«Είναι πόλεμος του πολιτισμού εναντίον της βαρβαρότητας», είπε ο Νετανιάχου προειδοποιώντας ότι η «μάστιγα» της Χαμάς, αν δεν νικηθεί από το Ισραήλ θα εξαπλωθεί πέραν της Μέσης Ανατολής.
Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου υποστήριξε κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στο τηλεοπτικό δίκτυο CNN χθες Κυριακή πως οι Αμερικανοί πρέπει να θεωρήσουν τον πόλεμο που κήρυξε εναντίον της Χαμάς και «δικό τους».
«Δεν είναι μόνο δικός μας πόλεμος, είναι και δικός σας», είπε ο κ. Νετανιάχου. «Είναι πόλεμος του πολιτισμού εναντίον της βαρβαρότητας», συνέχισε, προειδοποιώντας ότι η «μάστιγα» της Χαμάς, αν δεν νικηθεί από το Ισραήλ θα εξαπλωθεί πέραν της Μέσης Ανατολής, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ: «θα γίνετε οι επόμενοι».
Για ακόμη μια φορά ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, παρότι δέχεται ολοένα εντονότερες πιέσεις και επικρίσεις από το εξωτερικό και το εσωτερικό, απέρριψε κάθε ευθύνη για τον αριθμό των αμάχων που έχουν σκοτωθεί στη Λωρίδα της Γάζας. «Το Ισραήλ πολεμά σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο» και ο Τσαχάλ, ο ισραηλινός στρατός, «κάνει υποδειγματική δουλειά στην προσπάθεια ελαχιστοποίησης των απωλειών μεταξύ των αμάχων», επέμεινε. Κάθε ζωή αμάχου που χάνεται είναι τραγωδία, αναγνώρισε, αλλά επέρριψε και πάλι την ευθύνη στη Χαμάς, που κατ’ αυτόν εμποδίζει τους άμαχους να φύγουν από τις ζώνες επιχειρήσεων, «μερικές φορές υπό την απειλή όπλου».
Για ακόμη μια φορά ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, απέρριψε κάθε ευθύνη για τον αριθμό των αμάχων που έχουν σκοτωθεί στη Λωρίδα της Γάζας
Η Χαμάς «άνοιξε πυρ στην ασφαλή ζώνη και στον ασφαλή διάδρομο που ανοίξαμε (…) για να εμποδίσει κόσμο να φύγει, για να μην πάθει κακό. Βάζει ρουκέτες μέσα σε σχολεία και νοσοκομεία, έχει υπόγειες σήραγγες κάτω από παιδικά κρεβάτια», υποστήριξε ακόμα, τονίζοντας πως η διεθνής κοινότητα δεν πρέπει να προσφέρει ηθική στήριξη στο «κακό».
Σύμφωνα με τον πιο πρόσφατο απολογισμό των θυμάτων από το υπουργείο Υγείας της Χαμάς, που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες Κυριακή το βράδυ, τουλάχιστον 11.180 Παλαιστίνιοι, στην πλειονότητά τους άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων 4.609 παιδιών, έχουν σκοτωθεί στους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Λωρίδα της Γάζας αφότου ξέσπασε ο πόλεμος την 7η Οκτωβρίου. Στην ισραηλινή πλευρά, οι αρχές κάνουν λόγο για τουλάχιστον 1.200 νεκρούς, επίσης στην πλειονότητά τους άμαχους, από την ημέρα της επίθεσης του παλαιστινιακού ισλαμιστικού κινήματος στο Ισραήλ. [Από τον Οικονομικό Ταχυδρόμο]
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ουσιαστικά τελειώσει. Αμερικανοί αξιωματούχοι μετά τους λεονταρισμούς του οικονομικού επιτελείου περί “δυο πολέμων στους οποίους μπορούν οι ΗΠΑ να αντεπεξέθουν” αδειάζουν τον ΒΖ με μπαράζ δηλώσεων, στήνοντας μέσω Τύπου και τηλεόρασης το σκηνικό για την εκπαραθύρωσή του : πέραν των CNN, MSNBC etc, το περιοδικό Time, γνωστό και ως επικοινωνιακός βραχίονας της CIA, δημοσίευσε τις προάλλες αφιέρωμα όπου ο Ζελένσκυ παρουσιάζεται ως “πάσχων από ψευδαισθήσεις” και ως ο τελευταίος Ουκρανός που πιστεύει ότι η χώρα του μπορεί να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο. * Στο χορό, εκ του ασφαλούς και ο “βαθύνους” Elon Musk [“ο Ζελένσκυ δεν πρέπει να στέλνει το άνθος της ουκρανικής νεολαίας στον θάνατο – η ιστορία θα τον κρίνει αυστηρά”]
Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, και σε επικοινωνιακό επίπεδο, ο κύριος Νετανιάχου εξελίσσεται σε νέο Ζελένσκυ.
