Μπορεί κανείς να αξιολογήσει το μέγεθος των δυο πρόσφατων κατορθωμάτων του “Πρόεδρου Μπάιντεν” από το ότι ακόμα και τα ελληνικά mainstream μέσα αναφέρθηκαν σ’ αυτά. Αναφέρομαι φυσικά στα περί αμερικανικών στρατευμάτων στην Ουκρανία και, κυρίως, τα περί προέδρου Πούτιν ως “ανθρώπου που δεν μπορεί να βρίσκεται στην εξουσία”.
Ενδεικτικό του πόσο “διασκεδαστική” πρέπει να είναι η επαγγελματική δραστηριοποίηση παρά τω πλευρώ του Προέδρου στις μέρες μας, είναι ότι ο ΤΜ, μετά από ερώτηση, ανασκεύασε την …ανασκευή της περί Πούτιν δήλωσης εκ μέρους των επιτελών του. Δήλωσε μάλιστα άγνοια γι’ αυτήν. Είχαν προηγηθεί οι απέλπιδες προσπάθειες των ανθρώπων του Προέδρου να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, προτάσσοντας, τι άλλο, τη συναισθηματική παράμετρο, μιλώντας για ένα πρόεδρο που μιλάει πάντα από καρδιάς και, σε μια περίπτωση, επιστρατεύοντας το ιρλανδικό ταμπεραμέντο του.
Το ποιος είναι ο “Πρόεδρος Μπάιντεν” και το τι σημαίνει η τοποθέτησή του στο προεδρικό αξίωμα των ΗΠΑ έχει καταγραφεί σ’ αυτό το blog από την προεκλογική περίοδο : πρόκειται για αναβάθμιση της τακτικής των Παγκοσμιοποιητών, αντίστοιχη ενός φαινομένου που πολύς κόσμος έχει επισημάνει : οι άνθρωποι αυτοί έχουν εγκαταλείψει τα προσχήματα. Ό,τι έχουν να πουν το λένε πλέον στα μούτρα μας, γιατί γνωρίζουν ότι ελάχιστοι αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει, και ακόμα λιγότεροι είναι διατεθειμένοι να αντιδράσουν – για να μη μιλήσουμε για τον “κίνδυνο” που αντιπροσωπεύει αυτή η αντίδραση.
Αντίστοιχα εδώ, με τον “Πρόεδρο Μπάιντεν”, ο λόγος της ενθρόνισής του υπεκφεύγει της επίσημης εξήγησης [ο Μπέρνι Σάντερς τρόμαξε τις τράπεζες].
Η κεντρική ιδέα εδώ φαίνεται να είναι άλλη : “there’s no such thing as …Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ποτέ δεν υπήρξε, και, τώρα, βάζοντας στη θέση του τον Τζο, σας δείχνουμε πόσο λίγο μας ενδιαφέρει το αν το αντιλαμβάνεστε”.