Το σύνθημα που, εν είδει τίτλου, κυριαρχεί στις σημερινές ειδήσεις: “Ο Τραμπ κήρυξε τον πόλεμο στα social media”.
Ποιο είναι το ζητούμενο; η συσπείρωση του λαϊκού αισθήματος που εκφράζουν υποτίθεται τα sm, και εναντίον του οποίου στην ουσία επιτίθεται ο Τραμπ. Στρεφόμενος εναντίον των social media, ο “χειρότερος Πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ”, στρέφεται εναντίον του ίδιου του ανώνυμου χρήστη…
Μια από τις σκόπιμες παρανοήσεις της “κυρίαρχης αφήγησης” είναι αυτή: “ο Τραμπ χρησιμοποίησε στις προηγούμενες εκλογές τα μέσα για την εκλογή του”. Η πραγματική ιστορία είναι ότι, με την εκστρατεία λογοκρισίας να βρίσκεται, τότε, σε προκαταρκτικό στάδιο, το μόνο που είχε “χρησιμοποιήσει” ο Τραμπ ήταν η λαϊκή έγκριση, …όπως εκφραζόνταν μέσα από τα social media. Άλλωστε, όπως ήταν ήδη γνωστό σε όσους ασχολούνται, και όπως επισημαίνω σε κείμενό μου δημοσιευμένο με την έναρξη της θητείας του [βλ. DONALD DRUMPF AND THE REAL MCCOY *], τα social media, ιδίως το Facebook είχαν αντιμετωπίσει την μήνι των δημοκρατικών μετά τις εκλογές, γιατί …δεν περιόρισαν ως όφειλαν, την έκφραση ακροδεξιών απόψεων, όπως …η έκφραση υποστήριξης στον Τραμπ. Η μήνις, εναντίον του Facebook ειδικά, εξακολουθεί, μια και ο Mark Zuckerberg περνάει ένα είδος ουδέτερου πολιτικά προφίλ, σε σύγκριση πάντα με τον “προωθημένο προοδευτικό” Jack Dorsey. Για τη διαδικασία λογοκρισίας των συντηρητικών φωνών έχω γράψει τόσες φορές, που δεν έχει νόημα να επισημάνω συγκεκριμένα posts.
Η βασική και κραυγαλέα σκόπιμη παρανόηση, αφορά στην “προσπάθεια περιορισμού της ελευθερίας των social media” από τον Τραμπ. Κάποιος από τους θλιβερούς σχολιαστές του CNN ακούσθηκε να λέει έως και ότι “ο Τραμπ επιχειρεί να εφαρμόσει τακτικές …Κίνας, χώρας στην οποία η κριτική στην κυβέρνηση από τα social media απαγορεύεται”…
Η πραγματική ιστορία είναι φυσικά και εδώ εκ διαμέτρου αντίθετη **.
Κατ αρχήν, υπάρχει η γνωστή παράμετρος για την οποία έχουμε μιλήσει: τα social media εμφανίζονται ως ιδιωτικές επιχειρήσεις, διεκδικώντας το δικαίωμα να επιβάλλουν τους “δικούς τους όρους λειτουργίας”. Αυτό, ενώ έχουν εξαφανίσει κάθε ανταγωνισμό και λειτουργούν με όρους κρατικού μονοπωλίου.
Αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι το νομικό καθεστώς που διέπει τη λειτουργία τους: τα social media δεν έχουν ευθύνη απέναντι στο νόμο για το περιεχόμενο των αναρτήσεων των χρηστών τους. Μπορούν ωστόσο να επιδοθούν στο “Block του Καλού Σαμαρείτη”, να αφαιρέσουν δηλαδή περιεχόμενο το οποίο είναι παρενοχλητικό, βίαιο ή …άσεμνο ***.
Συνδυάζοντας αυτά τα δύο, τα social media εκμεταλλεύονται την ελευθερία που τους δίνει ο νόμος, για να επιδοθούν …ελεύθερα σε μια διαδικασία λογοκρισίας με κριτήρια μυστηριώδη και απροσδιόριστα. Και όταν έρχεται κάποιος να ελέγξει αυτή ακριβώς τη δραστηριότητα, κατηγορείται ο ίδιος για λογοκρισία.

* Ξεκίνησα το blog αρχές 2017, …για να το εγκαταλείψω σχεδόν αμέσως, μετά από ελάχιστες δημοσιεύσεις όπως αυτή. “Ξαναεπανήλθα” Απρίλιο του 2019.

** Γενικά, μια ασφαλής προσέγγιση της αρθρογραφίας συγκεκριμένων ΜΜΕ περί τον Πρόεδρο Τραμπ είναι αυτή: πλήρης αντιστροφή όσων λέγονται ή γράφονται γι’ αυτόν.

*** Η διαδικασία διεκπεραιώνεται από αλγόριθμους, με τα γνωστά κωμικοτραγικά αποτέλεσματα του τύπου “κατέβασμα πινάκων με γυμνά σώματα”, να αποτελούν την κορυφή ενός τεράστιου παγόβουνου. Γιατί το ίδιο και χειρότερο επίπεδο φερεγγυότητας αναμένει κανείς απ’ τα κριτήρια ενος αλγόριθμου περί το τι είναι παρενοχλητικό ή βίαιο.