Πίσω από δηλώσεις όπως οι παραπάνω διακρίνει κανείς το ουκρανικό pattern. Το ίδιο που διακρινόταν και πίσω απ’ τον “κορωναϊό”, την κλιματική κρίση και την απειλή της τρομοκρατίας [9/11] : η προβολή, πάντα με όρους θρίλερ-νουάρ, [ημι-]φανταστικών εχθρών, ανθρώπων, ιδεών, καταστάσεων, και των πρωτοφανών και οικουμενικών κινδύνων που αντιπροσωπεύουν. Τέτοιων που μόνη επιλογή “μας” είναι η ανάληψη δράσης σε πρωτοφανή …οικουμενική κλίμακα.
Εντύπωσή μου είναι ότι οι ομοιότητες της παρούσας φάσης [πόλεμος Ισραήλ – Χαμάς] με τις προηγούμενες, αρχίζουν και τελειώνουν στο επικοινωνιακό επίπεδο : απομονώνοντας τη συγκυρία από ένα μπερδεμένο ιστορικό background, η Χαμάς αντιπροσωπεύει όντως κίνδυνο και μαζί ένα άλυτο αίνιγμα. Το οποίο εκ των πραγμάτων [όταν πρόκειται για εθνική ασφάλεια] δεν μπορεί να αναστέλλει τη δράση. Εκτός αν γίνεται να αφήσεις απερίσπαστη μια ομάδα ανθρώπων, η οποία διακηρύσσει ως στόχο την εξάλειψή σου, εννοώντας να κρύβεται πίσω από αμάχους, και εμποδίζοντάς τους να πάψουν να λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας.
Εκεί που η πρακτική του Ισραηλινού πρωθυπουργού, συναντά την φόρμουλα Ζελένσκυ είναι η ξύλινη ρητορική και φυσικά το timing. Η επιλογή δηλ. της στιγμής για τη χρησιμοποίηση ενός επικοινωνιακού εργαλείου “πιστοποιημένου” ως αλάνθαστου : αν η Δύση [αρχής γενομένης απ’ τα early ’00s] έχει ανεχθεί κατά σειρά μηχανισμούς παρακολούθησης, λοκντάουν, μασκοφορίες και αδοκίμαστα εμβόλια, φορολογίες και περιορισμούς σε κατανάλωση για την Ουκρανία και για τη σωτηρία του πλανήτη, θα είχε πρόβλημα με τη διαδικασία εθνοκάθαρσης που εκτυλίσσεται στη Γάζα;
Το πιθανό λάθος του Νετ [στριμωγμένου από εσωτερικά προβλήματα**] αφορά στο ότι δεν υπολόγισε το πλέον κινητικό μέρος του πληθυσμού : τους ταλιμπάν της παγκοσμιοποιητικής ατζέντας *** : είναι η σταθερά εχθρική προς το Ισραήλ αριστερά, οι σκοποί της οποίας βρίσκονται σε [φαινομενική] εναρμόνιση μ’ εκείνους των Αδελφών Μουσουλμάνων. Με αποτέλεσμα, η συγκεκριμένη μάζα, αδιάφορη και υπερθεματίζουσα μπροστά στην ωμή βία δυο δεκαετιών [οικονομική εξαθλίωση, καταπάτηση δικαιωμάτων, λογοκρισία κτλ.] να αντιδρά κατ’ εξαίρεση εδώ, όταν η βία – κατ’ αρχήν τουλάχιστον – είναι “δικαιολογημένη”. **** Και η “δικαιολόγηση” δεν αφορά σε προκατάληψη υπέρ του Ισραήλ, αλλά στην παραδοσιακά αποδεκτή για περιστάσεις σαν κι αυτήν κανονικότητα.
