Μπορεί να κάνω και λάθος, ως μη κατέχων τα οικονομικά και οδηγούμενος αποκλειστικά απ’ το ένστικτο. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ο οικονομέτρης Γιώργος Αδαλής είναι η πλέον εμπιστεύσιμη ελληνόφωνη πηγή πληροφοριών και αναλύσεων επί του θέματος που έχει υποπέσει στην αντίληψή μου.
Δεν είναι η πρώτη συνέντευξή του που ανεβάζω στο blog. Θέμα της σημερινής, οι ρίζες της τραπεζικής κρίσης στις πολιτικές της “πανδημίας”, η σχέση της με την ενεργειακή – παρακολούθημα της σχέσης των ευρωπαϊκών τραπεζών με ρωσικά συμφέροντα – και τέλος οι πιθανές συνέπειες για το ελληνικό σύστημα.
(Visited 188 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Δεν ξέρω πώς θυμήθηκα τώρα μια ωραία παρομοίωση του μακαρίτη του Παπαγιώργη (μάλλον από το Περί Μέθης) που ταιριάζει απόλυτα με την παρούσα κατάσταση της λεγόμενης – όνομα και πράμα – Δύσης: από τη στιγμή που ανάβει το κερί, αρχίζει να σώνεται.. άλλοι το ανάβουν από τη μία μεριά και άλλοι και από τις δύο.
Κατά σύμπτωση τον σκεφτόμουν προχτές (“Εμμανουήλ Ξάνθος ο Φιλικός”) μετά από κι εγώ δεν ξέρω πόσο καιρό, βλέποντας …Παπαφλέσσα.
Αναρωτιέμαι σε τι ποσοστό άνθρωποι κάτω των 40 τουλάχιστον μπαίνουν σε διαδικασία ανάγνωσης των βιβλίων του εν λόγω. Και γενικώς σε τί επίπεδο βρίσκεται η ενασχόληση των Νεοελλήνων με τα λογοτεχνικά. Αν είναι κάτι αντίστοιχο με τα μουσικά…δε θέλω να το σκέφτομαι – προφανώς κάτι τέτοιο θα είναι.
Εγώ πάλι τον θυμήθηκα – χωρίς να σχετίζεται άμεσα με το θέμα – ενώ διάβαζα το post σου μέσα σένα λεωφορείο που πήρα στα τυφλά επειδή απλώς βρισκόταν στο δρόμο μου. Μόλις έγραψα την απάντηση διαπίστωσα ότι το λεωφορείο περνούσε ατυχώς από το Χαλάνδρι και κατέβηκα βιαστικά για να γυρίσω προς τα πίσω. Και τότε θυμήθηκα ότι στο Χαλάνδρι – όπου έχω χρόνια να βρεθώ έστω και κατά λάθος – έμενε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο εκλιπών. Απόσο είμαι σε θέση πάντως να γνωρίζω, η εντρύφηση των ανωτέρω ηλικιών στα λογοτεχνικά συναγωνίζεται τουλάχιστον επάξια την αντίστοιχη “εντρύφηση” στα μουσικά..
…Εντωμεταξύ έχω ψιλοχαλαστεί γιατί παρακολουθώντας σ’ ένα κανάλι συνέντευξη “κορυφαίου Αμερικανού γιατρού” [όχι αντιπαθητικού πάντως] ονόματι Robert Redfield, ο οποίος είχε καταθέσει πρόσφατα στο Κονγκρέσο εναντίον του Fauci, τον ακούω να λέει μεταξύ τυρού και αχλαδίου, αλλά με ύφος που με έκανε να ψιλοφρικάρω συνειδητοποιώντας [σχηματίζοντας την εντύπωση] ότι μιλάει μετά λόγου γνώσεως το εξής : έρχεται νέα πανδημία και μάλιστα mean business, τουτέστιν σοβαρότερη από αυτήν του Covid. As in μεταλλαγμένη γρίπη των πτηνών or something.
Μιλάμε οτι έχουμε μπλέξει με …neo-malthusian eco-nazis και μη χειρότερα ας πούμε. Δεν πρόκειται να μας αφήσουν να δούμε άσπρη μέρα οι καριόληδες. Δεν θα ησυχάσουν αν δε δουν τον πληθυσμό της Γης στο ένα τρίτο του σημερινού max.
Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι, όπως και με όλες τις “δαμόκλειες” καταστροφές (περιβαλλοντικό, οικονομικό, παγκόσμιος πόλεμος, τεχνητή νοημοσύνη κλπ) έτσι και με το ζήτημα των “πανδημιών” συμβαίνουν δύο τινά, εκ πρώτης όψεως αντιφατικά, στην πραγματικότητα όμως παραπληρωματικά: 1) Δεν πρέπει να τις εκλαμβάνουμε στην ονομαστική τους αξία και 2) βρίσκονται ήδη εδώ με λιγότερο γραφική αλλά όχι λιγότερο επικίνδυνη μορφή. Τα παιδιά για παράδειγμα φέτος και για πρώτη φορά ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΑ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ. Απλά έχω σταματήσει να το λέω γιατί δεν δίνει σημασία κανένας. Είμαι σίγουρος επιπλέον ότι φέτος έχει αυξηθεί περαιτέρω η γενική θνησιμότητα, όπως είμαι ακόμα πιο σίγουρος ότι τα νούμερα θα μαγειρευτούν μέχρι εκεί που δεν πάει για να δικαιολογήσουν το “τέλος της πανδημίας” που κηρύχθηκε σήμερα επισήμως. Υπαίτιος δεν είναι φυσικά ο “κορωνοϊός” αλλά τα μέτρα εναντίον του που κατέστρεψαν οικονομία και υγεία και το ίδιο θα κάνουν τα μέτρα εναντίον της Ρωσίας. Ευτυχώς που διακόπηκε προς τον παρόν ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και γλιτώσαμε στο τσακ τη γενοκτονία. Δεν μας έφτανε που το κερί της Δύσης είναι στα τελευταία του, στριμώχνονται όλοι για το ποιος θα το πρωτοανάψει και από την άλλη μεριά.
Ως γνωστόν συμφωνώ και επαυξάνω. Απλώς έχω την εντύπωση ότι, από “πανδημικής” απόψεως, τα όντα ετοιμάζουν δευτερο γύρο all of the above, με πρόσθετο στοιχείο μια θνησιμότητα τόσο υψηλή [εντός ή εκτός εισαγωγικών – καμιά διαφορά στον Πλανήτη Τρελοκομείο όπου ζούμε] που θα καταστήσει ανεκτά τα πάντα, και από ακόμα περισσότερους απ’ όσους τα ανέχονταν λόγω “Covid”. Μπορούμε φυσικά να είμαστε σίγουροι ότι τα “εμβόλια” παρασκευάζονται από τώρα.
Όπως και με τα πυρηνικά πάντως, ο κίνδυνος είναι αντικειμενικά υπαρκτός. Τα βιολογικά οπλοστάσια των Μεγάλων Δυνάμεων περιλαμβάνουν χιλιάδες μεταλλαγμένους ιούς, μερικοί εκ των οποίων θα μπορούσαν άνετα να εξοντώσουν το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού εν είδει νέου Κατακλυσμού. Αυτό που με καθησυχάζει κάπως είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν μπορεί να υπάρξει ασφαλής Κιβωτός για κανέναν, εκτός ίσως αν οι τύποι μείνουν στα καταφύγιά τους για χρόνια, ίσως και για δεκαετίες. Εμβόλια και αντίδοτα δεν αποτελούν αξιόπιστη αντιμετώπιση σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως έχει φανεί πιστεύω και με το παραπάνω. Θα μπορούσε κάποιος επίσης να υποθέσει ότι δεν τους πολυενθουσιάζει μια τέτοια προοπτική, από τη στιγμή που βγάζουν τόσα λεφτά με την ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού. Πέραν όμως του ότι κατά βάθος έχουμε να κάνουμε με τρελούς, η αλήθεια είναι ότι ο πληθυσμός των δυτικών χωρών έχει καταστεί για τους ανθρώπους αυτούς από καιρό ζημιογόνος και αυτή τη στιγμή συντηρεί τον παρασιτικό καταναλωτισμό του αποκλειστικά και μόνο χάρη στη μαζική εκτύπωση πληθωριστικού χρήματος. Και όπως έχει φανεί, σε αυτό τον πληθυσμό στοχεύουν οι τύποι και όχι στον μουσουλμανικό που αυξάνεται και πληθύνεται με ραγδαίους ρυθμούς.
Το ότι ο αποπληθυσμός αποτελεί στόχο των όντων είναι υπεράνω αμφισβητήσεως [όσο τέλος πάντων μπορεί να ειπωθεί αυτό για ο,τιδήποτε].
