…ΗΜΙΘΕΟΣ!
(Visited 190 times, 1 visits today)
OANNES
To singularity, οι πολιτικές του virtual, μέσα αντι-κοινωνικής δικτύωσης, η μουσική στην εποχή των ringtones…• Singularity, the politics of virtual, anti-social media, music in the age of ringtones…
Θελω να γελασω αλλα δεν μπορω γιατι οπως και να το δεις ειναι τραγικο .. Το ζητημα ομως της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ (προτεσταντικης , αρα κυριαρχης “Ηθικης” ) που ειναι ο απολυτος τροπος με τον οποιον δικαζεσαι στην Δυση ( δεν ξερω αν καποιοι το θυμουνται αλλα μ αυτην την ρητορικη μπηκαμε στα Μνημονια ) για τους εγχρωμους τυχοδιωκτες δεν ισχυει ? Κοντολογης , δεν ηξερες δεν ρωταγες και μπηκες στον σκυλοπνιχτη ?! Και μην μου πει κανεις οτι στην εποχη του Διαδκτυου υπαρχουν αφελεις … Τελος παντων , ας μην ξανασυμβει ποτε ,,
Προσωπικά δεν αισθάνομαι την ανάγκη να “πενθώ” κάθε φορά που κάποιος πεθαίνει, οπουδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο. Ουδείς πένθησε για τους δικούς μου ανθρώπους, ούτε και θα είχα το ηλίθιο θράσος να το ζητήσω από οποιονδήποτε. Όλα αυτά δεν είναι παρά ένα κουκλοθέατρο επαγγελματικά οργανωμένο από οργανισμούς τύπου Σόρος, και με ζητούμενο την έμφαση σε ένα τυφλό “συναίσθημα”. Η διαδικασία πένθους κάθε λίγο και λιγάκι, είναι η άλλη όψη εκείνης με τη μόνιμη ανησυχία και τον μόνιμο τρόμο που καλλιεργούν τα ιδια μίντια : δεν υπάρχει πιο θλιβερό [αισθητικά] θέαμα απ’ τα κεριά και τα λουλούδια που συσσωρεύονται στο σημείο κάθε δυστυχήματος, αρχής γενομένης από την …πριγκίπισσα Νταϊάνα, αν θυμάσαι. Έχω δει στιγμιότυπο, σε ανύποπτη στιγμή, early ’00s, Σταδίου, βράδυ, πεντέξη μαλάκες μαζεμένους απ’ αφορμής τραγικού συμβάντος εν ΗΠΑ. Στήθηκαν μπροστά σε κάτι κάμερες με τα λουλούδια και τα κεράκια τους, απαθανάτισαν το “πένθος τους” και σε μισό λεπτό της ώρας την είχαν κάνει – όλο αυτό αποκλειστικά για το θεαθήναι, για να δείξουν ότι “κι εμείς εδώ πενθούμε”.
Εβλεπα το tweet του αντιπαθητικού εν γένει Τζήμερου όπου γράφει, πολύ σωστά, ότι “το πένθος δεν μπορεί να είναι εθνικό, γιατί τα θύματα δεν ήταν Έλληνες, δεν έγινε εντός Ελληνικών χωρικών υδάτων και το πλοίο κατευθυνόταν προς Ιταλία. Κι ότι μ’ αυτή τη λογική θα έπρεπε να πενθούμε για τους νεκρούς στην Ουκρανία και οπουδήποτε”.
Λαϊκή κατακραυγή, εννοείται, από κάτω : “Ήταν ά ν θ ρ ω π ο ι ρε αυτοί που πέθαναν”, “ψόφα Τζήμερε” κοκ.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα άλλο από το να πενθούμε. Και εννοείται ότι με την παγκοσμιοποίηση των μίντια, κάποιοι έχουν βρει τον τρόπο να μας “υποχρεώσουν” να κάνουμε …ακριβώς αυτό : δεν υπάρχει δευτερόλεπτο στη διάρκεια του οποίου να μη σκοτώνεται κάποιος στην επιφάνεια του πλανήτη …και να μη το πληροφορούμαστε.
Γι’ αυτό που συνέβη στους ανθρώπους δεν μπορείς να μη λυπηθείς [πιθανώς λυπήθηκα περισσότερο από εκείνους που “πενθούνε”]. Αλλά και δεν βλέπω ποιον μπορείς να κατηγορήσεις πέραν των NGOs, οι οποίες είναι κυριολεκτικά εγληματικές οργανώσεις – σε αγαστή συνεργασία άλλωστε με τους smugglers [δεν θα το πιστέψεις, αλλά έχει βγει ακόμα και βιβλίο που καθαγιάζει αυτούς τους τελευταίους…].
