Η εκτίμησή μου, διατυπωμένη εξ αρχής, είναι ότι οι περίεργες “καθυστερήσεις στη διανομή των εμβολίων”, στην Ελλάδα και όχι μόνο, αποτελούν προπέτασμα καπνού, το οποίο καλύπτει το αληθινό πρόβλημα: απροθυμία του κόσμου να εμβολιαστεί. Κι ότι αυτό βρίσκεται πίσω από τις παρατάσεις των lockdown, την επίταση των μέτρων, την έλευση στην επικαιρότητα μετάλλαξης γνωστής από το καλοκαίρι. Η οποία από …70% πιο μεταδοτική “με το έτσι θέλω” του χαρισματικά γελοίου Μπόρις Τζόνσον, λανσάρεται τώρα, απ’ τον ίδιο, το ίδιο αυθαίρετα, σε …30% πιο θανατηφόρα.
Ιδού λοιπόν [screen shot από Euro2day] τι λέει η Δόμνα Μιχαηλίδου, η κυρία με το ελαφρώς ανησυχητικό βλέμμα που υπηρετεί απ’ τη θέση της Υφυπουργού Εργασίας την πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αν οι ηλικιωμένοι αρνούνται σε ποσοστό 40% τον εμβολιασμό, καταλαβαίνει κανείς τι θα συμβεί με τους νεώτερους [αν και αυτό …ελέγχεται. “Σκεπτικισμός” και “αμφισβήτηση”, σήματα κατατεθέντα των νεαρών ηλικιών, φαίνονται να μετακομίζουν προς άλλα ηλικιακά στρώματα. Όχι ότι φταίνε τα παιδιά για το ότι μεγάλωσαν …μπροστά σε μια οθόνη, τα γεγονότα πάντως είναι γεγονότα].
Ενδιαφέρον έχει η αποστροφή της κυρίας Μιχαηλίδου περί …“προσπαθειών που καταβάλλονται από τα μέσα ενημέρωσης για να μεταπειστούν κάποιοι”.
Υπάρχει άραγε συγκεκριμένο όριο, εντός του οποίου περιορίζεται το θεμιτό αυτής της προσπάθειας; τα ρεπορτάζ του Ευαγγελάτου ας πούμε, θεωρούνται ότι …πληρούν τις προϋποθέσεις;
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Δεν είναι “απρόθυμοι”,” τριτοκοσμικοί φιλοτρομοκράτες” είναι,σαν τον Λιβανέζο που θυμάμαι ως τον τελευταίο άνθρωπο που έπαιρνε κολχικίνη.”Τρώγεστε”,με τούτα και με ‘κείνα,να μας “πετάξουν” απ’ το ευρώ και να χρειαστεί να “αναζητήσουμε”, πάλι,το χρυσόμαλλο δέρας της Κολχίδας-ως έσχατη λύση-για να “ξεπληρώσουμε”. Ίσως,μια διαφημιστική ” εκστρατεία” του τύπου “όλοι οι σέξι νέοι ” χτυπάνε” mRNA”,να είναι μια κάποια λύση…
Ωραία σύνθημα. Και funky.
Εντωμεταξύ μετά τα πλυσίματα, τις μάσκες, τις αποστάσεις κλπ, ούτε “το εμβόλιο” φαίνεται να έχει το παραμικρό αποτέλεσμα στην “αναχαίτηση της πανδημίας”, χωρίς φυσικά να πτοείται κανένας. Ή όπως έλεγε ο Φύλακας του Νόμου στον καφκικό ανθρωπάκο που τον δωροδοκούσε εις μάτην “.. τα δέχομαι όλα, για να μη νομίζεις ότι παρέλειψες τίποτα!”
Σκέφτομαι κατά καιρούς, τι επιστημονική φαντασία και πράσινα άλογα. Ο εν λόγω “τα έχει πει όλα”, και στο πλαίσιο υψηλής λογοτεχνίας, όχι space opera [όχι ότι έχω και problem με τη δεύτερη].
Μαρέσει που ήθελε να τα κάψει κιόλας ο αθεόφοβος. Τουλάχιστον έζησε μια εποχή που υπήρχε ακόμα η δυνατότητα του οραματισμού, γιατί αν ζούσε σήμερα θα έμενε άνεργος..
Το έχω σκεφτεί πολύ αυτό με το κάψιμο, και με το …μήπως έπρεπε τελικά να γίνει σεβαστή η επιθυμία του. Όπως και το τι είδους πράματα και θάματα έχουν χαθεί γενικά με απόφαση των δημιουργών τους, από συνθέτες ειδικά που τυχαίνει να ξέρω.
