Την αισιοδοξία του δημοσιογράφου ως προς τη μεταδοτικότητα του “ιού” δεν τη συμμερίζομαι απόλυτα, άσχετα αν προσεύχομαι γι’ αυτήν.
Το συγκεκριμένο δελτίο είναι ενδιαφέρον απ’ αρχής μέχρι τέλους. Και για την καίρια επισήμανση ως προς το βίντεο Άδωνι – Πολάκη [ουδείς εκ των παρισταμένων στο κυλικείο δεν φοράει τη μάσκα που έχει επιβληθεί δια ροπάλου στον “λεώ”], και για την αναφορά στον υπερπανχυδαιότατο “υπουργό υγείας” Πλεύρη, και τα όσα λέει, χωρίς ακριβώς να τα εξηγεί, περί κριτηρίων απόδοσης θανάτων στον Covid…
Και βέβαια για την είδηση περί εγκατάλειψης του freedom pass από το Ισραήλ.
(Visited 104 times, 1 visits today)
Τα κριτήρια όσο ξέρω για τον ορισμό του ” θανάτου από κορωνοϊό” είναι τα ίδια για όλους και καθορίζονται από τον ΠΟΥ. Το μανιπουλάρισμα των στοιχείων βέβαια εναποτίθεται στη διακριτική ευχέρεια των εκάστοτε κυβερνήσεων. Τα κριτήρια επομένως ήταν τα ίδια όταν είχαμε 5 κατά μέσον όρο θανάτους την ημέρα τον πρώτο χειμώνα της πανδημίας, 25 θανάτους την ημέρα το δεύτερο χειμώνα και σχεδόν 90 θανάτους την ημέρα τον φετινό. Αφού λοιπόν τα κριτήρια ήταν και παραμένουν τα ίδια, η σταδιακή αύξηση των θανάτων είναι απόλυτη και όχι σχετική και συνίσταται σε τετραπλασιασμό σχεδόν των καθημερινών θανάτων σε σχέση με την κάθε προηγούμενη χρονιά. Το ποιος και κυρίως το τι φταίει για τα παραπάνω, το έχω προβλέψει και όχι απλώς εξηγήσει εκ των υστέρων κατά καιρούς. Με μια τέτοια “επιτυχία” στην αντιμετώπιση ενός ακίνδυνου αρχικά φαινομένου, είναι φυσικό οι θιασώτες του κορωνοϊού να καταλήξουν στο τέλος αρνητές του.
Ναι αλλά από τη στιγμή που το μανιπουλάρισμα των στοιχείων βρίσκεται στη δική τους διακριτική ευχέρεια, μπορούν και να επιλέξουν διαφορετική προσέγγιση …μανιπουλαρίσματος κάθε φορά, δηλ.διαφορετικό ποσοστό συμμόρφωσης στις οδηγίες του mr. Tedros.
Το τι ακριβώς συμβαίνει δεν ξέρω κατά πόσο είναι δυνατό να διαλευκανθεί, και αυτό δεν το λέω με το γνωστό αμπλαούμπλα στιλ των δημοσιολόγων που πετάνε ένα “χάος” και ξενοιάζουν με τις λεπτομέρειες.
Θα μπορούσαν να τα φουσκώνουν με ιδιαίτερο ζήλο τη συγκεκριμένη περίοδο για να κρατήσουν με νύχια και με δόντια το εμβολιαστικό πρότζεκτ, και εξ αυτού να έχει χαθεί ο έλεγχος [του φουσκώματος]. Εξ ου, ίσως, βγαίνουν πλέον διάφοροι εκ των έσω και μιλάνε.
Αν αγνοήσει κανείς ΕΝΤΕΛΩΣ τις ανοησίες των “ειδικών”, αλλά και τις δικές του προκαταλήψεις – γιατί κάπου και οι “αρνητές” παγιδεύτηκαν στο δικό τους αφήγημα – το θέμα δεν είναι κατά τη γνώμη μου ιδιαίτερα μπερδεμένο. Αυτό που μανιπουλάρεται δεν είναι τόσο τα ίδια τα στοιχεία όσο η κατά καιρούς δημόσια προβολή τους. Με άλλα λόγια οι τύποι προέβαλαν τους (εξαρχής και σταθερά παραφουσκωμένους) θανάτους για να μας πουσάρουν μεταξύ άλλων τα κωλοεμβόλια, ενώ τώρα που απέτυχαν παταγωδώς προσπαθούν απλώς να τους αποκρύψουν, αφού δεν είναι τόσο εύκολο να μεταβάλλουν τον τρόπο υπολογισμού των από τη μια μέρα στην άλλη. Καλό θα ήταν μάλιστα να μην τον μεταβάλλουν καθόλου, ώστε να έχουμε μια κατά το δυνατόν αντικειμενική εποπτεία της μεταβολής της θνησιμότητας στο χρόνο, αν και μάλλον τελικά θα το κάνουν στα τιμημένα πρότυπα των αλλαγών εκλογικού συστήματος. Διακρίνω πάντως ήδη σημάδια δυσπιστίας και από τους ίδιους ως προς την αποτελεσματικότητα των εμβολίων – την οποία τονίζω ξανά ότι, αν και αυτονόητη, μέχρι φέτος το καλοκαίρι δεν είχε αμφισβητήσει απολύτως κανένας εκ των “ειδικών”, από σκοπιμότητα ή ανικανότητα δεν γνωρίζω – πράγμα που ίσως αφήνει χαραμάδες ελπίδας για την.. αραίωσή τους και τη σταδιακή χαλάρωση των κυρώσεων ενάντια σε μια μικρή πλέον μειοψηφία που δεν επηρεάζει πρακτικά τα επιδημιολογικά δεδομένα. Υπάρχει βέβαια και το δυσοίωνο σενάριο, αλλά τελευταία προσπαθώ να μην το σκέφτομαι κι ο ίδιος..