Το μανιφέστο του κυρίου Zwan αποτελεί το culmination σχεδίων κυκλοφορούντων από τα τέλη του 19ου αι. από διάφορους Cecil Rhodes και Millner, Στρογγυλά Τραπέζια και “άμεσα” προδρομικές καταστάσεις του WEF τύπου Bildergerg, CFR, Τριμερή, Club Of Rome κοκ. Όλα τα [ανεξάρτητα αρχικώς] τμήματα του μηχανισμού έχουν ενωθεί υπό την αιγίδα του συγκεκριμένου κυρίου, ο οποίος είναι πολύ πιο αποτελεσματικός και επικίνδυνος απ’ όσο αφήνει να διαφανεί το παρουσιαστικό του.
Έχω την αίσθηση ότι στο παρόν στάδιο το πράγμα είναι μελετημένο πλέον με πάσαν λεπτομέρεια και ότι έξοδος κινδύνου για μας, απλώς δεν υπάρχει.
Ως προς το συγκεκριμένο θέμα πχ. της ασφάλειας από μελλοντικές πανδημίες, τα όντα δεν χρειάζονται να κρυφτούν σε κάποια Κιβωτό ή καταφύγιο : καταφύγιά τους θα είναι συγκεκριμένα “no-go zones” των 15 minute cities.
Δεν ξέρω αν τέτοια ημίμετρα θα μπορούσαν ποτέ να τους προστατέψουν από ένα βιολογικό ή πυρηνικό πόλεμο έστω και περιορισμένης αρχικά έκτασης. Γενικότερα οι συνέπειες τόσο μεγαλόπνοων σχεδιασμών είναι από ένα σημείο και μετά τελείως απρόβλεπτες και θα μπορούσαν μάλιστα να στραφούν τελικά εναντίον τους, όπως έγινε τόσες και τόσες φορές μέχρι τώρα στην παγκόσμια ιστορία.
Βασικά η μόνη παγκόσμια συνωμοσία που πέτυχε μακροπρόθεσμα είναι η μεταπολεμική κυριαρχία των Αμερικανών (χάρη στη συστηματική εκμετάλλευση των ΜΜΕ) που οδεύει πλέον στο τέλος της. Όλες οι άλλες ήταν περιορισμένες τοπικά και χρονικά, καθώς βρέθηκαν αντιμέτωπες με αντίπαλες συνωμοσίες, απρόβλεπτες συνέπειες ή έλλειψη των κατάλληλων μέσων. Οι σοβαρότεροι κατά τη γνώμη μου σύγχρονοι σχεδιασμοί γίνονται από το σινορωσικό στρατόπεδο, που κι αυτοί δεν θέλουν πολύ για να πάνε κατά διαόλου. Γιατί τη μαλακία είναι αδύνατο να την προβλέψεις και τελευταία γίνεται όλο και αποφασιστικότερος παράγοντας.
Οι Σινορώσοι είναι μέρος του σχεδίου από τότε που άτομα όπως οι Ρότσιλντ και Ροκφέλερ [οι “Αμερικανοί” Ρότσιλντ] δήλωναν θαυμαστές των Στάλιν και Μάο. Εννοείται ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το βέβαιον της εκβάσεως, όπως επίσης εννοείται και ότι η μαλακία πάει σύννεφο, κατ’ αρχήν στα μυαλά των εκπονούντων τα σχέδια. Αλλά το ότι υπάρχουν αυτά [προσαρμοζόμενα στις εκάστοτε περιστάσεις] είναι αυταπόδεικτο από γεγονότα και δηλώσεις των ιδίων.
Καθοριστικός, game-changer παράγοντας, πάνω κι από τη μαλακία, είναι η σημερινή δυνατότητα απόλυτου ελέγχου του πλήθους, και πλήρους αποβλάκωσής του. Thanks to technology.
Και δεν έχουμε δει ακόμα τίποτε. Η φύση των σύγχρονων Μέσων Μαζικού Ελέγχου είναι τέτοια που σχεδόν εκλιπαρεί για κάποιον που θα την αξιοποιήσει στο έπακρο. Και ήδη συνωστίζονται αρκετοί..
Πράγματι. Και με το γνωστό τρόπο μοιρασιάς της τράπουλας, βλέπεις διάφορα υπο-όντα να χειρίζονται “με το δικό τους τρόπο” και από θέση ισχύος, μέσα με τα οποία ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα μετέτρεπε τον κόσμο σε επίγειο Παράδεισο.
Αυτό ξαναπέστο. Εκεί που οδηγείται βέβαια το πράγμα, το μεγαλύτερο πρόβλημα σε λίγο θα είναι καταρχάς να βρεθεί εκείνος ο ένας φυσιολογικός άνθρωπος!