Ο Μανώλης Κοττάκης είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ένας από τους ελάχιστους επί “ελληνικού” εδάφους που δικαιούνται να φέρουν τον τίτλο του δημοσιογράφου. Η πηγές του είναι σταθερά έγκυρες, ο λόγος του μετριοπαθής, οι αιχμές του όχι συχνές αλλά οξείες – εκεί που πρέπει. Η συμφωνία με τις πολιτικές του προτιμήσεις [είναι οπαδός του Κώστα Καραμανλή] είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και, ούτως ή άλλως, για μένα, όχι το ζητούμενο.
Το παρακάτω άρθρο του από την χθεσινή Εστία της Κυριακής είναι από εκείνα που ο Έλληνας ψηφοφόρος “οφείλει” να διαβάσει – 5 μέρες πριν τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση. Πρέπει να ομολογήσω ότι τους ήπιους τόνους της τελευταίας παραγράφου, “περί Νίκης” δεν τους συμμερίζομαι καθόλου. Το μήνυμα πάντως που θέλει, το περνάει και με το παραπάνω.

[Ελπίζω το πολυτονικό σύστημα, στο οποίο επιμένει η εφημερίδα, να μην προκαλέσει σοκ στους νεότερους αναγνώστες].

Το απόρρητο σχέδιο “180”
Σύμφωνα μέ τά ὁριζόμενα στό ἄρθρο 28 παρ. 2 καί 3 τοῦ Συντάγματος, «Γιά νά ἐξυπηρετηθεῖ σπουδαῖο ἐθνικό συμφέρον καί νά προαχθεῖ ἡ συνεργασία μέ ἄλλα κράτη, μπορεῖ νά ἀναγνωρισθοῦν μέ συνθήκη ἤ συμφωνία σέ ὄργανα διεθνῶν ὀργανισμῶν ἁρμοδιότητες πού προβλέπονται ἀπό τό Σύνταγμα. Γιά τήν ψήφιση τοῦ νόμου πού κυρώνει αὐτήν τήν συνθήκη ἤ συμφωνία ἀπαιτεῖται πλειοψηφία τῶν τριῶν πέμπτων τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν. (…) Ἡ Ἑλλάδα προβαίνει ἐλεύθερα μέ νόμο πού ψηφίζεται ἀπό τήν ἀπόλυτη πλειοψηφία τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν σέ περιορισμούς ὡς πρός τήν ἄσκηση τῆς ἐθνικῆς της κυριαρχίας, ἐφόσον ὑπαγορεύεται ἀπό σπουδαῖο ἐθνικό συμφέρον, δέν θίγει τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καί τίς βάσεις τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος καί γίνεται μέ βάση τίς ἀρχές τῆς ἰσότητος καί μέ τόν ὅρο τῆς ἀμοιβαιότητος».
Στήν παράγραφο 2 τοῦ ἄρθρου 28 τοῦ Συντάγματος ἐντάσσεται τό συνυποσχετικό γιά τήν παραπομπή τῆς διαφορᾶς μας μέ τήν Τουρκία στήν Χάγη, καθώς καί ἄλλων «συναφῶν θεμάτων», ἐφόσον αὐτά προκύψουν ἀπό τίς διαπραγματεύσεις πού θά διεξαγάγουν ἀνά δυάδες ἀρχικῶς οἱ δύο νέοι ὑπουργοί Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδας (πιθανός ὁ Κωστῆς Χατζηδάκης) καί τῆς Τουρκίας (πιθανός ὁ Ἰμπραήμ Καλίν) καί, ἀκολούθως, οἱ δύο νέοι ἡγέτες πού θά προκύψουν ἀπό τίς ἐκλογές: οἱ κύριοι Μητσοτάκης καί Ἐρντογάν, ὡς φαίνεται. Στήν παράγραφο 3 τοῦ ἄρθρου 28 τοῦ Συντάγματος θά μποροῦσαν νά περιληφθοῦν, γιά νά δοθεῖ ἔμφαση (ἡ κανονική διαδικασία προβλέπει τήν ἔκδοση Προεδρικοῦ Διατάγματος), οἱ μονομερεῖς ἀποφάσεις τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας γιά τήν ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων ἕως τά 12 ναυτικά μίλια μέ γεωγραφική διαφοροποίηση (κατά τό πρότυπο Σημίτη-Ροζάκη-Παμπούκη τοῦ 2003 ), ὥστε νά ἀνοίξουν θαλάσσιοι διάδρομοι στό Αἰγαῖο γιά τήν τουρκική ναυσιπλοΐα καί τίς τουρκικές ἔνοπλες δυνάμεις.
