Η έμφαση των ελληνικών ΜΜΕ – social media δίνεται, πού αλλού, στα εθνικά ζητήματα: τον δικηγόρο που ξυλοφορτώνει τη γυναίκα του, τον Κούγια που προσπαθεί να τον υποστηρίξει χειροτερεύντας τα πράγματα, κάποια κυρία …Κουτσελίνη σε κάποιο πρωινάδικο που λιντσάρεται Twitter-style γιατί κάτι “είπε” κι αυτή επί του θέματος, και τον Παύλο Σαράκη που διαγράφηκε απ’ τον Βελόπουλο. * Ταυτόχρονα, λίγο πιο έξω απ’ το χωριό :
Η απόρριψη από Ουκρανία – ΝΑΤΟ της (ρεαλιστικότατης) πρότασης για διακοπή των εχθροπραξιών από τους Ρώσους, αφήνει τον κόσμο έκθετο σε δυσοίωνες εξελίξεις – είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη, όπως, περίπου, δεδομένο ότι το πράγμα τους επόμενους μήνες θα κλιμακωθεί.
Είναι ενδιαφέρον ότι η προχθεσινή πρόταση του ΒΠ υπήρξε ακόμα πιο γενναιόδωρη από την έτοιμη προς υπογραφή τον Απρίλιο του 2022 – εξέλιξη αποτραπείσα τότε με την παρέμβαση του λακέ των Αμερικανών Μπόρις Τζόνσον. Η “βρετανική” παρέμβαση έχει οδηγήσει μέχρι στιγμής σε 500.000 min. νεκρούς Ουκρανούς στρατιώτες και διάλυση των υποδομών μιας χώρας …έτοιμης προς ανοικοδόμηση, “μετά τον πόλεμο” με τα επενδυτικά κεφάλαια της BlackRock.
Ταυτόχρονα, σε μια επίδειξη αδιαφορίας για το αποτέλεσμα των “ευρωεκλογών”, το θράσος της οποίας συναγωνίζεται εκείνο της διαχείρισής της από τα mainstream media, η επανεκλογή της U. Von Der Leyen πρέπει να θεωρείται θέμα ημερών, με την υποστήριξη του EPP, το οποίο, surprise… αγνοώντας τη λαϊκή εντολή ( = περιορισμός μεταναστευτικών ροών, διακοπή αποστολής χρημάτων / όπλων σε Ουκρανία, εκλογίκευση πολιτικών πράσινης ανάπτυξης) συμμαχεί με σοσιαλιστές και liberals, προς συνέχιση των πολιτικών που φέρνουν την Ευρώπη στο βάραθρο.
Όλα αυτά, στο πλαίσιο αυτού που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε …oldest trick in the book : της διαδικασίας κατεπείγοντος.
Τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ δεν θέλουν να δώσουν την εντύπωση ότι, μετά τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, θα τσακώνονται εβδομάδες για τους επόμενους προέδρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου, καθώς και για τον μελλοντικό επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ. Ανάμεσα στον πόλεμο στην Ουκρανία, την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, την προοπτική της επιστροφής του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, την οικονομική παρακμή της ΕΕ, την υπερθέρμανση του πλανήτη και την επιθετικότητα ΗΠΑ και Κίνας και ΗΠΑ για το πλεονέκτημα στις νέες τεχνολογίες, δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα νέο κύμα δράματος.
Ως εκ τούτου, οι εθνικοί ηγέτες της Ευρώπης προετοιμάστηκαν σχολαστικά για τη συνάντησή τους στις Βρυξέλλες τη Δευτέρα 17 Ιουνίου, χωρίς να αφήνουν περιθώρια για αυτοσχεδιασμούς. Οι πολίτες της Ευρώπης δεν θα το εκτιμούσαν εάν «οι πολιτικοί εδώ στις Βρυξέλλες μιλούν επί εβδομάδες για το ποιος θα παίξει ποιον ρόλο όταν υπάρχουν τόσα πολλά πιεστικά ζητήματα», δήλωσε ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Σάιμον Χάρις. Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς συμφώνησε: «Είναι σημαντικό να ληφθεί μια απόφαση γρήγορα, γιατί ζούμε σε δύσκολες στιγμές». (Le Monde)
Παρεμπιπτόντως : μια από τις (αποτυχημένες) προτάσεις του Charles Michel, πρώην πρωθυπουργού του Βελγίου, νυν προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου & άσπονδου εχθρού της Von Der Leyen προς αντικατάστασή της, αφορούσε …τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
* Το τελευταίο δεν είναι ακριβώς για γέλια – χρειάζεται κάποια διερεύνηση.