Σίγουρα πάντως δεν πιστεύω στην προσωπική ευθύνη των θυμάτων : δεν φταίει ο αφελής αν κάποιος εκμεταλλεύεται την ευπιστία του.
Καλά τώρα μιλάμε για πταίσμα. Εδώ με τον κορωνοϊό είχαμε τρία χρόνια εθνικό πένθος επί καθημερινής βάσεως και άμα τολμούσες να φέρεις την παραμικρή αντίρρηση για οτιδήποτε, τότε για το πένθος ήσουν υπεύθυνος ΕΣΥ.
Ακριβώς. Μιλάμε για ομαδική παράκρουση οργανωμένη με το νι και με το σίγμα.
Τελικός σκοπός είναι η πλήρης αναισθησία – αποσύνδεση του ανθρώπου απ’ τον εαυτό του, μέσα από ένα απίστευτο ΞΟΔΕΜΑ* εκφράσεων και “χειρονομιών” που χάνουν τελείως το νόημά τους : ας σκεφτούμε απλώς πόσες φορές ακούγονται / διαβάζονται τη μέρα λέξεις όπως “συγκλονιστικό” “σοκ” κοκ.
*Το πράγμα αποτελεί σχεδόν …μεταφορά για την περιγραφή του οικονομικού τομέα.
Μην το συζητάμε. Και αν ακούγεται απίθανο εν έτει 2023 να υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν τοις μετρητοίς τις υποσχέσεις των δουλεμπόρων για τη Γη της Επαγγελίας, να σκεφτούμε μόνο τι αδιανόητες μαλακίες ακούγαμε και ακούμε καθημερινά εδώ στην πολιτισμένη Δύση και τις πιστεύουμε ΟΛΕΣ. Άσε που για όσους επιζήσουν, τα περί Γης της Επαγγελίας δεν είναι και τόσο παραμύθι. Για μας είναι που πάει να γίνει επίγεια κόλαση.
Ειλικρινά, όσο δυσάρεστο κι αν είναι το όλο θέμα, οι τελευταίοι που μου έρχεται να κατηγορήσω είναι οι ίδιοι οι “μετανάστες”.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει τα δίκια του κι ο μπάρμπας του βίντεο. Έτσι απλά, αν κάποιος δεν έχει επιλογή απ΄το να έρθει και να διαλύσει τη ζωή μου [υπάρχει περίπτωση όντως, να είναι υποχρεωμένος να το κάνει], και οι δύο έχουμε δίκιο : κι εκείνος που έρχεται, κι εγώ που θα τον εμποδίσω. Δεν μπορώ να του προσάψω μεγαλύτερη “ηθική ευθύνη” από εκείνη που έχει ο εχθρός στο πεδίο της μάχης.
Κάτω, σπόσπασμα από κείμενο που είχα δημοσιεύσει το ’20 με αφορμή κάποιες κατάπτυστες δηλώσεις του Χρήστου Χωμενίδη περί μεταναστών :
Το φοβερό περί …Ιστορίας της ανθρωπότητας που “είναι η μετανάστευση”, θέλει να μας πει, υποθέτω, ότι η ιστορία δεν είναι εκείνο που έχουμε διαβάσει. Τα επιτεύγματα του εδραίου ανθρώπου, εκείνου που από τη νομαδική περνάει στην αγροτική και στη συνέχεια στην αστική οργάνωση της ζωής φαίνονται να αγνοούνται από τον spokesman της ιστορίας κύριο Χωμενίδη.
Οι μετακινήσεις των πληθυσμών εκλαμβόνονται ως …φυσικό γεγονός, σύνηθες στην ανθρώπινη ιστορία, το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την δέουσα ουδετερότητα. Ωστόσο, από το πλαίσιο του φυσικού γεγονότος αφαιρείται εδώ εντέχνως η, επίσης καταγεγραμμένη από την ιστορία, ενόχληση του αυτόχθονα.
Με άλλα λόγια, από το κλασικό δίπολο “δράση-αντίδραση” επιλέγουμε αποκλειστικά τη “δράση”, και τη βαφτίζουμε “φυσικό γεγονός”, βαφτίζοντας την αντίδραση …κάτι άλλο. “Ρατσισμό” ας πούμε… υιοθετώντας ανενδοίαστα την οπτική γωνία του κατακτητή και το “ουαί τοις ηττημένοις”.
