Άλλη μια, διασκεδαστική ή όχι τόσο, περίπτωση “ειδικού”, από εκείνους που, στο διαμορφούμενο τοπίο, προορίζονται για να κανοναρχούν την καθημερινότητά μας, με δικαίωμα ζωής και θανάτου [άμα λάχει…] “σε μας και τα παιδιά μας”…
Από την πρώτη πρόταση έρχεσαι σε επαφή με το λόγο ατόμου που δεν είναι σε θέση να συντάξει μια πρόταση σε απλά ελληνικά.
Λίγο παρακάτω διαβάζεις πράγματα όπως τα εξής: “ντυνόμαστε με ειδικές στολές, χρησιμοποιούμε ειδικούς θαλάμους και όργανα, …κινητοποιούμε ακριβά υλικά, δομές και υπηρεσίες του κράτους που θα πληρώνετε εσείς οι ίδιοι που χαμογελάτε ανόητα στην πρώτη γραμμή και θεωρείτε την ανευθυνότητα επανάσταση…”
Όμως, σε τί άλλο χρησιμεύουν τα παραπάνω ασυνάρτητα, απ’ το να αποδεικνύουν ότι οι προφυλάξεις για τον “λεώ”, τύπου μάσκες και social distancing, είναι …παπάρια μάντολες;
Και τί ακριβώς βιώνουν οι παιδίατροι και το υγειονομικό προσωπικό; πόσα παιδιά μεταφέρονται στο νοσοκομείο με πυρετό και βήχα έχοντας προσβληθεί από …κορωνοϊό; για ποιο άγχος, ποια αγωνία και ποιο φόβο μιλάει το διαταραγμένο ον με πανεπιστημιακό δίπλωμα;
Το οποίο δεν παραλείπει φυσικά να παροτρύνει σε ποινικές διώξεις όσων έχουν αντίθετη από αυτό άποψη, κάνοντας ότι αγνοεί, ή αγνοώντας, ότι πολλοί απ’ αυτούς είναι …συνάδελφοι.
Ένας από αυτούς ήταν ο κύριος Τσιόδρας, περί μήνα Μάρτιο.