Σε συζήτηση που άκουσα χτες βράδυ, ανάμεσα στον επικοινωνιακό ογκόλιθο Πάνο Παναγιωτόπουλο [άνθρωπο που, δίπλα σ’ όλα τ’ άλλα, δεν παραλείπει να περιαυτολογεί για ανύπαρκτα “δημοσιογραφικά” κατορθώματα] και την “διακεκριμένη, και πολυαγαπημένη” Αθηνά Λινού, φανερά ανήσυχη από την εξέλιξη της “πανδημίας” ειπώθηκαν πράγματα αρκετά ενδιαφέροντα.
Ένα από αυτά ήταν ότι οι εμβολιασμένοι μεταδίδουν λίγο-πολύ όσο και οι ανεμβολίαστοι – αυτό είναι το νέο στοιχείο που “δεν ξέραμε”. Επίσης, ότι το 25% των κρουσμάτων αφορά παιδιά [“σοβαρά το λέτε αυτό κυρίου Λινού; το νούμερο είναι επιβεβαιωμένο;”]. Όπερ, για όσους δεν έχουν τρελαθεί ακόμα, σημαίνει ότι το 25% των κρουσμάτων τουλάχιστον είναι de facto αέρας κοπανιστός. Σ’ αυτό πρέπει να προστεθεί βεβαίως το ένας Θεός ξέρει πόσο τοις εκατό ποσοστό των …αμέσως μεγαλύτερων [12 έως 25 με 30, ας πούμε].
Άκουσα επίσης για πολλούς θανάτους από “άλλες σοβαρές ασθένειες” που χρειάζονται “ιδιαίτερη φροντίδα, …χημειοθεραπεία” [!] κλπ. [first step : ο κορωνοϊός είναι το ισοδύναμο ενός καρκίνου ή μιας σοβαρής καρδιοπάθειας] αλλά δεν μπορούν να την έχουν λόγω αυτής της τρομερής πανδημίας [next step : ο κορωνοϊός είναι πιο επικίνδυνη ασθένεια από ένα καρκίνο ή μια σοβαρή καρδιοπάθεια]. Οι θάνατοι αυτοί παρουσιάσθηκαν από τον “δημοσιογράφο”, παρούσης [και …σιωπούσης] της κυρίας Λινού σαν …παράπλευρες απώλειες του κορωνοϊού.
Άκουσα την διακεκριμένη και πολυαγαπημένη επιστήμονα να εκφράζει τεράστιες ανησυχίες για αυτά που συμβαίνουν στους …covid free χώρους εστίασης…
“Αυτή τη στιγμή οι εμβολιασμένοι μπορούν να επισκέπτονται όλους τους χώρους, χώρους άθλησης, χώρους διασκέδασης, χώρους εστίασης κλπ. με 100 % πληρότητα στα αντίστοιχα κέντρα. Δηλαδή μπορούν να πάνε σε ένα εστιατόριο και να είναι όλα τα τραπέζια γεμάτα χωρίς αποστάσεις, όσους δηλ. μπορούσαν να φιλοξενήσουν πριν τον Covid. Αυτό …δεν εγγυάται ασφάλεια για τους εμβολιασμένους” [20.000 λεύγες θαυμαστικά υπό την θάλασσα].
