Ο λόγος που τα μαλάκια του “αντιεξουσιαστικού” χώρου δεν έχουν βρει μια κουβέντα να πουν για τις μάσκες – φίμωτρα, ένα χρόνο τώρα, είναι ότι τους πάνε γάντι.
By the way, το σλόγκαν του πανώ [ο τίτλος του βιβλίου του ΔΚ] είναι πολύ πιο ακριβές απ’ ότι φαντάζονται εκείνοι που το περιφέρουν.
Η ολική επαναφορά του εμφυλιοπολεμικού κλίματος – σήμα κατατεθέν του δημόσιου διαλόγου με τη νέα χιλιετία, είναι το αποτέλεσμα άοκνων, εντατικών προσπαθειών συγκεκριμένης δράκας ατόμων ενάντια στην ιδέα της “εθνικής συμφιλίωσης” *. Με προεξάρχοντα, ασφαλώς, τα μέλη της 17Ν.
Τα όσα ζούμε σήμερα έχουν βαθιές ρίζες [και] στον δικό τους αγώνα.

* Το τι κρυβόταν πίσω απ’ αυτή την ιδέα, αποτελεί θέμα άλλης συζήτησης. Η οποία θα έπρεπε όμως να ξεκινάει από μια a priori παραδοχή: ότι ήταν …μάλλον προτιμότερο απ’ τις σφαίρες του “φαρμακοχέρη”.