Το πλήρες κείμενο
https://oannes.gr/%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b7%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%83-%cf%87%cf%89%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%b4%ce%b7%cf%83-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%83/
Τα περί μετανάστευσης ως φυσικού φαινομένου ήταν ακόμα στη μόδα εκείνη την περίοδο (μέχρι και στα σχολικά βιβλία έβλεπες αντίστοιχα κείμενα) λες και οι πόλεμοι, οι δολοφονίες και οι βιασμοί για παράδειγμα δεν είναι το ίδιο φυσικά φαινόμενα για να κάτσουμε κι εκεί με τα χέρια σταυρωμένα. Και ειλικρινείς να ήταν πάντως – που δεν είναι – όλοι αυτοί στον άκαμπτο και συγχρόνως επιλεκτικό ηθικισμό τους, και πάλι δεν είναι άτομα που μπορείς να εμπιστευτείς. Έβλεπα χτες ξανά το Ανατολικά της Εδέμ του Καζάν και πραγματικά εντυπωσιάστηκα με την απεικόνιση του πουριτανού πατέρα του Τζέιμς Ντιν: ένας άνθρωπος που προσπαθεί να εφαρμόσει στην πράξη τις πιο ευγενείς ηθικές αρχές και τα κάνει παντού και πάντα σκατά.
Ο Πόπερ το διατύπωσε πολύ περιεκτικά όταν έλεγε ότι οποιαδήποτε ηθική εγείρει αξιώσεις οικουμενικής και αδιάκριτης εφαρμογής καταλήγει αναγκαστικά στο παράλογο. Κάποια στιγμή θα χρειαστεί να κάνεις και κακό για να περιορίσεις ένα μεγαλύτερο κακό. Το καλύτερο που μπορείς να ελπίζεις είναι να κρατήσεις το μέτρο.
Ο Πόπερ γενικά είχε πολύ φωτεινές πτυχές [σε πείσμα της ανεπάρκειας της κριτικής του σε φιλοσόφους όπως ο Ηράκλειτος, ο Πλάτωνας ή ο Μαρξ].
Και η εκμετάλλευσή του από διάφορους spokesmen του καιρού [ετοιμάζω κείμενο αφορόν σε μια λιγότερο γνωστή μορφή της] θα προκαλούσε την …ένοπλη αντίδραση του.
Κε Παπαχατζή είστε και σεις μέρος του προβλήματος, μου φαίνεται. Σωστές παρατηρήσεις ανάποδα στο ύφασμα. Θα μπορούσατε να το δείτε κι αλλιώς. Ότι έχουμε ακόμα τη δυνατότητα ως Ευρώπη να λαμβάνουμε μέτρα ώστε αυτό το μεταναστευτικό ρεύμα που ζούμε, να οργανωθεί κατά το δυνατόν αποτελεσματικά και επωφελώς και για μας.Βεβαίως και έχουμε δικάιωμα να ζήσουμε τη ζωή μας. Να είμαστε ευγνώμονες που δεν έχουμε την κακή τύχη κάποιου και να ζούμε την καθημερινότητά μας. Έτσι κι αλλιώς αυτό κάνουμε. Οι ρητορείες κλπ τα λέτε καλά. Όμως όλα αυτά που παρατηρείτε , και το θεωρητικό υπόβαθρο, θα ήταν πιο ρεαλιστικό να στηρίξουν πολιτικές που θα δράσουν αποφασιστικά και ξεκάθαρα να ζήσουμε με το μεταναστευτικό, όσο το δυνατόν καλύτερα κι επωφελώς. Διότι αυτό κάνουμε έτσι κι αλλιώς. Και όταν δεν παίρνουμε αποφασιστικά μέτρα ένταξης, εργασίας, ενσωμάτωσης,με όλα τα συμπαρομαρτούντα (πολιτικά, πολιτιστισμικά κλπ) προσθέτουμε κι άλλα προβλήματα.
Έχετε ενημερωθεί για τα επίπεδα “ενσωμάτωσης” των μουσουλμάνων ιδίως μεταναστών στις Ευρωπαϊκές χώρες; υπάρχουν αρκετά βιβλία επί του θέματος, αν θέλετε να σας συστήσω κάποια.
Οι παρατηρήσεις μου [που δεν τις θεωρώ θεωρητικές] έχουν να κάνουν με την ελληνική πραγματικότητα, και με το τι διδάσκει η πείρα από χώρες που προσπάθησαν, μάλλον πιο “επαγγελματικά” απ’ ότι θα μπορούσαμε ποτέ εμείς, και με μηδενικό αποτέλεσμα.
