Ο εικονιζόμενος είναι ο υπερήφανα αυτοπροσδιοριζόμενος ως “African American gay person” (και ως εκ τούτου …a priori αντικείμενο ρατσιστικής προκατάληψης) Don Lemon, πρώην παρουσιαστής του CNN και απολυμένος από αυτό ένεκα χαμηλής τηλεθέασης. Ο DL βαδίζει με ακρίβεια στα ίχνη του κυρίου Ιγνατίου (βλ. post ΟΤΑΝ ΤΟ “ΠΟΤΑΠΟΜΕΤΡΟ” ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΟΚΚΙΝΟ) και των …αντιφασιστικών υπονοουμένων που άφηνε περί “πατρίδας και θρησκείας”, τους εχθρούς των οποίων “μισούν οι συντηρητικοί”, και τα οποία “σαν σλόγκαν θα κυριαρχήσουν την επόμενη περίοδο”.
Να πω το κρίμα μου, η ατμόσφαιρα στην οποία λειτουργεί το MAGA crowd, αυτή η ultra light, τηλεοπτική με αισθητική “Τόλμης και Γοητείας” παρωδία των gospel, μου προκαλούσε πάντα κάτι ανάμεσα σε αποστροφή και θανάσιμη πλήξη. Και μπαίνω στον πειρασμό να σκεφτώ ότι είναι απλώς η συνήθεια που με κάνει να τα βλέπω όλα αυτά σαν πιο οικεία / φυσιολογικά απ τον εσμό των …πιστών της νέας τεχνολογίας, των θιασωτών των 73 φύλων και σύσσωμης της liberal LGBTQ ψευδοκοινότητας.
Αντιπαρέρχομαι τον πειρασμό με συνοπτικές διαδικασίες : Χαρακτηριστικό των τελευταίων είναι η αγέρωχη αποφασιστικότητα για υπέρβαση, όχι απλώς του “συστήματος”, αυτού που οι ίδιοι ονομάζουν “παλαιό κόσμο”, αλλά της θεϊκής δημιουργίας στο σύνολο της. *
Η εκ φύσεως διάθεσή μου απέναντι στους “φορείς του καινούργιου”, στην “Αλλαγή” ως motto της όποιας διακήρυξης, ήταν πάντα καχύποπτη. Πόσο μάλλον όταν το σύνθημα επεκτείνεται σε επίπεδα τοξικής αοριστολογίας – “να τ’ αλλάξουμε όλα!” Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η αλλαγή είναι κάτι …αυταπόδεικτα καλό. Στο κάτω κάτω, το απόλυτο σύμβολό της είναι …ο θάνατος. Πέρα απ’ αυτά, το πλήρες διαζύγιο των σύγχρονων liberals από την κοινή λογική διακρίνεται σε κάθε τους λέξη, και κάθε τους κίνηση.
Τούτων δοθέντων, ξεχνώντας όσο γίνεται τη γλοιωδία της τηλε-ευαγγελικής αισθητικής, μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι η μανιχαιοποίηση του πολιτικού διαλόγου, η μεταφορά του στη Θεολογική αρένα του “Good vs Evil”, ** αποτελεί ενστικτωδώς ορθή επιλογή στρατηγικής των σχεδιαστών του συντηρητικού κινήματος : πέρα από ο,τιδήποτε άλλο, ο λόγος που η άμυνα των δυτικών κοινωνιών εμφανίζεται ανεπαρκής μπροστά στο σφρίγος της ισλαμικής επέλασης, είναι ακριβώς η ανεπάρκεια της πίστης.
* Η κεντρική ιδέα πίσω απ’ την τελετή, όπως με οξυδέρκεια διατυπώνεται εδώ απ’ τον DL αφορά στην “πεποίθηση του MAGA crowd ότι πρέπει να κυβερνήσει γιατί …είναι θέλημα Θεού”. Αυτό που (ίσως) αγνοεί ο παρουσιαστής είναι ότι …το πρόβλημα επεκτείνεται στο αντίπαλο δέος που εκπροσωπούν ο ίδιος και οι όμοιοι του. Γιατί η διαρκής, εν είδει μάντρα επίκληση της “επιστήμης” και, οσονούπω, του “αλάνθαστου” της …scary smart A.I. αποτελεί λειτουργικό υποκατάστατο της παλιάς καλής, άλογης πίστης.
