Εδώ το πράμα σοβαρεύει. Όχι ότι «δεν έχουμε προειδοποιήσει», αλλά είναι άλλο να προβλέπεις κάτι …και άλλο να το βλέπεις ολοζώντανο μπροστά σου.
Σύμφωνα με κείμενο, ποιου άλλου, του τιμημένου in.gr, «έκθεση» υποστηρίζει ότι οι Ευρωπαίοι μπορούν να απεξαρτηθούν άμεσα από τους Ρωσικούς υδρογονάνθρακες …πληρώνοντας βαρύ τίμημα.
«Η Ευρώπη θα μπορούσε να απαλλαχθεί από την εξάρτησή της από το ρωσικό πετρέλαιο και αέριο λαμβάνοντας αυστηρά μέτρα, σύμφωνα με έκθεση του κλιματικού συμβούλου Μαρκ Λινάς, του ενεργειακού αναλυτή Ράουλι Παρτάνεν και του ειδικού σε ζητήματα ενέργειας και βιωσιμότητας, Γιόρις βαν Ντορπ.
Οι πολιτικές αυτές περιλαμβάνουν χρήση ενέργειας με το δελτίο, με όλους τους Ευρωπαίους να έχουν δικαίωμα στις ίδιες ελάχιστες ποσότητες και τους θερμοστάτες να ανεβαίνουν μέχρι τους 18 βαθμούς Κελσίου στη διάρκεια του χειμώνα».
Αν σύμφωνα με τον Klaus Schwab στο βιβλίο του Covid 19 The Great Reset, η «πανδημία» * ήταν μια …ευκαιρία επιτάχυνσης πολιτικών προς ήδη από πριν καθορισμένους στόχους [μιλάμε για αληθινή συνωμοσία του σύμπαντος για χατίρι του World Economic Forum], η Κλιματική Αλλαγή, βασικό αφήγημα, με τον κορωνοϊό ως υποενότητα, επιχειρήθηκε να επιστρέψει στο προσκήνιο ως φόβητρο, μέσω του οποίου θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η συνέχιση της υποβολής του κόσμου σε θυσίες. Με τον τελευταίο απρόθυμο να τις αναλάβει πριν καν συνέλθει απ΄ την «πανδημική» παράκρουση, και με την Γκρέτα Τούνμπεργκ πρόωρα συνταξιοδοτημένη, μια λύση απέμενε : κράτημα του «κορωνοϊού» ως εφεδρεία και επιστράτευση ενός νέου μπαμπούλα, ανεπίδεκτου αμφισβήτησης, επί ποινή εξοστρακισμού απ’ την κοινωνία.
Δεν ξέρω το βαθμό συναίνεσης που μυστικά [φαίνεται να] υπάρχει μεταξύ των αντιπάλων στρατοπέδων, αυτό πάντως που εξ αρχής φαίνεται σίγουρο είναι ότι η κίνηση του Ρώσου Πρόεδρου – αυτός ήταν ο νέος μπαμπούλας – υπαγορεύθηκε από ενέργειες της Δύσης.
Και, αντίστοιχα με τις «εκατόμβες θυμάτων» της fake πανδημίας, έχουμε εδώ «πρωτοφανή εγκλήματα πολέμου» …επικοινωνούμενα από ‘Αγγλους, Γάλλους, Γερμανούς, Αμερικάνους, ανθρώπους που καλύπτονται πίσω από την άγνοια του «πολίτη» για την ιστορία των δικών τους ασύγκριτων θηριωδιών. Πρόσφατων και παλαιότερων.
Πίσω στους «ειδικούς» συντάκτες της έκθεσης :
«Είναι εφικτό να διακοπούν οι εισαγωγές ρωσικού αερίου αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε πρωτόγνωρα επίπεδα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, ένα σχέδιο Μάρσαλ και την υποστήριξη του Βερολίνου για την κατανομή ενέργειας σε όλη την ήπειρο σύμφωνα με τις ανάγκες των επιμέρους κρατών, σε συνδυασμό με την υποστήριξη της μετάβασης».
