δεν χρειάζεται να επισημάνουμε ποια απ’ τις δυο εκδοχές επαναλαμβάνεται αέναα από τη χορωδία των μίντια, συνοδευόμενη από μια γενικότερη δυσαρέσκεια εναντίον της Αιγύπτου.
Η οποία “παρεμπιπτόντως”, έχει κάνει αίτημα ένταξης στα Brics. Πράγμα το οποίο εκτός άλλων συνεπειών, απειλεί να θέσει τη διώρυγα του Σουέζ στον έλεγχο των Σινορώσων.
Η Αίγυπτος απομακρύνεται αργά και σταθερά από την επιρροή της Δύσης, λαμβάνοντας κολοσσιαίες επενδύσεις από την πλευρά των Ρώσων. Πράγμα το οποίο, “συμπτωματικώ τω τρόπω”, κάνει αυτή τη στιγμή και η Σαουδική Αραβία, συσφίγγοντας οικονομικές σχέσεις με Ρωσία και παγώνοντας τις συνομιλίες με το Ισραήλ.
Υποθέτει κανείς, ή έτσι φαίνεται τουλάχιστον, ότι το χτύπημα της Χαμάς, άσχετα απ’ το πόσο θηριώδες, δεν ήταν ακριβώς ένα εκτονωτικό ξέσπασμα.
ΥΓ. Με μια ματιά στην επικαιρότητα πριν το ανέβασμα του post είδα την παρακάτω τελευταία δημοσίευση. Η Χαμάς [η οποία αξιώνει απ’ τους κατοίκους να μείνουν στα σπίτια τους] την διαψεύδει.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
https://www.protothema.gr/world/article/1424366/blinken-katadikasmeni-se-apotuhia-opoiadipote-prospatheia-na-ekdiohthoun-oi-palaistinioi-apo-ti-lorida-tis-gazas/
https://www.tovima.gr/2023/10/16/world/mpainten-megalo-lathos-i-epivoli-neas-katoxis-sti-gaza-apo-to-israil/
Οι δυο τοποθετήσεις είναι πιθανώς στον ίδιο παρονομαστή – έστω και με ασυγχώρητα υψηλό ρίσκο στο σκεπτικό του ΥΠΕΞ, θεωρούντος ότι η παραμονή των κατοίκων στα σπίτια τους θα είναι ανασταλτική της εισβολής. Που προφανώς και είναι, αλλά σε ποιο βαθμό και ως πότε. Σε οποιαδήποτε περίπτωση διακρίνει κανείς, αν συνδυάσει τις τοποθετήσεις των συγκεκριμένων με τις απίστευες διαφόρων [δημοσιογράφων ιδίως] Republicans ότι η όποια φωνή της λογικής βγαίνει αυτή τη στιγμή από το στόμα του Walking Dead και της κουστωδίας του. Βέβαια εννοείται ότι αν ήταν αυτοί στην αντιπολίτευση, οι ρόλοι θα ήταν αντεστραμμένοι.
Δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήταν αντεστραμμένοι, αφού στο 90% των περιπτώσεων υπάρχει παραδοσιακά συμφωνία των αντιπάλων σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, οπότε η εδώ διαφωνία είναι μάλλον κάτι αξιοσημείωτο. Δεδομένου μάλιστα ότι Ρεπουμπλικάνοι και Νετανιάχου είναι τρόπον τινά ομοϊδεάτες, αναρωτιέμαι μήπως η διαφαινόμενη στη Δύση επικράτηση της ακροδεξιάς αποτελεί ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο από τη συνέχιση του υπάρχοντος καθεστώτος.
Οι Ρεπ. είναι πιο πολεμοχαρείς, αλλά στην πραγματικότητα, όπως έχει πει και ο κυρ-Μάζης, οι Δημοκρατικοί είναι το κόμμα του πολέμου.
Επί τη ευκαιρία, οι Πούτιν – Σι, πρακτικά, στο μπλοκ των εθνικιστών [aka “ακροδεξιών”] και μόνο μπορούν να ενταχθούν. Αυτό που υποτίθεται ευαγγελίζονται είναι μια σειρά από sovereign states που οι σχέσεις συνεργασίας τους θα διέπονται από σεβασμό του ενός για τον άλλο.
Βασικά “κόμμα του πολέμου” μπορεί να είναι οποιοδήποτε υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Το πρόβλημα καταρχήν με τις “εθνικιστικές” κυβερνήσεις είναι ότι βάζοντας uber alles τις δικές τους εθνικές οντότητες καθιστούν όλες τις άλλες δυνητικά εχθρικές. Η κοινή τους ιδεολογία με άλλα λόγια οδηγεί σε κοινή αντιπαλότητα. Αμοιβαίος σεβασμός μπορεί να υπάρξει μόνο σε περίπτωση αμοιβαίων ή αλληλοσυμπληρούμενων συμφερόντων, όπως πράγματι συμβαίνει στην περίπτωση του σινορωσικού στρατοπέδου. Στην περίπτωση όμως των δυτικών κρατών τα προβλήματα πληθωρισμού και λαθρομετανάστευσης οδηγούν περισσότερο σε αντιμετώπιση του τύπου “το δικό μου πάτωμα είναι το δικό σου ταβάνι”. Όσο περισσότερους λαθρομετανάστες φορτώνεται για παράδειγμα η Ελλάδα, τόσο απαλλάσσει αντίστοιχα την Ιταλία. Παρομοίως όσο μεγαλύτερη αυτάρκεια επιδιώκει μια χώρα σαν τη δική μας, τόσο περισσότερο ζημιώνει μια εξαγωγική χώρα σαν τη Γερμανία. Τα παραπάνω δεν αποδεικνύονται μόνο από τη αντιευρωπαϊκή σταθερά πολιτική των ακροδεξιών κομμάτων, αλλά έχουν επιβεβαιωθεί με το δραματικότερο τρόπο κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου και φυσικά του Παγκοσμίου που ακολούθησε.