Οἱ ἄξονες τοῦ σχεδίου γιά τά ἑλληνοτουρκικά στό Αἰγαῖο καί τήν Μεσόγειο
Ἡ «Ἑστία τῆς Κυριακῆς» εἶναι σέ θέση νά γνωρίζει τούς ἄξονες τοῦ σχεδίου γιά τά ἑλληνοτουρκικά στό Αἰγαῖο καί τήν Μεσόγειο, καί σᾶς τό παρουσιάζει, γιά νά γίνει κατανοητό στό εὐρύ κοινό, γιατί ἔχει μείζονα σημασία γιά τούς συμμάχους μας, γιά τούς γείτονές μας, γιά τό πολιτικό μας σύστημα καί γιά τόν ἑλληνικό λαό ἡ σύνθεση τοῦ νέου Κοινοβουλίου. Ἡ ἐξουσιοδότηση πού θά κληθοῦν νά δώσουν οἱ ἐθνοπατέρες μας, προκειμένου νά ἀχθοῦν κρίσιμα θέματα ἐθνικῆς κυριαρχίας στήν Χάγη, ἀπαιτεῖ 180 ψήφους. Κρίσιμες γιά τήν ἐπίτευξη ἤ μή τῆς πλειοψηφίας αὐτῆς θά ἀποτελέσουν ἡ ἀρχιτεκτονική τοῦ Κοινοβουλίου (ἀπό πεντακομματική ἕως ὀκτακομματική), ἡ στάση τῶν τεσσάρων μουσουλμάνων βουλευτῶν τῆς Θράκης πού ἀνήκουν στό ΠΑΣΟΚ καί στόν ΣΥΡΙΖΑ (οἱ τρεῖς εἶναι ἐρντογανικοί, ὁ ἕνας κεμαλικός εὐρωπαϊστής), καθώς καί ἡ εἴσοδος ἤ μή τῶν κομμάτων «Νίκη», «Πλεύση Ἐλευθερίας» καί «ΜέΡΑ25» (χαίρει ἐκτιμήσεως στό Λονδῖνο).
Κρίσιμη θά εἶναι ἐπίσης ἡ στάση τοῦ ἰδίου τοῦ Προέδρου Ἐρντογάν, εἰδικῶς ἄν κατά τήν τελευταία του θητεία κάνει λελογισμένη δυτική στροφή καί ἀπελευθερώσει πολιτικούς κρατουμένους, προκειμένου νά διορθώσει τό προφίλ του στήν Οὐάσιγκτον πρός ἀπόσπαση ἀνταλλαγμάτων.
Τό ἀπόρρητο σχέδιο «180» προβλέπει
1 Συνάντηση κορυφῆς μεταξύ τῶν δύο ἡγετῶν, Ἑλλάδος καί Τουρκίας, στήν ὁποία θά συμφωνηθεῖ ἡ ἐγκατάλειψη τῶν διερευνητικῶν ἐπαφῶν καί, ἀντί αὐτῶν, οἱ ἀπ’ εὐθείας διαπραγματεύσεις, φαινομενικά χωρίς τήν μεσολάβηση τρίτου (κατά τό πρότυπο τῶν Πρεσπῶν), σέ ἐπίπεδο ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν.
2 Στόχος τῶν διαπραγματεύσεων-ἐξπρές θά εἶναι σέ πρώτη φάση ἡ ὑπογραφή συμφώνου μή ἐπίθεσης μεταξύ τῶν δύο χωρῶν, γιά νά βελτιωθεῖ ἡ ἀτμόσφαιρα καί νά ἐπιτευχθεῖ ἡ ἐπίλυση τοῦ ζητήματος τῶν χωρικῶν ὑδάτων. Ἡ Ἑλλάς, ἐπειδή πρόκειται γιά μονομερές δικαίωμα, δέν θά ζητήσει τήν συναίνεση τῆς Ἄγκυρας, ἀλλά τήν κατανόησή της. Σύμφωνα μέ τό σχέδιο, θά ἐπεκτείνει τά χωρικά της ὕδατα στά 12 μίλια στίς ἀκτές τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδας, στίς ἀκτές τῆς Εὔβοιας καί στίς ἀκτές νοτίως τῆς Κρήτης. Ἐνῶ θά αὐξήσει τά χωρικά της ὕδατα κατά τρόπο διαφοροποιημένο ἀνά περιοχή στά 7 ἤ τά 9 μίλια, ὥστε νά διευκολύνει τήν Τουρκία νά ἀποκτήσει διαδρόμους ἰδιοκτησίας της γιά τήν ναυσιπλοΐα της καί τό πολεμικό ναυτικό της σέ ὅλο τό Αἰγαῖο.