“Λέτε δηλαδή ότι πρέπει”, παίρνει την πάσα ο ογκόλιθος, ”…και το ’χουμε γράψει ήδη στο Europost.gr, λέτε ότι πρέπει …και μάσκες, και αποστάσεις, και αποφυγή συνωστισμού και συναθροίσεων, να ισχύσει άμεσα και για τους εμβολιασμένους. Άρα, όπως πολύ σωστά λέτε [sic!], πρέπει να καταργηθεί το μέτρο που έχει θεσπίσει η κυβέρνηση, και το έκανε ως κίνητρο για τον εμβολιασμό [39.000 λεύγες θαυμαστικά υπό την θάλασσα], ορίζοντας ότι μπορεί ας πούμε το μαγαζί να έχει πληρότητα 100%, υπό την προϋπόθεση ότι όλοι που είναι μέσα είναι εμβολιασμένοι. Λέτε λοιπόν ότι αυτό δεν ισχύει, και ότι πρέπει να επιστρέψουμε στις αποστάσεις, σε μικρότερο αριθμό πελατών που θα είναι μέσα στο μαγαζί, και να επιστρέψουμε και στις μάσκες στους κλειστούς χώρους …α υ τ ό δ ε λ έ τ ε; ”
“Ό χ ι α κ ρ ι β ώ ς, εγώ εννοώ και στους ανοιχτούς χώρους, αλλά …γιά όλους. Εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους”.
Θα περίμενε κανείς ο ΠΠ [το παπί], έστω και ως “δικηγόρος του διαβόλου”, να κάνει μια στοιχειώδη ερώτηση : “τότε όμως, θα πει κάποιος κυρία Λινού, γιατί κάναμε το εμβόλιο; πού είναι η ζωή μας πίσω, που μας έταζε ο κύριος Μητσοτάκης;”
Μάταια θα περίμενε κάτι τέτοιο. Η αντίδραση του “δημοσιογράφου” περιορίσθηκε στο να επαναλάβει, …επιγραμματικά τις τοποθετήσεις της κυρίας Λινού: “Επιστροφή λοιπόν στις μάσκες και το social distancing για όλους, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, σε κλειστούς και σε ανοιχτούς χώρους”, κομπάζοντας ταυτόχρονα για το ότι “όλα αυτά τα γράφουμε εμείς μήνες τώρα”…
Πρέπει να καταλάβουμε ένα πράγμα : Πέρα από οτιδήποτε άλλο, η fake πανδημία, έχει επιλεγεί ως “σημείο καμπής” [turning point], ή μάλλον, “σημείο χωρίς επιστροφή” [point of no return]. Με βάση αυτό, απλώς δεν επιτρέπεται να νομίζει κάποιος ότι η ζωή του θα επιστρέψει στο προ Covid status. Η ίδια η σκέψη είναι απαγορευμένη ως υπερφίαλη αξίωση.
Αλλά μετά από ένα τέτοιο ρεσιτάλ ογκομεγαλιθικού δημοσιογραφικού πνεύματος εκ μέρους του κυρίου Παναγιωτόπουλου, δεν κρατιέμαι να μην κάνω κι εγώ μια ερώτηση :
Αν οι πάντες νοσούν [οι λαβόντες την δόση, “πιο ελαφρά”] αλλά όλοι μεταδίδουν εξ ίσου, τότε γιατί άραγε κράτος, ειδικοί και …εμβολιασμένοι δεν αρκούνται στην προστασία που παρέχει το εμβόλιο; τί τους κόφτουν οι ανεμβολίαστοι; τί σκατά θέλουν επιτέλους απ’ τη ζωή μας;
Η “ΠΑΝΔΗΜΙΑ” : ΣΗΜΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
(Visited 106 times, 1 visits today)
Δεν έχω πλέον την παραμικρή αμφιβολία ότι σκοπός τους – είτε από σχέδιο είτε από πείσμα είτε από βλακεία είτε από σπόντα είτε απόλα μαζί, πρακτικά δεν έχει σημασία – είναι να μας ξεκάνουν. Και όχι μόνον ανεμβολίαστους, αρνητές, λευκούς άντρες και λοιπούς ανεπιθύμητους, αλλά όλους αδιακρίτως και όποιος αντέξει. Εμβόλια 1-2 φορές το χρόνο υποχρεωτικά, μάσκες παντού και πάντα εφόρου ζωής, μόνιμος εγκλεισμός στο ηλεκτρονικό κλουβί, ατέλειωτες παραλλαγές αόρατων κινδύνων, ανεργία, φτώχεια και αποκλεισμός από ζωτικές δραστηριότητες μέσα σε κλίμα γενικευμένης εχθρότητας και πόλωσης. Ο σώζων εαυτόν – ή και κανά δυο ακόμα στην καλύτερη περίπτωση – σωθήτω!