Η εικόνα όπως διαγράφεται, και όπως την έχουμε εγκαίρως περιγράψει : τα μέλη μιας ελίτ διευθυντών, ανέλεγκτων, μηδέποτε εκλεγέντων, κατόπιν συμβουλών από ειδικούς που βρίσκονται στο …δικό τους payroll, αποφασίζουν και διατάσσουν ότι ο κόσμος πρέπει να πεινάει και να κρυώνει …ως ένδειξη αλληλεγγύης σε μια χώρα που οι ίδιοι έσπρωξαν / σπρώχνουν στην καταστροφή, με εργαλείο το διεφθαρμένο πρόεδρο της.
Και το, ομολογουμένως ground breaking, «ακόμα και για μας» δημοσιογραφικό κείμενο, φτάνει στο θεαματικό conclusion:
«Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας δημοσίευσε πρόσφατα σχέδιο δέκα σημείων για τον περιορισμό των αναγκών πετρελαίου των κρατών του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη, με τις προτάσεις να περιλαμβάνουν επιδοτήσεις για τη δημόσια συγκοινωνία, μείωση των ορίων ταχύτητας και περιορισμό των επαγγελματικών πτήσεων. Οι συγγραφείς της πρόσφατης έκθεσης, του Ερευνητικού Ινστιτούτου RePlanet, ωστόσο, αναφέρουν ότι μέτρα όπως αυτά θα μπορούσαν να περιορίσουν τη ζήτηση των προηγμένων οικονομιών σε πετρέλαιο περίπου κατά 2,7 εκατ. βαρέλια την ημέρα, που απέχει και πάλι κατά πολύ από το σύνολο των ρωσικών εξαγωγών πετρελαίου στην Ευρώπη.
Οι συγγραφείς προτείνουν ακόμη πιο δραστικά βήματα και λένε ότι έχουν βρει τρόπο η Ευρώπη να μειώσει τις ανάγκες της σε πετρέλαιο στο 25%.
«Προτείνουμε απαγόρευση όλων των επαγγελματικών πτήσεων, των ιδιωτικών αεροσκαφών και των πτήσεων εντός Ευρώπης για την εξοικονόμηση πετρελαίου, αλλά και απαγόρευση της χρήσης Ι.Χ. εντός των αστικών κέντρων», αναφέρουν. «Αυτό θα πρέπει να συνδυαστεί με δωρεάν μέσα μεταφοράς. Αν και οι επιπτώσεις μιας τέτοιας στρατηγικής δεν είναι εύκολα μετρήσιμες, πιστεύουμε ότι κάτι τέτοιο θα διπλασίαζε τις ποσότητες πετρελαίου που θα εξοικονομούνταν σε σχέση με τις εκτιμήσεις του ΔΟΕ».
Για την αντικατάσταση των προμηθειών ρωσικού φυσικού αερίου, οι συγγραφείς της έκθεσης προτείνουν μέτρα που περιλαμβάνουν τη διατήρηση των πυρηνικών εργοστασίων σε χώρες όπως η Γερμανία, η Σουηδία και το Βέλγιο, η μείωση της θέρμανσης των κτιρίων κατά 4 βαθμούς Κελσίου και η άμεση εγκατάσταση ηλιακών και αιολικών πάρκων.
Αυτές οι πολιτικές δεν είναι βέβαιο ότι θα έβρισκαν εμπόδια στην Ευρώπη. Νέα δημοσκόπηση της Savanta ComRes διαπίστωσε ότι το 41% των συμμετεχόντων από τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Πολωνία, τη Γαλλία, τη Σουηδία και την Ολλανδία «συμφωνούν πολύ» με την άποψη ότι η χώρα
τους θα πρέπει να διακόψει άμεσα τις προμήθειες ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ μόλις το 6,4% δήλωσαν ότι διαφωνούν έντονα.
