Ο λόγος που μπαίνω στη διαδικασία παρουσίασης αυτούσιων τηλεοπτικών διαλόγων / δηλώσεων, δεν είναι ότι είναι το πιο απολαυστικό [ή …μη βαρετό] πράγμα στον κόσμο. Αλλά επειδή νομίζω ότι κάποια από τα «έπεα πτερόεντα» επιφανών της επιστήμης, της πολιτικής και της δημοσιογραφίας πρέπει να διασώζονται ώστε να γίνονται κατανοητά, από εμένα κατ’ αρχήν, σε όλο τους το βάθος. Σχολιάζοντας τις συγκεντρώσεις των «αντιεμβολιαστών» μετά από προτροπή της κυρίας Κοσιώνη ο σοφός αναλυτής του Σκάι κύριος Τσίμας απεφάνθη μεταξύ άλλων τα εξής:

«Έβλεπα χτες αυτές τις εικόνες, έβλεπα το συνάδελφο που δεν μπορούσε να μιλήσει γιατί του την πέφτανε [1] και σκέφτηκα : ‘α, Ευρώπη γίναμε’. Είναι ένα φαινόμενο που εμείς δεν το είχαμε δει ως τώρα στην Ελλάδα και θεωρούσαμε τους εαυτούς μας τυχερούς, που δεν το ζούσαμε αυτό το φαινόμενο, το οποίο, ας πούμε, στη Γερμανια, θυμάσαι; Έγινε εισβολή στο Ράιχσταγκ από ανθρώπους αντίστοιχους με αυτούς, Νεοναζί κλπ., τέτοιου τύπου κοινότητες, οι οποίες βρήκαν το εμβόλιο ως αφορμή για μια πολιτικού τύπου κίνηση. Στην Αμερική με το που άνοιξε ο εμβολιασμός έγινε κατάληψη σε πολλά εμβολιαστικά κέντρα από μαχητικούς αντιεμβολιαστές οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είναι το εμβόλιο το θέμα τους. Είναι το εμβόλιο ως αφορμή για μια εκδήλωση αυτής της εντός εισαγωγικών αντισυστημικής αντίδρασης». [2]
«Έβλεπα αυτές τις εικόνες και σε αντιπαράθεση άκουγα τη φωνή της κοπέλας που δουλεύει στο κέντρο μέριμνας ηλικιωμένων στην Κρήτη. Η οποία εξέφραζε το φόβο της. Νομίζω ότι το κρίσιμο είναι να ξεχωρίσουμε αυτές τις δύο κοινότητες» [3].
«Φόβος για τα εμβόλιο υπάρχει από τότε που υπάρχουν εμβόλια. Οι ιστορικοί λένε από τις αρχές του 19ου αιώνα, όταν δημιουργήθηκε το πρώτο εμβόλιο κατά της ευλογιάς υπήρχαν εκτεταμένα ρεύματα φόβου, που δεν κάνανε το εμβόλιο γιατί τρέμανε, ενώ η ευλογιά σκότωνε εκατομμύρια ανθρώπους.
Ένα πράγμα είναι αυτός ο φόβος για το εμβόλιο που αντιμετωπίζεται. Ένα άλλο πράγμα είναι η μετατροπή, η εκμετάλλευση του φόβου για το εμβόλιο για να δημιουργηθεί ένα πολιτικό / κοινωνικό ρεύμα …»[4]
«Το μεγάλο στοίχημα [σ.σ. ένα περίεργο πράγμα η μανία αυτών των ατόμων με τα στοιχήματα…] είναι εκείνοι που καλοπροαίρετα, λογικά …ενστικτωδώς μάλλον, όχι λογικά [σ.σ. διόρθωση …φροϋδικού ολισθήματος], φοβούνται να κάνουν το εμβόλιο, διστάζουν, χρειάζονται βοήθεια, χρειάζονται ενίσχυση, χρειάζονται συζήτηση, χρειάζονται πειθώ. Και …το δεύτερο στοίχημα είναι να μην επιτρέψεις στους μαχητικούς πολιτικάντηδες του αντιεμβολιασμού να εκμεταλλευτούν το φόβο που αφορά πολύ περισσότερους ανθρώπους. Είναι η απομόνωση αυτής της ακραίας παλαβής μειοψηφίας, που χρησιμοποιεί το εμβόλιο για να χτίσει μια ακραία δήθεν αντισυστημική κατάσταση». [5]
«Εγώ έχω ακόμα στο μπράτσο μου το σημάδι από το εμβόλιο της ευλογιάς που μας κάναν όταν ήμασταν μικροί. Θυμάμαι πάρα πολύ έντονα μια αγαπημένη μου συμμαθήτρια η οποία φοβισμένη πήγε και κλειδώθηκε στην τουαλέτα τη μέρα που μας κάναν το εμβόλιο της ευλογιάς. Και πήγαμε οι φίλοι της και της χτυπάγαμε την πόρτα «έλα δεν είναι σωστό βγες κι εσύ να το κάνεις…». [6]
‘Ένα τέτοιο πράγμα είναι κι αυτός ο φόβος, και χρειάζεται βοήθεια κανείς για να τον ξεπεράσει. Απλώς φέρνω το παράδειγμα του εμβολίου της ευλογιάς γιατί …σήμερα πια δεν το κάνουν. Η ευλογιά έχει εξαφανιστεί χάρη στα εμβόλια… » [7]