* Στο πλαίσο της φλυαρίας – τροφοδοσίας με ψευδογεγονότα του διψασμένου θεατή – πολίτη, ελάχιστης έως καθόλου επισήμανσης έτυχε το γεγονός ότι η Ρωσία [που “σκοπό είχε την κατάκτηση της Ουκρανίας και της Ευρώπης”] κατέλαβε απλώς κάποιες περιοχές οι οποίες είχαν ήδη ψηφίσει την προσάρτησή τους. Και από τότε παραμένει εκεί, αποκρούοντας απλώς τις “αντεπιθέσεις” του προέδρου – evil clown.
** Μόλις την προηγουμένη της αποφράδας 7/10, η πολιτική κατάσταση στο Ισραήλ περιγραφόταν από παρατηρητές σαν “προεόρτια εμφυλίου πολέμου”.
*** Tην ίδια ατζέντα υποστηρίζει και ο Νετ, αλλά με μια τεράστια υποσημείωση, ως προς τα open borders και ό,τι συνεπάγονται.
**** Οι διαδηλώσεις είχαν ξεκινήσει την επομένη της τρομοκρατικής επίθεσης, με συνθήματα όπως “το Ισραήλ είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος”, και άλλα που μιλούσαν για εξόντωση όλων των Εβραίων.
Προφανώς κάτι μεσολάβησε από τότε που το Ισραήλ αποποιούνταν την ευθύνη για το βομβαρδισμό του πρώτου νοσοκομείου στη Γάζα, μέχρι σήμερα που βομβαρδίζει συνειδητά μόνο νοσοκομεία χωρίς αντίπαλο σε μια εγκαταλειμμένη περιοχή. Σε τι διαφέρει μια τέτοια τακτική από εκείνη των Γερμανών που σκότωναν χωρικούς φιλικά διακείμενους υποτίθεται προς τους αντάρτες, επειδή δεν ήταν σε θέση να ξεκάνουν τους τελευταίους? Αναρωτιέμαι πάντως αν το Ισραήλ πιστεύει ότι στο μέλλον οι μουσουλμάνοι θα ξεχάσουν τα τωρινά πεπραγμένα του με την ίδια ευκολία που ελπίζει ότι θα τα ξεχάσουν τα μαλάκια της Δύσης.
Το περί Γερμανών ισχύει, όπως ισχύει πιθανώς και το ότι οι της Χ., κατά την πάγια τακτική των του είδους τους, χρησιμοποιούν νοσοκομεία, σχολεία κλπ. ως ορμητήρια. Γενικώς δεν νομίζω ότι η ιστορία του πολέμου έχει να παρουσιάσει έντονες διαφοροποιήσεις ως προς την τήρηση των “κανόνων του”. Πχ. τους βομβαρδισμούς σε μη στρατιωτικούς στόχους, γνωστούς και ως κατοικήσιμες περιοχές, δεν τους εγκαινίασαν “οι ναζί” όπως πιστεύεται αλλά οι Άγγλοι. Για να ακολουθήσει φυσικά ένας φρενήρης “Φύρερ” [“δέκα δικοί τους για κάθε ένα δικό μας”]. Η ίδια η ναζιστική θηριωδία εναντίον των Εβραίων δεν ήταν κάτι τόσο πρωτότυπο όσο προβάλλεται – οι διαστάσεις που πήρε οφείλονται στα “τεχνικά μέσα” που χρησιμοποιήθηκαν [τα οποία απλώς στην εποχή του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας ή του Τσάρου Νικόλαου δεν υπήρχαν] και στην αναμενόμενα τεράστια εκστρατεία επικοινωνιακής προβολής της.