Λίγο πάνω από το 40% δηλώνει προετοιμασμένο να δεχτεί δελτίο στην ενέργεια για τη διαχείριση της ζήτησης, ενώ το 52,7% θα δεχόταν να τρώει λιγότερο κρέας με στόχο τη μείωση της ζήτησης ουκρανικών εξαγώγιμων προϊόντων.
«Η Ευρώπη καθημερινά στέλνει €500 εκατ. απευθείας στο Κρεμλίνο, επειδή συνεχίζουμε να αγοράζουμε τεράστιες ποσότητες ρωσικού αερίου, πετρελαίου και άνθρακα. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί», αναφέρουν οι συγγραφείς.
«Δεν είναι βιώσιμο, ηθικά και πολιτικά, η Ευρώπη να χρηματοδοτεί την πολεμική μηχανή του Πούτιν – να πληρώνει για τους πυραύλους και τις βόμβες που πέφτουν βροχή στα ουκρανικά σχολεία και νοσοκομεία – την ίδια στιγμή που υποτίθεται ότι έχει ενωθεί για να σταματήσει τον Πούτιν μέσω των κυρώσεων. Μόνο μια λύση υπάρχει. Πρέπει να διακόψουμε τις ροές χρημάτων που στέλνουμε στο Κρεμλίνο, διακόπτοντας άμεσα τις εισαγωγές ρωσικού αερίου».
Για όσους τυχόν δεν θυμούνται, οι προτάσεις των «ειδικών» είναι σε πλήρη αρμονία με το περίφημο Green New Deal, ως ιεραπόστολος του οποίου είχε πρωτοέρθει στο προσκήνιο η γελοιογραφία πολιτικού, «γερουσιαστής» Alexandria Ocasio Cortez [βλέπε post προ τριετίας με τίτλο ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ, ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΨΗΛΟΤΕΡΑ…].
Και στο οποίο, …όλως διόλου συμπτωματικά και ανέλπιστα, έρχεται να δώσει ώθηση η ουκρανική κρίση. Στην Αμερική το λαϊκό αίσθημα έχει εκδηλωθεί ήδη εναντίον ανθρώπων που μετέρχονται αφηγήματα όπως το παραπάνω. Η οργή του κόσμου, που δεν τσιμπάει ούτε για αστείο στα περί «Ρώσων υπεύθυνων», έχει φέρει το Δημοκρατικό κόμμα σε σημείο βρασμού, με τα ελεγχόμενα από αυτό μίντια να προετοιμάζουν την πτώση του Joe Biden και τους επιτελείς να αναζητούν εναγωνίως αντικαταστάτη.
Στην ανεπανόρθωτα, πιθανώς, εκφυλισμένη Ευρώπη, τέτοιες τάσεις, προς το παρόν δεν παρατηρούνται, μαζικές τουλάχιστον. Για να μη μιλήσουμε για την κατάσταση των πραγμάτων στη χώρα της Πισπιρίγκου.
* Λίγο μετά την «έκρηξή της» και με ελάχιστα ακόμα θύματα, ο KS την αξιολογούσε ως τη μεγαλύτερη των τελευταίων 100 χρόνων…
Αν βάλουμε πάντως για λίγο στην άκρη το εξαιρετικά εύλογο σενάριο της μαζικής και ανεπανόρθωτη τρέλας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το αμείλικτο οικονομικό της υπόβαθρο: η Ευρώπη δεν παράγει τίποτα και δεν έχει λεφτά ούτε για καραμέλες. Η ελληνική κρίση του 2010 έδειξε απλώς το δρόμο που θακολουθούσαν και οι δήθεν ισχυρές οικονομίες μιας από καιρό ξοφλημένης ηπείρου. Τα υπόλοιπα ήταν θέμα χρόνου και προφάσεων.
