Η υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ δεν προσθέτει κάτι στην εικόνα της Ελλάδας ως διεφθαρμένου από καταβολής του κράτους, οι τύχες του οποίου ρυθμίζονται από αθέμιτα ιδιωτικά συμφέροντα. Η ίδια η “εξωτερική πολιτική” της χώρας, εικάζουν έγκυροι αναλυτές, είναι ρυθμισμένη από σκοτεινά deals μελών της ελίτ με την φίλη και γείτονα. Και αν στην παρούσα φάση τείνουμε να εμφανιζόμαστε σαν …αποφασισμένοι για όλα απέναντι της, ο λόγος είναι τακτικής φύσεως. Αφορά στον κίνδυνο που διαγράφεται για το κυβερνών κόμμα από την άνοδο ενός πατριωτικού ρεύματος εκφραζόμενου από βετεράνους πολιτικούς προερχόμενους από τους κόλπος του.
Τα ανωτέρω ως προδιαγραφές (“υπόβαθρο” της ιστορίας) συναντούν τη χειρότερη δυνατή συνθήκη : αυτή μιας δημοσιογραφίας παραδομένης ψυχή τε και σώματι στο τοξικό κουτσομπολιό, αδίκως προσπαθούσης να παρακολουθήσει τον ωρυόμενο 24/7 όχλο των social media. Η οργή του οποίου, λυσσαλέα εστιασμένη “στις Πόρσε και τις Φεράρι, ενώ οι αγρότες πεινάνε” αφορά στην πραγματικότητα εκείνο που αντιλαμβάνεται ένας παρατηρητής εν εγρηγόρσει : το ότι δεν συμμετέχει στο φαγοπότι.
Όχι τυχαία, κεντρικό πρόσωπο της κάθαρσης εμφανίζεται μια πολιτική αρχηγός (παλιάς σχολής πολιτικάντις) και δικηγόρος το επάγγελμα. Η στάση της οποίας στη διάρκεια της ανακριτικής διαδικασίας αποτελεί λόγια μετεξέλιξη της πάλαι ποτέ “κουτσομπόλας της γειτονιάς”. Αρκεί να εστιάσει κανείς στον τόνο της φωνής της. Αν δεν αρκεί αυτό, μπορεί να παρακολουθήσει τα βίντεο που έχουμε αναδημοσιεύσει, ακούγοντας ερωτήσεις όπως : “ήταν ο πατέρας σας Ταγματασφαλίτης;” ή “δε μου λέτε, λίρες βρήκατε τελικά; γιατί στην περιοχή κυκλοφορεί ότι εσείς και η οικογένεια σας είστε εμπλεκόμενοι σε διαδικασίες για λίρες…”. Αυτά όταν δεν προσβάλλει το Προεδρείο, καταλήγοντας μετά τη σχετική αντιπαράθεση στο απίστευτο “μου τρώτε το χρόνο μου, θα πάρω δέκα λεπτά παραπάνω…”

Το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ υπάγεται στο ίδιο κόνσεπτ με πλήθος φαινομενικά άσχετων αλλά εν τέλει όμοιών του – ακόμα και η πανδημία είναι ανάμεσά τους. Το κόνσεπτ έχει ως εξής : βαφτίζω “πρωτοφανές” το σύνηθες, στρέφω τους προβολείς επάνω του και κινητοποιώ κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, με σκοπούς άσχετους με τη δήθεν καταπολέμησή του.
Τι εννούμε; όχι ασφαλώς να αφεθούν οι εμπλεκόμενοι ελεύθεροι. Απλώς, στο μέτρο του δυνατού (και τα παράσιτα πρέπει κάπως να ζήσουν) …ας μας ξεφορτωθούν τα μίντια με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τις βρίθουσες ηλίθιων λεπτομερειών αναλύσεις τους.

ΥΓ …Ακούγοντας κανείς πολιτικές προσωπικότητες “του διαμετρήματος” ενός Κώστα Καραμανλή ή Βαγγέλη Βενιζέλου να …αφήνουν αιχμές για τη λειτουργία της δικαιοσύνης και για υποβάθμιση των θεσμών, με αφορμή τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι ο πρώτος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των υπευθύνων (και …ακαταδίωκτων) για τη χρεοκοπίατης χώρας. Και ότι ο δεύτερος είχε γνωματεύσει υπέρ, όχι μόνο του υποχρεωτικού εμβολιασμού, αλλά και της …συνταγματικότηταςτου προστίμου στους “αρνητές” αυτού 60χρονους και άνω.