Η δυσφορία φύλου εξακολουθεί, απ’ ότι ξέρω, να περιλαμβάνεται στις ψυχικές διαταραχές. Εννοείται ότι δεν εμπιστευόμαστε την “επιστήμη” βάσει της οποίας ορίζονται αυτές οι τελευταίες. Είναι όμως χρήσιμο για τις ανάγκες της συζήτησης να υιοθετεί κανείς δόκιμους όρους.
Μιλώντας για ψυχική διαταραχή, αναφερόμαστε σε ένα είδος ελαττωματικής λειτουργίας του εγκεφάλου. Προκύπτει εξ αυτής μια διαστρεβλωμένη εικόνα του κόσμου, η οποία με τη σειρά της υπαγορεύει επιθυμίες και πράξεις προς …μη παραγωγική κατεύθυνση. Ας μη μιλήσουμε εδώ για το πώς οι ψυχικές διαταραχές μετατρέπονται σε trends [bandwagon effect], με την προπαγανδιστική αρωγή των media, στην υπηρεσία πάντα των Big Pharma. Οι οποίες συνήθως [ω του θαύματος] έχουν ήδη το “φάρμακο” για κάθε διαταραχή σε πειραματικό στάδιο. Η ιστορία της ανορεξίας αποτελεί ίσως εδώ το πιο κραυγαλέο παράδειγμα.
Ας μείνουμε στο προφανές, σύμφωνα πάντα με τη λογική της “επιστήμης” : τι είδους λύση για τη δυσφορία φύλου αποτελεί η ενθάρρυνση ενός ατόμου προς ικανοποίηση επιθυμιών [ακρωτηριασμός, ορμονοθεραπεία κτλ.] οι οποίες προκύπτουν από ένα διαστρεβλωμένο κοσμοείδωλο, το οποίο αποτελεί προϊόν ελαττωματικής λειτουργίας του εγκεφάλου;
Εννοείται ότι μετ’ ου πολύ, η παράμετρος “ψυχική διαταραχή” θα έχει απαλειφθεί απ’ τη λίστα του DSM, με το ίδιο “επιστημονικό” σκεπτικό που είχε εισαχθεί κατ’ αρχήν : το ίδιο ακριβώς συνέβη με την ίδια την ομοφυλοφιλία στις αρχές των ‘70s.*
Τι απομένει; το δικαίωμα ενός ανθρώπου στη διαχείριση του σώματός του, συμπεριλαμβανομένου του της αλλαγής φύλου. Σεβαστού και, εν πάση περιπτώσει υπεράνω συζητήσεως – αρκεί να μη διαφημίζεται με οργιαστικές καμπάνιες της Open Society και του Bill & Melinda Gates Foundation.
Εδώ όμως δεν μιλάμε για τις επιλογές ζωής ενός κατασταλαγμένου ενήλικου, αλλά για την ρευστότητα που βασιλεύει στο μυαλό ενός ανθρώπου [προ-]εφηβικής ηλικίας. Ο εν λόγω, ως ανώριμος, χρειάζεται κηδεμονία σε ένα σωρό ζητήματα. Κατά τρόπο πολύ ενδιαφέροντα, η ανάγκη γι’ αυτήν εξαφανίζεται τη στιγμή που παίρνει την πιο καθοριστική, μη αντιστρέψιμη, απόφαση της ζωής του : να αλλάξει φύλο. Στην Καλιφόρνια, τη στιγμή που μιλάμε, με τη φροντίδα του χειρότερου [μετά το δίδυμο Biden – Harris] “πολιτικού ανδρός” επί αμερικανικού εδάφους, κυβερνήτη Gavin Newsom, ψηφίζεται νόμος βάσει του οποίου αφαιρείται η κηδεμονία ενός παιδιού απ’ τον γονιό που το εμποδίζει να ξεκινήσει την [απίστευτη στις λεπτομέρειές της] διαδικασία φυλομετάβασης.
Αρκεί τώρα να συνδυάσει κανείς τα παραπάνω με την αντιμετώπιση των ίδιων ακριβώς, 15χρονων – 16χρονων, ως “παιδιών” ως προς τις σεξουαλικές επιλογές τους, για να καταλήξει σε μια διαπίστωση γνωστή από χρόνια : αληθινή ψυχική διαταραχή είναι η ιδιότητα του radical leftist – social justice warrior.
* Δεν δηλώνω …αρμόδιος να αποφανθώ περί το τι αποτελεί φυσιολογική κατάσταση μυαλού και τι όχι. Λέω απλώς ότι η προχειρότητα των διατυπώσεων και η ευελιξία προσαρμογής στις εξελίξεις, υποδηλώνουν κριτήρια πολιτικά και όχι επιστημονικά εκ μέρους της ψυχιατρικής κοινότητας.
Tο κόνσεπτ άλλωστε της δυσφορίας φύλου συνάδει απόλυτα με τον “συναγερμό των δυσαρεστημένων” / “πόλεμο όλων εναντίον όλων” που εκμεταλλεύεται συστηματικά η woke culture.