Ἀκόμη καί στό μέσον του, δυτικά τοῦ 25ου μεσημβρινοῦ, στίς πλάτες τῆς ἄμυνας τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου. Μέ ὅ,τι αὐτό μπορεῖ νά σημαίνει στό βαθύ μέλλον, ἄν δέν μᾶς καλύπτει τό Σύμφωνο Μή Ἐπίθεσης.
Τό θέμα τῶν χωρικῶν ὑδάτων ἔχει ἐπίσης τεράστια σημασία γιά τό ζήτημα τῆς ναυσιπλοΐας στά Στενά τοῦ Βοσπόρου, πού ἐπηρεάζει ἄμεσα τίς ρωσσοτουρκικές καί τίς ἀμερικανορωσσικές σχέσεις.
3 Ψήφιση συνυποσχετικοῦ Ἑλλάδος-Τουρκίας γιά τήν παραπομπή τῶν δύσκολων πρός ἐπίλυση διαφορῶν στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης, προκειμένου νά ἀποφύγουν τήν πολιτική εὐθύνη γιά τήν τελική λύση οἱ δύο κυβερνήσεις.
Σέ αὐτό προτείνεται νά ἐνταχθοῦν οἱ διαφορές γιά τήν Ἀποκλειστική Οἰκονομική Ζώνη καί τήν Ὑφαλοκρηπῖδα, καθώς καί τό αἴτημα τῆς Τουρκίας γιά τήν ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν νήσων. Σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στό συνυποσχετικό, ἡ Ἑλλάδα θέλει προηγουμένως νά καταλήξει σέ ὑπογραφή συνυποσχετικοῦ μέ τήν Ἀλβανία γιά τίς θαλάσσιες ζῶνες, καί γιά αὐτό εἶναι, δυστυχῶς, ὑποτονική στό ζήτημα τῆς φυλάκισης τοῦ μειονοτικοῦ δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη. (Στήν οὐσία, τόν θυσιάζει. Ἄν καί τό μεῖζον θέμα στήν περιοχή δέν εἶναι μόνον ἡ ἑλληνική καταγωγή του, ἀλλά κυρίως τό ποιός ἐλέγχει τήν ἀδειοδότηση τῶν οἰκοπέδων τῆς Χειμάρρας.) Τό Διεθνές Δικαστήριο θά κληθεῖ νά ὁριοθετήσει ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπῖδα μέ βάση τίς διεθνεῖς συμφωνίες Ἑλλάδος-Αἰγύπτου, Ἑλλάδος-Ἰταλίας, Ἑλλάδος-Ἀλβανίας καί Τουρκίας-Λιβύης (παράνομο μνημόνιο).