Ως προς αυτό που λέτε :
“…όλα αυτά που παρατηρείτε, και το θεωρητικό υπόβαθρο, θα ήταν πιο ρεαλιστικό να στηρίξουν πολιτικές που θα δράσουν αποφασιστικά και ξεκάθαρα να ζήσουμε με το μεταναστευτικό, όσο το δυνατόν καλύτερα κι επωφελώς”…
…ομολογουμένως δεν το καταλαβαίνω. Αν οι παρατηρήσεις μου είναι σωστές και αν, βάσει αυτών, έχω αρνητική άποψη για τις προοπτικές της υπόθεσης “μεταναστευτικό”, τι είδους πολιτικές είναι αυτές που θα μπορούσα να στηρίξω;
Και τέλος, ΟΚ, ένταξη, εργασία, ενσωμάτωση, δεν είπε κανείς τίποτα, μια χαρά ακούγεται, όλοι ανθρωπιστές είμαστε στο τέλος της ημέρας.
Για ΤΙ ΑΡΙΘΜΟΥΣ μιλάμε; έχετε υπόψη πόσοι αφροασιάτες προαλείφονται για …πολίτες της Δύσης; έχετε ακούσει τον όρο “κλιματικοί μετανάστες”;
Ειδικά στην Ελλάδα οι μετανάστες ενσωματώθηκαν στις.. φυλακές:
https://www.protothema.gr/stories/article/1326104/pano-apo-55-oi-allodapoi-kratoumenoi-stis-ellinikes-fulakes-simera/
Πρακτικά η χώρα μας έχει τα μεγαλύτερα ποσοστά εισαγόμενης εγκληματικότητας παγκοσμίως.
Πολύ ρατσιστικό και στερεοτυπικό το βρίσκω αυτό που λες… σε λίγο θα πεις και ότι τα τελευταία [πέντε] άτομα με τα οποία θεάθηκε η “27χρονη” στην Κω πριν την εξαφάνισή της ήταν …Πακιστανομπαγκλαντεσιανοί. Ο Μπαγκλαντεσιανός της υποθέσεως με το εξαφανίσθηκε η περί ης ο λόγος, έβγαλε εισιτήριο για το εξωτερικό.
Μιλάμε παρεμπιπτόντως για ενδιαφέρουσα άνεση / ελευθερία κινήσεων των “αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας”.
https://www.youtube.com/watch?v=0dISz57fdu0
…Και όχι μόνο σκύλοι.
Ενδιαφέρον επί τη ευκαιρία έχει η φυσιογνωμία και το εν γένει φιζίκ της εξαφανισμένης, τα οποία δεν σχολιάζω για ευνόητους λόγους.
Η γυναικοκρατία προωθήθηκε με σύστημα και μέθοδο, και βέβαια με το κατάλληλο timing – αφού πρώτα καθιερώθηκαν ως πρότυπο γυναίκες τύπου Kim Kardashian.
Να πω την αλήθεια δεν ασχολήθηκα καθόλου με την υπόθεση της “εξαφανισμένης”, που από τους τίτλους και μόνο μου φάνηκε προφανής. Παρεμπιπτόντως έχω την εντύπωση ότι μετά τις εκλογές έχει μειωθεί σε κάποιο βαθμό η σκόπιμη παραπληροφόρηση. Μάλλον λόγω υπηρεσιακής ή επειδή τον έχουν δεμένο πλέον το γάιδαρό τους για τα καλά.
Θα είχε,ίσως,ενδιαφέρον να βλέπαμε και μια απόπειρα “διάσωσης” του “ακυβέρνητου” “μπάρμπα” από τα “κύματα οργής” που θα ξεσπάσουν εναντίον του,εκτός κι αν πρέπει-“υποχρεωτικά”-να παίξει τον ρόλο του “βάρβαρου” σ’ ένα τελετουργικό αντίστοιχο αυτών της “επταετίας”.Μπορεί κάποιος να πετάξει ένα “αντιεξουσιαστικό σωσίβιο” και γι’ αυτόν τον άνθρωπο;🙊…
Δυσκολα πάντως θα το κάνει κάποιος απ’ τους σύγχρονους “ανιτεξουσιαστές” του Σόρος. Μακάρι να υπάρχουν και άλλοι.
Αυτό που πολύς κόσμος δυσκολεύεται να καταλάβει είναι ότι, άνθρωποι όπως ο εν λόγω Nazi collaborator, ο μέντοράς του [son of a Nazi] Κλάους Σουάμπ, αλλά και οι γενάρχες – masterminds του globalization [μιλάμε για επιπέδου Rockefeller και άνω] μετέρχονται ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ πρακτικές, δανεισμένες από τον υπαρκτό ως προς το “καθαρόαιμα” πολιτικό σκέλος, και από διάφορους Lucacs & Gramsci ως προς το …πολιτιστικό. Ο David Rockefeller [1915-2017 – έχω τα απομνημονεύματά του] ήταν εκδηλωμένος οπαδός των Στάλιν, Μάο για τις οργανωτικές τους ικανότητες.