Όποιος θέλει πιστεύει τα ανωτέρω. Βρίσκονται, υποθέτω, στην ίδια συνομοταξία με τα άλλα, περί μωρών που οι κτηνάνθρωποι * είχαν “αποκεφαλίσει”. Το τι επακολουθεί πρέπει, φοβάμαι, να θεωρείται δεδομένο.
Προφανώς οι Ισραηλινοί φίλοι μας αδιαφορούν για το ότι αυτοϋποσκάπτονται στα μάτια της κοινής γνώμης : νόμος είναι το δίκιο του Σερίφη.
* Το ότι είναι όντως κτηνάνθρωποι, δε σημαίνει κι ότι πρέπει να καταπίνεται ανάσητο ό,τι διαδίδεται εναντίον τους. Ακόμα και από φίλους του Ισραήλ, όπως ο υποφαινόμενος.
(Visited 63 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εντωμεταξύ αυτή τη “συμφωνία” του μισού τρις που προτείνει στο Ζελένσκι ο “σερίφης” δεν την έχω πολυκαταλάβει, όπως δεν έχω καταλάβει και καμία “συμφωνία” του Τραμπούκου με την οποία μόνο ζητάει χωρίς να δίνει σε αντάλλαγμα τίποτα. Να του παραδώσει δηλαδή ο Ζελένσκι τον όποιο πλούτο μιας κατεστραμμένης χώρας για να κάνει τι? Για να κηρύξει επίσημα την ήττα της Ουκρανίας? Αυτό μπορεί να το κάνει και μόνος του ο Ζελένσκι χωρίς να του κοστίσει απολύτως τίποτα.
Προφανώς ο Τραμπ έχει καταλάβει ότι απευθύνεται σε ηλίθιους και του δίνει και καταλαβαίνει. Δεν υπήρχε περίπτωση να έλεγε ποτέ κάτι ανάλογο σε Ρώσους ή σε Κινέζους. Με τους Ευρωπαίους είναι αλλιώς. Οι άνθρωποι έχουν διαπράξει κάθε είδους απίθανη μαλακία την τελευταία πενταετία, γιατί να μην δεχθούν σου λέει και αυτή που τους προτείνω εγώ?
…Γενικά, δεν νομίζω ότι ο συγκεκριμένος λεχρίτης ενδιαφέρεται πλέον για τίποτα άλλο εκτός απ’ το τομάρι του – ακόμα και αν υποτεθεί ότι ενδιαφέρθηκε ποτέ για κάτι άλλο.
Η “συμφωνία” απ’ ότι έχει υποπέσει στην αντίληψή μου αφορά στην “επένδυση” για την οποία ο ίδιος ο Ζελές είχε μιλήσει ενώπιον του αμερικανικού κονγκρέσου καταχειροκροτούμενος, meaning τα 350 δισ που έχουν σπρώξει στο Ukraine οι Μπαϊντενόπουλοι, το ένα τρίτο περίπου των οποίων μάλιστα έχει “μυστηριωδώς” εξαφανιστεί, σύμφωνα με τον ίδιο το Ζελέ.
Ως προς το αντάλλαγμα που λες ορθώς σκεπτόμενος imho, δεν νομίζω ότι τίθεται τέτοιο θέμα εξ αρχής ούτως ή άλλως. Το ποίημα εδώ είναι το γνωστό “ουαί τοις ηττημένοις”. Η πιθανότητα να βγουν τα εισαγωγικά απ’ τη “συμφωνία”, αφορά ίσως στο “δικαίωμα” του ΒΖ να διαλέξει το σημείο του πλανήτη στο οποίο θα “αυτοεξοριστεί” αυτός και η κουστωδία του.
Γενικότερα η μεσολάβηση των Αμερικανών, με τον τρόπο που γίνεται, είναι τουλάχιστον περιττή. Δεν ξέρω τι περίμενε ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι από τον Τραμπ. Αν περίμεναν απλά να συνεχίσει την υποστήριξη του πολέμου, τότε δεν χρειάζονταν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Αν πάλι επιθυμούσαν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, μπορούσαν – ή μάλλον θα έπρεπε – να τις κάνουν απευθείας με τη Ρωσία έχοντας το θάρρος να παραδεχτούν ότι το αποτέλεσμα θα ήταν λίγο πολύ προδιαγεγραμμένο. Δικά τους θέματα συζητάνε οι Αμερικανοί με τους Ρώσους. Το ουκρανικό είναι απλά η αφορμή.
Μα η θέση του Τραμπάκουλα ήταν εξ αρχής “end the war”. Το τι περίμεναν κάποιοι, και το ότι εξεπλάγησαν για την πραγματοποίησή της, αφορά την πολιτική τους οξυδέρκεια.
Εννοείται ότι δικά τους θέματα συζητούν οι Αμερικανορώσοι, αλλά αυτό το ξέραμε : ο τίτλος – καραμέλα του ουκρανικού from the very beginning ήταν “proxy war”. Οι Ευρωπαίοι και ιδίως οι “Ουκρανοί”, δηλ. ο Ζελένσκυ και τα ναζίδια, ήταν οι χρήσιμοι ηλίθιοι.