Ἀκανθῶδες καί εὐαίσθητο εἶναι τό μέγα ζήτημα τῆς ἀποστρατιωτικοποίησης τῶν νήσων πού, κατά τήν Τουρκία, ὑπαγορεύεται ἀπό τήν Διεθνῆ Συνθήκη τῶν Παρισίων τοῦ 1947. Ἀκανθῶδες, γιατί ἡ Ἑλλάς καλεῖται νά ἄρει τίς ἐπιφυλάξεις τῶν Κρατεροῦ Ἰωάννου καί Εὐάγγελου Βενιζέλου στήν δικαιοδοσία τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου τῆς Χάγης, ὅταν πρόκειται γιά θέματα ἐθνικῆς κυριαρχίας (γκρίζες ζῶνες) καί ἐθνικῆς ἄμυνας. Ἀκανθῶδες ἐπίσης, γιατί τρίτες δυνάμεις εἰσηγοῦνται στήν Ἑλλάδα καί τήν Τουρκία τό μοντέλο Κέννεντυ στήν κρίση τῶν πυραύλων τῆς Κούβας. Ἤδη προγραμματίζεται μάλιστα γιά τόν Ἰούλιο στήν περιοχή ἐπίσκεψη τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Ἄντονυ Μπλίνκεν καί τοῦ εἰδικοῦ μεσολαβητῆ γιά θέματα ἐνέργειας Ἄμος Χοκστάιν. Ἐνῶ ὁ ὑπερδραστήριος Ἀμερικανός πρέσβυς Τζώρτζ Τσούνης (πού μέ διαρροές στήν «Καθημερινή» διέψευσε ὅτι ἦταν ἐνήμερος γιά τό ἀποτέλεσμα τῶν 20 μονάδων τῆς διαφορᾶς ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ ἀπό τίς…18 Μαΐου) δήλωσε προσφάτως ὅτι οἱ διαφορές Ἑλλάδος-Τουρκίας δέν εἶναι ἀξεπέραστες, ὅπως οἱ διαφορές Ἰσραήλ-Παλαιστίνης καί ἐν πάσῃ περιπτώσει κανένα ἀπό τά δύο κράτη δέν ἔχει 100% δίκαιο.
Σύμφωνα, λοιπόν, μέ τίς ἰδέες πού εἰσφέρουν οἱ σύμμαχοί τους, χωρίς νά ἀναμειγνύονται εὐθέως στήν διαπραγμάτευσή μας, τό ἰδεῶδες εἶναι τό μοντέλο Τζών Κέννεντυ. Ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ τό 1962 ἀποδέχθηκε μυστικά τήν ἀπομάκρυνση ἀμερικανικῶν πυραύλων πού εἶχαν ἐγκατασταθεῖ σέ τουρκικό ἔδαφος μετά τήν δημιουργία ἀπό τόν Νικήτα Χρουστσώφ βάσεων ἐγκατάστασης καί ἐκτόξευσης σοβιετικῶν πυραύλων ἀπό τό ἔδαφος τῆς Κούβας πρός τό ἔδαφος τῶν ΗΠΑ. Τό αὐτό μοντέλο ταυτόχρονου ἀφοπλισμοῦ προτείνεται σήμερα στήν Ἑλλάδα καί τήν Τουρκία. Νά ἀποσύρει ἡ Ἑλλάδα ὅποιους «ἐπιθετικούς», κατά τήν Τουρκία, πυραύλους διατηρεῖ στά νησιά τοῦ Αἰγαίου, ὑπό τόν ὅρο τῆς ἀπόσυρσης τῆς Τέταρτης Στρατιᾶς ἀπό τά παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Ἔχει σημασία ὅτι ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στήν τελευταία του συνέντευξη στόν Alpha ἐπέμεινε ὅτι «κανένας Ἕλληνας πρωθυπουργός, καί σίγουρα ὄχι ἐγώ, δέν πρόκειται νά συζητήσει στόν διάλογο θέματα ἀποστρατιωτικοποίησης καί κυριαρχίας νησιῶν». Εἶναι εἰλικρινής. Εἶναι ὅμως ἄγνωστο πῶς θά ἀντιδράσει στήν δυτική πίεση, πού ἐπιθυμεῖ τήν ἀποστρατιωτικοποίηση, γιά νά καταστήσει τά νησιά τοῦ Αἰγαίου οὐδέτερη πράσινη ζώνη μεταφορᾶς ἐνέργειας πρός τόν Βορρᾶ, ἄν τό αἴτημα εἶναι νά κρίνει τήν ὑπόθεση τό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης. Σέ αὐτό, ἐνῶ πᾶμε μόνον γιά ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπῖδα, οἱ Τοῦρκοι ἴσως ζητήσουν προδικαστικά νά κριθεῖ τό ζήτημα τῆς κυριαρχίας τῶν νησιῶν μέ βάση τήν Λωζάννη, προκειμένου νά ξεκαθαριστεῖ ἀπό ποιό σημεῖο τοῦ ἐδάφους τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας θά χαραχθοῦν οἱ γραμμές βάσης γιά τήν ὁριοθέτηση.
