Κάτω από την βινιέτα “Trash”, η διαδικτυακή χαβούζα του Μαρινάκη [in.gr] δημοσιεύει τη νέα ανακοίνωση του Γρηγόρη Πετράκου. Αναδημοσιεύω :

Ο Γρηγόρης Πετράκος σε άλλη μια ρητορική ανάλυση, αυτή την φορά στο στόχαστρο του ο Γιώργος Καπουτζίδης…και τα ίσα δικαιώματα!
«Ο Καπουτζίδης αναρωτιέται γιατί έχει, λέει, τα λιγότερα δικαιώματα; Μήπως δεν ξέρει για μένα ότι δεν έχω δικαίωμα να μπω να φάω σ ένα ταβερνάκι, να ακούσω live μουσική ή να τον δω στο θέατρο; Μήπως δεν ξέρει για 7000 υγειονομικούς ότι δεν έχουν δικαίωμα να πάνε στη δουλειά τους και να ταΐσουν τα παιδιά τους;
Μήπως δεν ξέρει ότι δεν έχουμε το δικαίωμα του ελεύθερου λόγου ούτε καν στα κοινωνικά μας δίκτυα και τρώμε λογοκρισία; Μήπως δεν ξέρει ότι στον Βόβολη αφαίρεσαν την άδεια και στον καθηγητή Κούβελα ασκείται δίωξη απλά επειδή εκφέρουν επιστημονική άποψη διαφορετική απ της δικτατορίας;
Μήπως δεν ξέρει ότι οι ηλικιωμένοι μας δεν έχουν δικαίωμα να επιβιώσουν γιατί τρώνε πρόστιμο 100 ευρώ έχοντας σύνταξη 450; Πες μια κουβέντα και γι αυτά τα δικαιώματά βρε αδερφούλη μου. Τα μεγάλα, τα βασικά, τα αυτονόητα… Τα δικά σου δικαιώματα έχουν εδώ και καιρό αποκατασταθεί. Δόξα τω Θεώ τα πας πολύ καλά. Για την τρέλα που ζούμε τίποτα;;;; Κουβέντα;;;»
έγραψε ο Γρηγόρης Πετράκος.

Αυτά. Η επικεφαλίδα που επέλεξε ο αρχισυντάκτης της χαβούζας για το παραπάνω κείμενο είναι : «Το ομοφοβικό παραλήρημα του Γρηγόρη Πετράκου για τον Γιώργο Καπουτζίδη».
Να επιχειρηματολογήσει κανείς, λέγοντας τι; ρωτώντας πού ακριβώς βρίσκεται το παραλήρημα; και [αφού ανακαλυφθεί το παραλήρημα] πού έγκειται το …ομοφοβικό της υποθέσεως;
Μη έχοντας επιλογή [;] έχουμε αφήσει αυτούς τους ανθρώπους να καταστρέφουν τη ζωή μας. Ξεκινώντας από τη δολοφονία της λογικής και των αισθήσεων, κάνοντας τη μέρα νύχτα και το «ένα κι ένα» τέσσερα.
Δεν χρησιμοποιούν επιχειρηματα. Δεν θα μπορούσαν ακόμα κι αν υπήρχαν. Η μέθοδός τους είναι αλάνθαστη γιατί απευθύνονται σε [ανθρώπους που καθιστούν] ομοίους τους : απλή αναπαραγωγή της δήλωσης, με μια επικεφαλίδα που την «ακυρώνει» . Ο αναγνώστης θα την καταπιεί αμάσητη, εκπαιδευόμενος σιγά-σιγά να κάνει μόνος του τη μέρα νύχτα και το «ένα κι ένα» τέσσερα.
Να υπάρχει άραγε μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων που χρειάζονται τέτοιες επισημάνσεις για να καταλάβουν τι συμβαίνει;
Η σκέψη είναι παρήγορη [μας κάνει να συνεχίζουμε] μη παύοντας να είναι τρομακτική.