Θέλοντας και μη ο Ντόναλντ Τραμπ προσχωρεί στο προπαγανδιστικό αφήγημα περί Ρώσων που το έχουν φτάσει τόσο μακριά, ώστε να μη χωράει πλέον συζήτηση μαζί τους : μιλάει για έναν Πούτιν που “εκτιμούσε κάποτε” αλλά που “είναι τώρα ένας διαφορετικός άνθρωπος” * και ο οποίος “σκοτώνει δεκάδες, ίσως εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια ανθρώπους…”[!].
Υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, ο μόνος τρόπος να “αντιπολιτευθεί” τον Dementia Joe είναι αφενός να βεβαιώνει ότι με εκείνον Πρόεδρο δεν θα είχε γίνει η εισβολή [πράγμα για το οποίο έχει δίκιο], και αφετέρου, να υπερθεματίζει, μιλώντας για τα “πολύ λίγα” που έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση, και διαφημίζοντας την τεράστια, αναβαθμισμένη απ’ τον ίδιο, πυρηνική δύναμη των ΗΠΑ. “Όταν ο Πούτιν μας απειλεί με πυρηνικά, θα πρέπει να του εξηγήσουμε ότι τα δικά μας είναι πολύ ισχυρότερα”. Κοντολογίς, ο κύριος Τραμπ χάνοντας και τα τελευταία ίχνη φερεγγυότητας, προκρίνει ένα σενάριο αντιμετώπισης του Πούτιν αντίστοιχης εκείνης του Κιμ – γνωστού και ως “rocket man”.
Εξ αυτού, και για όσο ακόμα υπάρχουν παράθυρα εναλλακτικής ενημέρωσης, μπορεί κανείς να καταλάβει τι περιθώρια παρέκκλισης υπάρχουν από το επίσημο αφήγημα, ακόμα και για [πρώην και νυν] ηγέτες υπερδυνάμεων. Των μόνων με δικαίωμα, υποτίθεται, να λειτουργούν για τα δικά τους συμφέροντα, υπαγορεύοντας δικούς τους όρους.
Μιλάμε εδώ για “παγκόσμιους ηγέτες” που τρία χρόνια πριν, κάθονταν “τιμωρία”, σαν μαθητές δημοτικού μπροστά σε ένα 16χρονο, αδαές περί το ο,τιδήποτε, το οποίο παρέδιδε μαθήματα “επιστήμης” και οικολογικής συνείδησης, εγκαλώντας τους “πώς τολμούν” να του στερούν τα παιδικά όνειρά του. Αυτό, στο πλαίσιο περιοδείας, όπου αποθεωνόταν ως number one celebrity worldwide από πλήθη συνομηλίκων του, οι οποίοι έκαναν ένα διάλειμμα από τη σοσιαλμιντιακή δραστηριότητά τους, για να σώσουν τον πλανήτη από το climate change.
Τα παραπάνω θα έπρεπε να αρκούν για να αντιληφθεί κάποιος ότι : πολιτικό – μιντιακό σύστημα βαδίζουν βάσει ατζέντας δοσμένης από “γνωστά-άγνωστα” κέντρα εξουσίας, τα οποία έχουν υπό τον έλεγχό τους τον δυτικό κόσμο [τουλάχιστον]. Ο άνθρωπος που χρειάζεται επιπλέον αποδείξεις, έχει χάσει προ πολλού το τρένο.

* Ποιος θα εμποδίσει άραγε τα ανδρείκελα των μίντια να πανηγυρίσουν ότι ο Τραμπ έσφαλε [ίσως και σκόπιμα] εξ αρχής, κι ότι ο “Πρόεδρος Μπάιντεν” ήξερε τι έλεγε όταν μιλούσε για ένα soulless killer;