Θα είχε ίσως κάποιο ενδιαφέρον να φανταστεί κανείς τον ιδανικό άνθρωπο, όπως τον οραματίζονται οι ευαγγελιστές της σύγχρονης πολιτικής και επιστημονικής ορθότητας..

Καταρχήν δεν έχει φύλο ούτε φυλή, γιατί αυτά τα πράγματα χωρίζουν τους ανθρώπους, όπως γνωρίζουμε από την εποχή ακόμα των πρωτοπλάστων και του πύργου της Βαβέλ. Ζει σε καθεστώς άμεσης δημοκρατίας, ισότητας και κοινοκτημοσύνης, αν όχι σταλήθεια, τουλάχιστον στον κόσμο του διαδικτύου. Αγαπάει τους πάντες και μισεί μόνο το μίσος, πράγμα πολύ ευκολότερο να το πιστεύεις όταν οι πραγματικές σχέσεις αντικαθίστανται από εικονικές. Είναι χορτοφάγος, αφού το κρέας βλάπτει την υγεία του και στην τελική αποτελεί παραλλαγή του κανιβαλισμού. Δεν πίνει ούτε καπνίζει, αφού με τις εν λόγω συμπεριφορές δεν κάνει απλώς κακό στον εαυτό του, αλλά στρέφεται άμεσα εναντίον των συνανθρώπων του. Ζει σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον, το οποίο κινδυνεύει από τα ορυκτά καύσιμα, σύμβολα της βιομηχανικής ανάπτυξης, η οποία μακροπρόθεσμα πρέπει να επανέλθει στο στάδιο της βιοτεχνίας. Προνομιακό status επιφυλάσσεται για τα υπό εξαφάνιση ζωικά είδη, μεταξύ των οποίων και οι εναπομείναντες πρωτόγονοι, τον τελευταίο κρίκο που μας συνδέει με το χαμένο παράδεισο, καθώς και για τα παιδιά, σύμβολα της αρχικής αθωότητας και μοναδική μας ελπίδα για το μέλλον. Πιστεύει ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από το μηδέν και θα καταλήξει με τον ίδιο σε ρόλο Θεού, αν όχι αυτοπροσώπως, τουλάχιστον μέσω των διαδόχων του μηχανών, προικισμένων με όλες του τις ανώτερες ιδιότητες, αλλά χωρίς τα καταστρεπτικά του ελαττώματα.

Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει επί πολύ, από τα παραπάνω και μόνο πάντως γίνεται σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με θρησκευτικής εμπνεύσεως ιδανικό και μάλιστα πουριτανικού τύπου, που ξεκίνησε από τις σχετικές κοινότητες της Νέου Κόσμου, αναβίωσε με την πολιτιστική επανάσταση της δεκαετίας του ’60, βρυκολάκιασε με τα ζόμπι της πολιτικής ορθότητας στις αρχές του 21^ου αιώνα και ολοκληρώθηκε με την επίσημη ανακήρυξη του ανθρώπου σε πηγή μολύνσεως και ανίατο φορέα του κακού στο δίσεκτο έτος που διανύουμε. Οι ίδιοι προτεστάντες που πρωτοστάτησαν στη βιομηχανική επανάσταση, τώρα στρέφονται στα λόγια μεν εναντίον της, στην πράξη όμως υπέρ μιας νέας μορφής της, με όπλο το ίδιο ιδεολογικό περιεχόμενο σε μοντέρνο δοχείο και μοναδικό στόχο την ολοκληρωτική κυριαρχία.

Όσο απίθανο κι αν ακούγεται, υπήρξε τουλάχιστον ένας άνθρωπος στη σύγχρονη εποχή που πήρε στα σοβαρά όλα τα παραπάνω: ο Michael Jackson. Την κατάληξή του την ξέρουμε.

Στέφανος Μπακατσής