Στο σήμερα ξανά, θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει ότι η τακτική των Ισραηλινών διαφέρει απο εκείνη των Γερμανών καθότι εκείνοι εκτελούσαν “τελετουργικά” τους άμοιρους ανθρώπους, ενώ αυτοί εδώ πέρα τους στοιβάζουν με συνοπτικές διαδικασίες ως παράπλευρες απώλειες. Ανοησίες εννοείται, καθότι κεντρική ιδέα εδώ όπως και παντού είναι η πλήρης απουσία σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή [ιδίως του “αντιπάλου”]. Και δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς γνωρίζοντας τις πρακτικές των IDF * ότι οι της Χ. δεν γνώριζαν τι θα επακολουθούσε αυτού που έκαναν. Άρα και αυτοί είναι ένοχοι για τη θυσία των αμάχων.
Απλώς φοβάμαι ότι ισχύει τελικά ένα από τα σενάρια που είχαν περάσει απ’ το μυαλό μου στην αρχή, και το είχα απορρίψει : οι της Χ. πόνταραν σε μια ακόμα Ιντιφάντα, πράγμα το οποίο δεν φαίνεται να προκύπτει. Και ότι πιθανώς “κάποιοι” τους πούλησαν, δίνοντας το thumbs up με ψεύτικες υποσχέσεις.
Υπάρχει και άλλο σενάριο το οποίο να δούμε πότε θα βρω καιρό να το επεξεργαστώ όπως πρέπει – μιλάμε ότι τα έχω δει όλα, συνέχεια προκύπτουν μαλακίες για τις οποίες πρέπει να τρέχω. Τίποτα δραματικό δηλ., απλώς πράγματα κοπιαστικά και χρονοβόρα.
Παρεμπιπτόντως, ως προς τους ηρωικούς ανάρτες, δεν θυμάμαι να έχει καταγραφεί περίπτωση …παρέμβασής τους για να σώσουν τους αθώους που επρόκειτο να θυσιαστούν για τη δαφνοστεφανωμένη αντιστασιακή τους δραστηριότητα.
* Υπάρχει “δόγμα” του ισραηλινού στρατού το οποίο “επιτρέπει” την εξάλειψη πολεμιστών άμα τι και αμάχων σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης – αυτοί τουλάχιστον το λένε στα ίσια…
Συμφωνώ σε όλα. Το μόνο αποτέλεσμα εξάλλου που είχε και το δικό μας αντάρτικο επί γερμανικής κατοχής ήταν οι εκτελέσεις αμάχων, αν και με τους Ιταλούς τα πήγαν ομολογουμένως καλύτερα. Μακροπρόθεσμα πάντως είναι ασύμφορο να κρατήσει κανείς υπό την κατοχή του μια περιοχή στην οποία γίνονται συνεχείς επιθέσεις ανταρτών, εκτός κι αν το κάνει για το γαμώτο της υποθέσεως. Κατά τάλλα το Ισραήλ δεν είχε και πολλές επιλογές μετά την προκλητική επίθεση της Χαμάς από το να τους πληρώσει με το ίδιο νόμισμα. Θίγω απλώς εδώ το ανύπαρκτο ζήτημα του ηθικού πλεονεκτήματος του “πολιτισμού” ενάντια στη βαρβαρότητα. Είναι αλήθεια ότι για τους μουσουλμάνους τρομοκράτες δεν υπάρχει καμία διάκριση μεταξύ ενόπλων και αμάχων, όχι μόνον όσον αφορά τον αντίπαλο, αλλά και όσον αφορά τη δική τους πλευρά. Τώρα φαίνεται ότι δεν υπάρχει ούτε για τους Εβραίους. Anyway προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι βρισκόμαστε στην προκαταρκτική φάση ενός πολύ μεγαλύτερου σχεδίου που θα ξεδιπλωθεί εν ευθέτω. Και δεν εννοώ από την πλευρά των Ισραηλινών.