Γιαυτό εξάλλου και ο Πούτιν ζήτησε να γίνονται οι πληρωμές του φυσικού αερίου σε ρούβλια. Όχι φυσικά για να “στηρίξει το κατακρημνιζόμενο ρωσικό νόμισμα” όπως γράφουν τα ξεφτιλισμένα δυτικά ΜΜΕ (κάτι αντίστοιχο με την κατακρημνιζόμενη τουρκική λίρα που ευαγγελίζονται τα ελληνικά ΜΜΕ από δεκαετίες) αλλά γιατί απλούστατα το ευρωπαϊκό νόμισμα δεν αξίζει στην πραγματικότητα τίποτε.
..κι αυτός αντίστοιχα είναι ο λόγος που οι Ευρωπαίοι αρνήθηκαν. Αν το ρούβλι σταλήθεια είχε κατακρημνιστεί, τότε η πληρωμή σε αυτό θα ήταν κελεπούρι για ένα τυπικά ισχυρό νόμισμα όπως το ευρώ. Έλα όμως που ακριβώς το αντίστροφο είναι η πραγματικότητα και οι Ευρωπαίοι ολιγάρχες το γνωρίζουν καλά. Και δεν έχουν καμία διάθεση να βάλουν το χέρι στην τσέπη.
Για να το λες κάτι θα ξέρεις. Προσωπικά επιμένω στην (“κατ’ επιλογήν”) παιδαριώδη άγνοια μου γύρω από τα οικονομικά ζητήματα.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι οι φίλοι και σύμμαχοί μας κάθε άλλο παρά κινούνται προς μια διορθωτική κατεύθυνση.
Βασικά ήταν μια εξέλιξη που προσωπικά περιμένω από το 2010. Ο κύριος λόγος που από τότε υποστηρίζω σταθερά την απομάκρυνση της χώρας μας από την ΕΕ και τη στροφή της προς Κίνα και Ρωσία, είναι κυρίως οικονομικός και δευτερευόντως πολιτικός. Εννοείται φυσικά ότι τέτοιες απόψεις όχι μόνο αντιμετωπίζονται με συγκατάβαση, αλλά και η πρακτική τους εφαρμογή από τις εγνωσμένων ικανοτήτων ελληνικές κυβερνήσεις ανήκει στο χώρο της λογοτεχνίας τρόμου, ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που θα υπήρχε σχετική πολιτική βούληση. Γιαυτό εξάλλου ψήφισα τελικά “ναι” στο γελοίο δημοψήφισμα και σταμάτησα νασχολούμαι περαιτέρω με το θέμα. Όσον αφορά τις πολιτικές μου συμπάθειες πάντως, τα δύο τελευταία χρόνια συμπυκνώνονται στο “είμαι με αυτόν που λέει τα λιγότερα ψέματα” – speaking of which, και αφού αναφέρθηκες εν παρόδω στο ζήτημα, να θυμίσω και πάλι πως η Ρούλα είναι αθώα for all intents and purposes και παρόλο που δεν έχω πει ποτέ ότι ντρέπομαι για την καταγωγή μου, τώρα δηλώνω ευθαρσώς ότι κοκκινίζω από ντροπή που ζω σε μια χώρα η οποία θεώρησε το λιντσάρισμα μια τυχάρπαστης γυναικούλας ως τον καταλληλότερο τρόπο αντιμετώπισης των κοινωνικών της προβλημάτων.
Το αίσθημα ντροπής το συμμερίζομαι απολύτως. Και όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για το σύνολο του “πολιτισμένου κόσμου”. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι όλο και πιο συχνά στις καθημερινές μου συζητήσεις καταφεύγω στη φράση “πιο εύκολα μπορείς να συνεννοηθείς με ένα εξωγήινο του Ρόσγουελ παρά μ’ αυτούς τους ανθρώπους”. Επόμενη σκέψη ήταν “γιατί όχι μια δοκιμή, πριν φτάσουμε σ’ αυτό, με τους …Κινέζους;”