Μέσα σε όλα αυτά θα ήταν κεραυνός εν αιθρία εάν εκλεγεί ο Τραμπ και ξεκινήσει άμεσα διαδικασίες τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία, έναν πόλεμο που όπως φαίνεται η Ευρωπή δεν βιάζεται να τερματιστεί. Κατά τα υπόλοιπα νέα του ιδιαίτερα θερμού καλοκαιριού, αυξήθηκαν οι ροές λαθρομεταναστών ακόμη και στην Γαύδο (σε λίγο θα δούμε και στα Ιόνια νησιά “επενδυτές”) και στα δελτία ειδήσεων δεν ακούς τίποτα άλλο παρά για τον δικηγόρο που ξυλοφόρτωσε την σύζυγό του ή οποία προφανώς και έκανε τα στραβά μάτια όταν αυτός της παρέχει πλουσιοπάροχη ζωή. Ας πρόσεχε
Και που ‘σαι ακόμα : το μενού των “επενδυτών” ετοιμάζεται να εμπλουτισθεί με ορδές από …Νότιο Αμερική. Κάτι “συμπαθέστατοι”, μέλη κατά πλειονότητα διάφορων καρτέλ, με ποινικό μητρώο, και ονόματα όπως “Χερνάντεζ” και “Μαρτίνεζ”. Αυτό βάσει συμφωνίας Αμερικανικού Υπουργείου εξωτ. και χωρών όπως η …Ελλάδα και η Ιταλία. Το προβαλλόμενο σκεπτικό δεν αφορά βεβαίως στην άπελπι προσπάθεια περάσματος ενός προφίλ “φρουρού των συνόρων” του “Προέδρου Μπάιντεν” ο οποίος έχει γαμήσει τα πάντα και σ’ αυτό τον τομέα. Αλλά αφορά στην …ενίσχυση του εργατικού δυναμικού της χώρας μας.
Υπάρχουν τη στιγμή που μιλάμε τέσσερεις σταθμοί συγκέντρωσης “μεταναστών”, στην Κολομβία, την Γουατεμάλα, το Εκουαδόρ και την Κόστα Ρίκα, απ΄ όπου γίνεται η επιλογή (τα κριτήρια μου διαφεύγουν) εκείνων που θα έρθουν για να ποτίσουν τον τόπο με τον τίμιο ιδρώτα τους.
Πέρα πάντως από συμφέροντα κλπ δεν είμαι σίγουρος ότι όλοι αυτοί καταλαβαίνουν πραγματικά τη σοβαρότητα της κατάστασης. Δεν είναι μόνο οι ακροδεξιοί και οι ακροαριστεροί σταματημένα ρολόγια. Είναι και οι σοσιαλδημοκράτες. Σήμερα μάλιστα πρωτίστως αυτοί. Επειδή το σύστημά τους λειτούργησε ικανοποιητικά σε μια περίοδο τεχνητής ψυχροπολεμικής ευημερίας, φαντάζονται ότι θα λειτουργεί το ίδιο για πάντα.
Αυτό που προκύπτει κατά την άποψή μου, είναι ότι πρόκειται για τελείως αχυράνθρωπους στα χέρια των διάφορων CFR, Trilateral Commission etc. Ή ακόμα απλούστερα, ότι το κόλπο είναι τελείως θεατράλε για τα μάτια των πραγματικών ηλιθίων, που είμαστε εμείς.
Δεν θα απέκλεια ακόμα και την πιθανότητα …ο Μπάιντεν πίσω απ’ τα φώτα της δημοσιότητας να νικάει το ισχυρότερο chess computer, χορεύοντας ταυτόχρονα κλακέτες.
Ότι εμείς είμαστε οι κατεξοχήν ηλίθιοι, δεν χωράει αμφιβολία. Όλα τα καταστροφικά μέτρα των τελευταίων τεσσάρων ετών υλοποιήθηκαν ντάλα μεσημέρι και υπό την ενθουσιώδη επιδοκιμασία του κοινού. Εκεί που νομίζεις ότι ξύπνησες, διαπιστώνεις τελικά ότι ακόμα κοιμάσαι. Και η τύχη σου δουλεύει.