Κι εγώ το ίδιο πιστεύω, και έχω αρχίσει να φοβάμαι ότι οι ίδιοι οι Ισραηλινοί είναι πιόνια σ’ αυτό – ο λαός της χώρας δηλ. Αν κάτι είναι ξεκάθαρο στο μυαλό μου, λέμε τώρα, είναι η διασύνδεση αυτού του πράγματος με τις Τράπεζες [απ’ τα συγκεκριμένα ερπετά ξεκινάνε όλα] και το CBDC : κάποια στιγμή, όταν το Ιράν και οι υπόλοιποι δεν θα έχουν άλλη επιλογή απ’ το να “χορέψουν” [το σχέδιο περιλαμβάνει πάσει θυσία, πιστεύω, γενική ανάφλεξη] οι Τράπεζες δέχονται “καίριο πλήγμα” απο τζιχαντιστές χάκερς or something. Αποτέλεσμα : οι περιουσίες του κόσμου εξατμίζονται λόγω ανωτέρας βίας, και προχωράμε “χωρίς εναλλακτική” στο παρασύνθημα, aka Great Reset, μετά Βαΐων και Κλάδων. Το ότι ούτε “καίριο πλήγμα” ούτε τζιχαντιστές χάκερς θα έχουν υπάρξει, είναι ευκόλως εννοούμενο.
Καθόλου απίθανο. Κι αυτό που έγινε με την τελευταία ελληνική χρεωκοπία εδώ που τα λέμε δεν είχε μεγάλη διαφορά. Η απόδειξη ότι επρόκειτο για κάτι καθαρά κατασκευασμένο είναι ότι σήμερα το χρέος μας είναι ακόμα μεγαλύτερο, κι όμως ο Κούλης εισπράττει αβέρτα πληθωριστικά φακελάκια και απανωτές αναβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης. Ένα πείραμα εξάλλου ήταν τότε η ελληνική χρεωκοπία και μάλιστα επιτυχημένο. Κάποτε λοιπόν θα πρέπει να εφαρμοστεί και σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Όντως. Γεγονός είναι άλλωστε ότι τα παλικάρια του Νταβός, του οποίου τις συνεδριάσεις είχα παρακολουθήσει όσο στενά μπορούσα, μίλαγαν φέτος κατά “ύποπτο” τρόπο περί επικείμενης …κυβερνοεπίθεσης στο τραπεζικό σύστημα. Πράγμα που θύμιζε επικίνδυνα τις παπαριές του Bill Gates στο Ted Talk του 2015 περί επικείμενου κινδύνου για την ανθρωπότητα που δεν θα έμοιαζε με “αυτό” [πυρηνικό μανιτάρι στην οθόνη του Ted Talk] αλλά με “ΑΥΤΟ” […coronavirus στην οθόνη]. Ήταν από εκείνα που κρατάς στο πίσω μέρος του μυαλού, περιμένοντας τη στιγμή που κάτι θα τα ανακαλέσει. Αυτή εδώ μου φαίνεται τέτοια στιγμή, καθώς ενεργοποιείται ένα είδος κλιμάκωσης διασταυρούμενων end times scenarios : ίσως αφού δοκιμάστηκαν με αποτυχία όλα τα υπόλοιπα [ούτε οι …Εξωγήινοι δεν φάνηκαν να συγκινούν το σύγχρονο πολίτη] φτάνουμε στην τελευταία λύση, που είναι φυσικά η Αποκάλυψη, φουλ επιδραστική στις μάζες, ως σταθερά παρούσα στον κόσμο του θεάματος. Ο αριθμός δε και το status των “προσωπικοτήτων” που εμφορούνται απ’ τις περί αυτήν ιδέες [δεν μιλάω μόνο για Μουσουλμάνους] αποτελεί απόδειξη της βλακείας που ελλοχεύει πίσω απ’ τη “δύναμη”, και ταυτόχρονα τεράστια πηγή ανησυχίας για μας.
Παρεμπιπτόντως μια γελοία εκδοχή του σεναρίου της κυβερνοεπίθεσης δοκιμάστηκε στις περσινές εξετάσεις Λυκείου με μεγάλη επιτυχία. Το υπουργείο παιδείας ισχυρίστηκε δηλαδή ότι ο λόγος της αδυναμίας πρόσβασης των κατά τόπους Λυκείων στην ανυπόληπτη Τράπεζα Θεμάτων ήταν μια συντονισμένη κυβερνοεπίθεση εκατοντάδων χάκερ από το εξωτερικό (!) στις βάσεις δεδομένων του. Με την εξαίρεση κάποιας πανελλήνιας ένωσης πληροφορικάριων or something τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα πρόσωπα δέχτηκαν την εξωφρενική δικαιολογία για την αστοχία των συστημάτων του Πιερρακάκη σαν κάτι το δεδομένο.