Ως προς το τυχερός για την εποχή που έζησε, δεν είμαι σίγουρος. Ο άνθρωπος του Θεού ήταν στα όριά του. Να μου πεις, αυτό είναι το αληθινό “χρέος” της μεγαλοφυίας.
Δεν ξέρω αν τέτοια ερωτήματα έχουν κάποιο πρακτικό νόημα. Γενικά τείνω προς την άποψη ότι, αν τα πράγματα μπορούσαν να έχουν γίνει διαφορετικά, θα είχαν γίνει διαφορετικά. Προσωπικά ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι “διάλεξα” ή “αποφάσισα” για οτιδήποτε ή – Θεός φυλάξοι – ότι “αποτελώ το σύνολο των επιλογών μου”. Όταν η εποχή το επιτρέψει, κάποιος άλλος θα συνεχίσει αυτό που ο προηγούμενος άφησε στα μισά ή δεν το ξεκίνησε καθόλου. Αν όχι, τότε το χαμένο για μας έργο δεν είχε καμιά ελπίδα να φτάσει στο κοινό του in the first place.
Ως προς τις “επιλογές” δεν το συζητάω. Από τη στιγμή που προκύπτουμε ως αποτέλεσμα επίδρασης ανεξέλεγτων γεγονότων σε ανεξέλεγκτες προδιαγραφές, τα περί ελευθερίας επιλογής αποτελούν κουτόχορτο για εκείνους που “επιλέγουν” ό,τι τους υπαγορεύεται.
Σ’ αυτό το πλαίσιο όμως “δεν μπορώ να μην” αναρωτιέμαι τι θα έκανα εγώ αν είχα στα χέρια μου “κάτι τέτοιο”, με την εντολή του δημιουργού να το καταστρέψω. Το πιθανότερο ειναι ότι θα το διέσωζα, με το “σκεπτικό” της χαμηλής αυτοεκτίμησης, εκπληκτικά μεγάλης για ένα τέτοιο άνθρωπο, η οποία δεν έπρεπε τελικά επουδενί να γίνει σεβαστή.
..και γενικότερα κάπου ψιλοσυμφωνώ με την άποψη του Λάιμπνιτς ότι ο κόσμος μας είναι ο καλύτερος δυνατός κόσμος, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε και πάλι να είναι σκατά.
Ομως ο κόσμος βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη, και σ’ αυτό το concept ακριβώς δεν μπορείς παρά να αναρωτιέσαι και να “επιλέγεις”. Άσχετα αν αυτό δεν αποτελεί κίνηση ελευθερίας αλλά “υποταγής”.
Υποθέτω ότι μια από τις διαφορές μας από τα ζώα είναι αυτή ακριβώς, η ψευδαίσθηση της επιλογής.
..μάλλον η ψευδαίσθηση γενικώς. Ως προς τον Κάφκα πάντως, αν ήθελε πραγματικά να τα κάψει, θα το είχε ήδη κάνει από μόνος του. Άσε κιόλας που οι καλλιτέχνες δεν είναι πάντα οι καταλληλότεροι κριτές του ίδιου τους του έργου και οι επιθυμίες των πεθαμένων σπανίως γίνονται σεβαστές για ευνόητους λόγους. Εδώ έχουν βγάλει στη φόρα επιστολές και ημερολόγια δημιουργών με αποκλειστικά πορνογραφικό ενδιαφέρον, σιγά μην είχαμε και δεύτερες σκέψεις για το αν θα εκδώσουμε τη Δίκη!
…Οι καλλιτέχνες συχνά είναι κακοί κριτές και των “συναδέλφων τους” ούτως ή άλλως – εξαιρούνται, κατά κανόνα εκείνοι που έκαναν παράληληλη καριέρα ως …κριτικοί [μιλάω για συνθέτες επιπέδου Carl Maria Von Weber, Schumann, Debussy]. Κατα τ’ άλλα έχουν ακουστεί απίστευτα μικρόψυχα και κακεντρεχή πράγματα από “ιερά τέρατα” για άλλα “ιερά τέρατα” – καποια στιγμή θα γράψω ένα κείμενο “ηδονοθηρικής φύσεως” με τέτοια. Εϊναι σαφές παντως ότι μεγαλοφυία και Κατινιά δεν είναι τόσο ασύμβατες όσο φαίνονται εκ πρώτης όψεως.
Μην το συζητάμε.. Μην ξεχάσεις το κείμενο!! 😋👍