[1] Εννοεί προφανώς τον «συνάδελφο» που σκόπιμα κατευθύνθηκε στον γέροντα με το σταυρό, αφήνοντάς τον να μιλάει με το ακαταλόγιστο του φανατισμού του, προσδιορίζοντας μέσω αυτού το πολιτισμικό στίγμα της συγκέντρωσης. Βεβαίως και εντυπωσιάζει η αχρειότητα του θράσους με το οποίο ο ΠΤ εμφανίζει τους διαδηλωτές ως κάποιους που φιμώνουν τον αντίλογο …πέφτοντάς την στο φτωχό και τίμιο ρεπόρτερ του Σκάι.

[2] Ο έμπειρος διαστρεβλωτής της πραγματικότητας, δεν πέφτει στην παγίδα να συνδέσει τους συγκεκριμένους με τον …Τραμπ, πράμα που σε οποιαδήποτε παρόμοια περίπτωση θα είχε κάνει : μην ξεχνάμε [και το λέω εγώ, ο «οπαδός του»] ότι ο Τραμπ είναι ο άνθρωπος στον οποίο η ανθρωπότητα «χρωστάει», δυστυχώς, τα αδοκίμαστα εμβόλια. Στη θέση του κυρίου Βόβολη πάντως, και μόνο για την αντιστοίχηση με τους Νεοναζί, θα τράβαγα μια μήνυση στον κύριο Τσίμα…

[3] Έξω από μπαρ και εστιατόρια παπάδες και θεούσες. Μέσα οι φοβισμένες, εμβολιασμένες νοσηλεύτριες.

[4] Ο «ανανήψας» Κνίτης, minion του συστήματος, κοιτάζοντας τον κόσμο απ’ τη σταλινική οπτική γωνία του, βλέπει παντού «πολιτικές σκοπιμότητες». Αυτό στο οποίο αποφεύγει να αναφερθεί, στην «ιστοριοδιφική» εντρύφησή του είναι το ποιοι ακριβώς και προς δημιουργία ποιου πολιτικοκοινωνικού ρεύματος είχαν εναντιωθεί εξ αρχής στα εμβόλια. Ίσως γιατί στην πραγματικότητα επρόκειτο για τους επιφανέστερους επιστήμονες της εποχής. Η «συζήτηση» για την πολιτικοκοινωνική διάσταση του ζητήματος ξεκίνησε αργότερα, αποκλειστικά ως …μονόλογος, από ανθρώπους του φυράματος του κυρίου Τσίμα.

[5] Οι Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ, δεν θα το έθεταν καλύτερα …λίγο πριν απ’ την εκκαθάρισή τους.

[6] Η γνώση / ενημέρωση πίσω απ’ το φόβο του αρνητή του αδοκίμαστου εμβολίου παρουσιάζεται ως …a priori αντίστοιχη της γνώσης / ενημέρωσης πίσω απ’ τη φοβία της «αγαπημένης συμμαθήτριας». Εξ ου και το επίπεδο σοφίας που απαιτείται για να νικηθεί ο φόβος εκείνου, είναι a priori αντίστοιχο εκείνου με το οποίο νικήθηκε η δική της φοβία : δυο καθησυχαστικές κουβέντες απ’ το «σοφό παιδί» Τσίμα και τους υπόλοιπους «σοφούς» της τάξης.

[7] Επ’ αυτού επιφυλάσσομαι κάποια στιγμή με μια σειρά αναφορών στην ιστορία των εμβολιασμών από καταβολής τους. Γιατί υπάρχουν και άλλοι ιστορικοί πέρα από τους πεφιλημένους των Big Pharma …και του κυρίου Τσίμα.