Επιπλέον με τα ευρωπαϊκά δεδομένα η Ρωσία και η Κίνα θυμίζουν αυτάρκεις αυτοκρατορίες. Δεν έχω υπόψη μου περίπτωση εθνικιστικών κρατών που να τα βρήκαν μακροπρόθεσμα μεταξύ τους. Σκέψου μόνο τι έγινε στα Βαλκάνια τους δύο τελευταίους αιώνες.
Το “κόμμα του πολέμου” σίγουρα μπορεί να είναι οποιοδήποτε. Αλλά ο χαρακτηρισμός του κυρ-Μάζη πηγάζει από τη σειρά των γεγονότων.
Τη λέξη “εθνικισμός” τη χρησιμοποιώ [εσφαλμένα] με την έννοια του πατριωτισμού. Πάντως η αντιευρωπαϊκή πολιτική των δεξιών κομμάτων [δεν συμμερίζομαι την τάση χαρακτηρισμού των πάντων ως “ακροδεξιών”] είναι υπαγορευμένη όχι από κάποιο εθνικιστικό με την έννοια του ρατσιστικού κλπ. ιδεώδες, αλλά από την κοινή λογική / περί δικαίου αίσθηση.
Ως προς τη Ρωσία και την Κίνα, ιδίως τη δεύτερη, δεν νομίζω να υπάρχει πιο ακραίο παράδειγμα [όντως] εθνικισμού στην ιστορία. Άντε να τους ξεπερνάνε οι Εβραίοι και οι [πάλαι ποτέ] Άγγλοι. Α, και οι ηλίθιοι Αμερικάνοι.
Τώρα, το πόσο “μακροπρόθεσμα” τα έχουν βρει Κινέζοι και Ρώσοι είναι υπό συζήτηση. Υπάρχει άλλωστε και το κοινό αμερικανικό αντίπαλο δέος. Εξ ίσου μακροπρόθεσμα τουλάχιστον πάντως “τα έχουν βρει” Γερμανοί και Γάλλοι, ας πούμε, οι μεγαλύτεροι εχθροί once upon a time.
Δεν επιμένω προς το παρόν, γιατί μπορεί – μακάρι δηλαδή – να κάνω και λάθος. Δεν είναι πάντως τόσο θέμα “εθνικιστικής” ή “ρατσιστικής” ιδεολογίας, όσο του γιατί ο κόσμος αναζητάει σωτηρία σε τέτοιες κυβερνήσεις – και το κάνει ως επί το πλείστον για λόγους που δεν προοιωνίζονται τίποτα καλό. Anyway θέμα σύγκρισης των ευρωπαϊκών κρατών με Ρωσία και Κίνα δεν υφίσταται κατά τη γνώμη μου. Ούτε του αμερικάνικου “εθνικισμού” με τους αναδυόμενους ευρωπαϊκούς. Άλλο εθνική αυτοπεποίθηση και άλλο εθνική απελπισία.
Εχω την αισθηση οτι εχει μαζευτει το πραγμα προς το “ηπιοτερο” . Δεν ακουω εξαλλοσυνες απ τ’ αλλα Αραβικα κρατη , το Ισραηλ ανοιξε με παρεμβαση Αμερικανων το νερο στην Γαζα , οι Ισραηλινοι πανε απο καθυστερηση σε καθυστερηση την επιγεια επιχειρηση , στην ιδια την Δυτ. Οχθη οι Παλαιστηνιοι εχουν κατσει μαλλον φρονιμα.. Θελω να πω , το “κακο σεναριο” της γενικης συρραξης δεν φαινεται τοσο πιθανο προς το παρον .. Για να δουμε ..
Δεν ξέρω γαμώ το φελέκι μου γαμώ μέσα. Τώρα μόλις έμαθα ότι οι Τούρκοι δήλωσαν ότι οι ένοπλες δυνάμεις τους ειναι έτοιμες να βοηθήσουν τους Παλαιστινίους – δεν είχα πάρει χαμπάρι οτι τα είχαν σπάσει με τα Αμερικανά – θα ανεβάσω τώρα first thing το σχετικό βίντεο αφού τσεκάρω για περίπτωση αρβύλας.
Αν ισχύει πάντως, αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση γενικής ανάφλεξης είμαστε στη μπούκα κυριολεκτικά, με Ρώσους και Τούρκους καταπάνω μας και με την Ελλάδα γεμάτη αμερικανικές βάσεις με τον ξεφτιλισμένο τσόγλανο που έχουμε για πρωθυπουργό.
Για να πάρουν πίσω πάντως οι Ισραηλινοί το retaliation αποκλείεται, σε τέτοια περίπτωση έχει τελειώσει και το κύρος τους σα χώρα και του BiBi με τ’ όνομα. Θα πρέπει να γίνει κάτι εξόφθαλμα απειλητικό για να καταστεί “εύλογη” μια υποχώρηση.
Κατά πάσαν πιθανότητα αρβύλα ήτανε.