Με επικεφαλίδα “The Pandemic could be a call to action on climate change”, σε πρόσφατο άρθρο της Washington Post, “επισημοποιείται” κάτι για το οποίο έχουμε μιλήσει, και το οποίο σκάει μύτη, σιγά-σιγά …συργουλευτά, στα [social] media…
Ας ακολουθήσουμε το νήμα της σκέψης του δημοσιογράφου, παρεμβάλοντας σχόλια όπου χρειάζεται:
“Ανάμεσα στους τρόμους και τις τραγωδίες, ο κορωνοϊός έχει αποκαλύψει μια εντυπωσιακή πραγματικότητα: οι απαγορεύσεις ταξιδιών και κυκλοφορίας, έχουν απολυμάνει την υδρόγειο, έχουν απαλλάξει τα κανάλια της Βενετίας απ’ τη λάσπη, έχουν καθαρίσει το νέφος από την Ινδία και κάνει ορατές τις μακρινές βουνοκορφές απ’ τις ακτές του Βόσπορου…”
Παρατηρεί κανεις δυο πράγματα: πρώτον, ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα νέφους επιλέγεται εκείνο της Ινδίας, αντί για εκείνο που αιωρείται πάνω από τις κινεζικές πόλεις, έχοντας μετατρέψει πολύ προ κορωνοϊού την εικόνα ανθρώπων με μάσκες σε κανονικότητα [φωτό]
Δεύτερον, είναι τελικά …τόσο απλό είναι να καθαρίσει ο πλανήτης από τον “εφιάλτη” που αποτελεί γι’ αυτόν ο άνθρωπος: δυο μήνες αποχής αρκούν για να ακυρώσουν δυο αιώνες εγκληματικά μολυσματικής δραστηρότητας.

Ο δημοσιογράφος συνεχίζει με λογική υπέρβαση: “η πανδημία δεν είναι απλώς μια υπενθύμιση της ανθρώπινης επιρροής στο περιβάλλον. Είναι και …παρόμοια μ’ αυτήν: μια αδιανόητη τραγωδία που δεν γνωρίζει σύνορα, αποκαλύπτοντας απαρχαιωμένες υποδομές και ταλαιπωρώντας τους πολιτικούς που προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν”.
Επισημαίνει κανείς το πανταχού παρόν πρωτόκολο των open borders, αλλά κι εκείνο της επίκλησης του “νέου” ενάντια σ’ ένα “παλιό” εξ ορισμού απηρχαιωμένο, όπως οι υποδομές που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την πρωτοφανή απειλή του coronavirus…
Ακολουθεί το απαραίτητο quote σε “ειδικό”. Είναι ο οικονομολόγος του κλίματος Gernot Wagner πoυ έχει το λόγο:
“Ένας καλός τρόπος να σκεφτεί κανείς για την πανδημία είναι ότι είναι κάτι σαν το climate change σε …warp speed. Αυτό που θέλει δεκαετίες και αιώνες για το κλίμα, θέλει μέρες και εβδομάδες για μια μεταδοτική αρρώστια. Αυτή η ταχύτητα κάνει το μυαλό να εστιάσει πιο εύκολα, προσφέροντας μαθήματα για το πώς να σκεφτούμε τα ρίσκα μέσα σε ένα υπερδιασυνδεμένο κόσμο!“ *

Δεύτερος guest του δημοσιογράφου, ο πρώην υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα, πρώην υπουργός εξωτερικών John Kerry, σύζυγος της Maria-Teresa Thierstein Simoes – Ferreira, δισεκατομυριούχου buisnesswoman, φιλάνθρωπης, & χήρας του John Heinz, αυτοκράτορα της μαγιονέζας. Η παρακάτω δήλωση του JK αποτελεί σεμινάριο στον πολιτικό αμοραλισμό και τη διεστραμμένη λογική που μετέρχονται όσοι υπηρετούν το πνεύμα του:
“Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι η κλιματική αλλαγή …θα μπορούσε να είναι ένας πολλαπλασιαστής απειλής από τις πανδημίες. Στο πλαίσιο της σημερινής πανδημίας, η πρόοδος έχει ανασταλεί από το finger-pointing του πρόεδρου Trump προς τον WHO και την Κίνα, από την αρνητικότητά του, και την αντικατάσταση της αληθινής επιστήμης με junk science, παραπληροφόρηση και ωμά ψέμματα…”
Ο δημοσιογράφος …αφήνει να διαφανεί μια ακτίδα ελπίδας:
“Ευτυχώς, πέρα απ’ τον Λευκό Οίκο, υπάρχουν και …άλλοι που μπορούν να ηγηθούν: Υπό την αιγίδα του World Economic Fοrum [call me Bill Gates] τεράστιες οικονομκές φίρμες δεσμεύονται να …απελευθερωθούν από τα ορυκτά καύσιμα… Και καλούν την κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει βιώσιμα αναπτυξιακά projects που θα μπορούσαν να χτίσουν μια πράσινη οικονομια… Η Παγκόσμια Τράπεζα προτείνει, η μετά την πανδημία στρατηγική της κυβέρνησης να δώσει μεγαλύτερη σημασία σε πράσινες υποδομές…”
Και …ο τελευταίος λόγος στον Michael Chertoff, διευθυντή του Homeland Department Of Security στην κυβέρνηση του George Bush Jr.:
“Μακάρι αυτή η κρίση να μειώσει την ένταση στις διεθνείς σχέσεις. Στο κάτω-κάτω, όλοι αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, όλοι θα αντιμετωπίσουμε τη ίδια άνοδο της στάθμης στις θάλασσες …Και όσες κι αν είναι οι διαφορές μας, πρέπει να συζητήσουμε σαν σύμμαχοι, να αποφασίσουμε τί πρέπει να κάνουμε συλλογικά, ώστε να προστατεύσουμε το κοινό καλό. Aπό τις πανδημίες, …και απ’ το climate change.

* έχουμε …προλάβει τον άνθρωπο του Θεού κατά ένα μήνα περίπου [βλ. post “ΚΙΝΑ, ΤΟ ΡΟΚ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ”]: “Πέρα όμως απ’ τους ύμνους στην κινεζική αποτελεσματικότητα, όλο και περισσότερες φωνές μιλούν για το πολιτικό σύστημα που είναι το “καταλληλότερο” για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αλλά και μιας πανδημίας: αν το σκεφτείς, η δεύτερη είναι αναβάθμιση του επιπέδου επείγοντος της πρώτης: με όσα εκατομμύρια κι αν ρίχνονταν στην εκστρατεία της Greta, ουδείς επρόκειτο να ενδιαφερθεί για τον Πλανήτη, όταν η αρρώστια του αναμένεται να εκδηλωθεί σε δώδεκα χρόνια  το νωρίτερο.
Αντίθετα, …όταν ο κίνδυνος χτυπάει την πόρτα, ουδείς μπορεί να μείνει ασυγκίνητος“.