Αν έβλεπες το μουλωχτό, ένοχο βλέμμα της Λινού την ώρα που τα ‘λεγε αυτά, θα συμφωνούσες με τον εαυτό σου και θα επαύξανες!
Υποθέτω ότι λόγω των …απογοητευτικών αποτελεσμάτων της G20 ως προς το άλλο μπουρδέλο, το της ανανενώσιμης ενέργειας, αποφάσιαν να “ξαναεπανέλθουν” στο πρότζεκτ “γαμήστε τους με τον κορωνοϊό”, μέχρι τελικής πτώσεως.
Η κατάσταση θυμίζει εκείνο το ανέκδοτο “θάνατος ή μπαμπαλού” όπου όλοι φυσικά επιλέγουν “μπαμπαλού” (= ξεκώλωμα) με τη λογική ότι δεν μπορεί να είναι χειρότερο από το θάνατο. Και ικανοποιημένος ο φύλαρχος δίνει την εντολή “Ωραία! Θανατώστε τους με μπαμπαλού!!”
Όντως!!!
Εγώ το έχω ακούσει σε άλλη βερσιόν, όπου αντί για “μπαμπαλού” υπάρχει το “μπόνγκο”. Όλοι μέχρι τον τελευταίο [προφανώς κάτι ξέρουν] επιλέγουν έντρομοι “θάνατο”. Ο τελευταίος, όντας ανυποψίαστος, επιλέγει : “μπόνγκο”. Για να ακούσει την περίφημη εντολή του φύλαρχου : “μπόνγκο μέχρι θανάτου”.
By the way, τώρα που το σκέφτομαι, μεγαλώσαμε με …ρατσιστικά ανέκδοτα.
Γενικότερα το χιούμορ – με την προϋπόθεση ότι όντως προκαλεί γέλιο – βρίσκεται από την ίδια του τη φύση στον αντίποδα της πολιτικής ορθότητας και η χρήση του εξοργίζει τους θιασώτες της τελευταίας περισσότερο και από το πιο πειστικό επιχείρημα. Γιαυτό και οι λαλίστατοι κωμικοί το βούλωσαν πρώτοι και καλύτεροι..
..Παρεμπιπτόντως η τάση του Τραμπ (και του Μπολσονάρο επίσης) να σπάει πλάκα με τους αντιπάλους του υπήρξε κατά τη γνώμη μου η κύρια αιτία που έγινε “το” κόκκινο πανί και όχι τόσο οι δήθεν ρατσιστικές του απόψεις.
Ναι, γιατί το χιούμορ είναι το τελευταίο οχυρό αυτού που ξέραμε κάποτε ως “ανθρωπιά” και που έχει ξεφτιλιστεί σήμερα μέσα σε μια γλίτσα “συναισθήματος”. Παραγωγοί αυτής είναι διάφορων τύπων “μαμαδίτσες”, από το μετακομμουνιστικό, όλο “στοργή για τον πολίτη” κράτος, μέχρι τις στυλβάτριες της νέας μητριαρχίας-δίχως-το-μητρικό-ένστικτο, ναζιφεμινίστριες. Οι τελευταίες ήταν εξ αρχής ο “χειρότερος εφιάλτης” του Τραμπ.
Έχεις απόλυτο δίκιο για την πανούκλα του “συναισθήματος” (my ass). Χαρακτηριστική εξάλλου περίπτωση του φαινομένου αποτελεί ο Αρκάς, του οποίου τα σκίτσα κινούνται πλέον αποκλειστικά στο χώρο του κλαψομούνικου.