Η περίπτωση της καταδίκης της Μαρίν Λεπέν σε αποκλεισμό από τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές (!!!), δείχνει την Ευρώπη όχι πλέον να διολισθαίνει, αλλά να βουτά με το κεφάλι σε πρακτικές Γερμανίας και Ιταλίας της δεκαετίας του ’30. * Η κατηγορία εναντίον της άξιας πολιτικού (κάποιες οικονομκές ατασθαλίες…) έχει σημασία, υποθέτω, μόνο για ανθρώπους που βρίσκονται τυχαία σ’ αυτό το μπλογκ.
Το κυριολεκτικά απίστευτο, είναι η ωμότητα της κοροϊδίας του κόσμου, κανονικά μέσα στα μούτρα του. Είναι σαν κάποιοι να σου λένε : “ναι …είμαστε ακριβώς αυτό που νομίζεις ότι είμαστε. Σκέφτεσαι να κάνεις τίποτα γι’ αυτό;”
Το πράγμα πέρα από ο,τιδήποτε άλλο αποκτά διαστάσεις (ξανά) πειράματος. Γιατί δεν είναι δυνατόν άνθρωπος με κουκούτσι μυαλό να μη συνδυάσει την συγκεκριμένη περίπτωση με τις προηγούμενες παρόμοιες. Η φάση επομένως είναι τύπου Covid : “ας δούμε μέχρι πού μας παίρνει να το σπρώξουμε, και πράττουμε αναλόγως”.
Όμως τα πράγματα φτάνουν πλέον σε οριακό σημείο. Ο τραπεζίτης των Rothschild / “Γάλλος πρόεδρος”, αποφάσισε, ή έλαβε εντολή, να τα παίξει τώρα όλα για όλα. Το γιατί η συγκεκριμένη περίσταση κρίθηκε κατάλληλη δεν έχει τόση σημασία. Το θέμα είναι ότι έτσι και δεν καεί ολόκληρη η Γαλλία μετά απ’ αυτό, το παιχνίδι έλαβε τέλος.

* Παρεμπιπτόντως, σε ένα βαθμό, και της Αμερικής της ιδίας περιόδου. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.