Ὑπό τό φῶς αὐτῶν τῶν δεδομένων, ἡ σύνθεση τοῦ νέου κοινοβουλίου καί, κυρίως, ὁ ἀριθμός τῶν κομμάτων πού θά κληθοῦν νά συμμετάσχουν σέ αὐτό εἶναι κρίσιμης γεωπολιτικῆς καί ἐθνικῆς σημασίας. Ὁ Πρωθυπουργός ἔδειξε στήν συνέντευξή του στόν Alpha ρεαλισμό γιά τό ἀποτέλεσμα, φθάνοντας νά μιλήσει γιά τήν πιθανότητα ἀκόμη καί ἀνάδειξης ὀκτακομματικῆς Βουλῆς. Ἐνῶ σαφέστατα προτιμᾶ τήν πεντακομματική, γιατί χρειάζεται τό 180 ἤ κάτι κοντά στό 180 καί γιά τήν συνταγματική ἀναθεώρηση-σόκ πού ἑτοιμάζει, ὅσο καί γιά τήν ὑπερψήφιση σέ ὕστερο χρόνο τοῦ δύσκολου συνυποσχετικοῦ. Ὡστόσο, αὐτό εἶναι δύσκολο. Τά ἐκτός Βουλῆς κόμματα συγκέντρωσαν τό 16% τῶν προτιμήσεων τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος καί ψηφίστηκαν ἀπό 1 ἑκατομμύριο πολῖτες! Τό 1% ἀπό αὐτό τό 16%, ἄν μετακινηθεῖ ἰσομερῶς, ἀρκεῖ γιά νά μποῦν στήν Βουλή τά κόμματα «Νίκη», «Πλεύση Ἐλευθερίας», «ΜέΡΑ25». Ἀλλοιώσεις τῆς τάξης τοῦ 0,5% δέν ἀρκοῦν γιά νά ἀποτρέψουν τήν εἴσοδό τους.
«Ἀγκάθι» τό πατριωτικό κόμμα «Νίκη»
Ἡ «Ἑστία τῆς Κυριακῆς» γνωρίζει ὅτι ἡ ΝΔ σιωπηρῶς θά ἐπιχειρήσει νά ἀποδυναμώσει τό ὑπερσυντηρητικό πατριωτικό κόμμα «Νίκη», χωρίς νά τοῦ ἐπιτεθεῖ κατά μέτωπο σέ πρώτη φάση. Ὁ κύριος Μητσοτάκης μελετᾶ τήν ἰδέα νά ἐπισκεφθεῖ τό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου εὑρίσκεται ἡ καρδιά τῆς πνευματικῆς ἐπιρροῆς τῶν ψηφοφόρων τῆς «Νίκης». Προηγήθηκε, πρίν ἀπό τίς ἐκλογές, στήν μοναστική κοινότητα τοῦ Ἄθω –γιά τόν ἴδιο λόγο– ἐπίσκεψη τοῦ ὑπουργοῦ Ἐπικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη καί τοῦ ὑφυπουργοῦ Γιάννη Μπρατάκου. Ἡ «Ἑστία τῆς Κυριακῆς» γνωρίζει ἐπίσης ὅτι πολιτικός ἀρχηγός ἔθεσε τό θέμα τοῦ κόμματος «Νίκη» ἐκτός πρακτικῶν στήν σύσκεψη τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν, ἰσχυριζόμενος ὅτι ὑποστηρίζεται ἀπό κέντρα ἐκτός Ἑλλάδος. Καί, σύμφωνα μέ τίς διαρροές συνεργατῶν του, συνεφώνησαν καί οἱ ἄλλοι ἀρχηγοί. Μέ τήν προσθήκη ὅτι τό ἔργο τῆς ἀποδόμησής του θά τό ἀναλάβουν οἱ κατά τόπους μητροπολῖτες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Στίς ἑλληνικές διπλωματικές ἀρχές δέν ἔχουν φθάσει τέτοιες πληροφορίες μέχρι στιγμῆς. Τό γεγονός εἶναι, πάντως, ἐνδεικτικό. Ἐάν μετά τό «δημοκρατικό τόξο» ἐπιχειρεῖται ἡ δημιουργία καί «συμμαχικοῦ τόξου», γιά νέο ἀποκλεισμό κόμματος γιά τήν διαμόρφωση τῶν συσχετισμῶν τοῦ Κοινοβουλίου, πού συνδέονται καί μέ τό συνυποσχετικό καί μέ τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, κάτι δέν πάει καλά στήν Ἑλληνική Δημοκρατία. Ἄς εὐχηθοῦμε πώς ὄχι καί πώς ὅλα εἶναι διαδόσεις.