** στη χθεσινή εκπομπή του (βλ. εδώ) ο “Έλλην συντηρητικός” κύριος Μπογδάνος παρουσιάζει το λόγο του σύμβουλου του Donald Trump / επιφανούς του MAGA movement Stephen Miller, σαν καινοφανές (“αυτό τ’ αλλάζει όλα”) δείγμα αυτής της εξέλιξης. Αγνοώντας πιθανώς ότι αντίστοιχες αποστροφές του George Bush του πρεσβύτερου από τα early ‘90s, έχουν αποτελέσει αντικείμενο …καλλιτεχνικής έμπνευσης – με τον εν λόγω να συμμετέχει ερήμην του στο ’N.W.O.’ των Ministry.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Το άσχετο εντωμεταξύ αλλά το πρώτο που σκέφτηκα όταν είδα φωτογραφίες του CK ήταν ότι φυσιογνωμικά κινείται κάπου μεταξύ Morrissey και Καπουτζίδη. Μακάρι να μπορούσα να προσθέσω κάτι πιο ουσιαστικό στη συζήτηση, truth is όμως ότι πρώτη φορά πληροφορήθηκα την ύπαρξή του όταν δολοφονήθηκε. Το ίδιο φαντάζομαι και πολλοί από αυτούς που κλαίνε απαρηγόρητοι και ορκίζονται χριστιανική τζιχάντ ή από εκείνους που πανηγυρίζουν βλακωδώς για το χαμό του.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι εκτός των άλλων εισάγουμε από την Αμερική και (εικονικά) αισθήματα.
Όχι απλώς “θα μπορούσε” να το πει, αλλά και θα όφειλε!
Σιγουρα πάντως δεν τον είχαν πολυακούσει οι “Έλληνες συντηρητικοί”, εκ των οποίων ο mr. Μπογδάνος, τις προάλλες ακόμα ανέφερε τον Tucker Carlson σαν …Carlson Tucker. (Δεν παύει να μου είναι συμπαθής – not the Christian way 🤣)
Συμφωνώ ως προς την ομοιότητα με Καπουτζίδη – Morrissey (εκπληκτικά επικοινωνιακοί και οι δύο). Για να πω του στραβού το δίκιο, ουδείς από τους MAGA heroes δε μου είναι συμπαθής αισθητικά – εξαιρουμένων του Steve Bannon και της Candace Owens. Η τελευταία, όπως και ο …Carson Tucker, έχουν ξεκινήσει προ πολλού ένα περίεργο φαινομενκά γαϊτανάκι με τη θρησκεία και τις εξ ουρανού αποκαλύψεις. Ήταν σαφές και είναι ακόμα σαφέστερο ότι το πράγμα αφορά συγκεκριμένες στρατηγικές επιλογές. Οι οποίες, παραμερίζοντας το αισθητικό τους σκέλος (για να μη το αντιπαραβάλλω με τους advocates της “προόδου” και τους…Αλαουακμπάρηδες) αποτελούν μονόδρομο. Χαραγμένο, πιθανώς, απ’ τον strategic mastermind Bannon himself.
Κι εμένα όπως ξέρεις μου είναι συμπαθής φυσιογνωμικά ο Bannon, όπως επίσης και η Owens, την ύπαρξη της οποίας πληροφορήθηκα συμπωματικά.. προχτές με αφορμή την ιστορία με το Μακρόν. Οι απόψεις της επίσης μου φαίνονται αρκούντως αυθεντικές και συνεπείς.
Την Candace Owens είχες πρωτοπληροφορηθεί από …εμένα 5 χρόνια πριν
https://oannes.gr/%ce%b4%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%86%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%b1-floyd-%ce%b1%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%83-%ce%bb%ce%b5%cf%80%cf%84%ce%bf%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b5%ce%b9%ce%b5%cf%83/
…αλλά την είχες ξεχάσει! 😊
Μ’ αυτήν είχα “έρωτα” όταν είχα πρωτοαντιληφθεί την ύπαρξή της. Σιγά-σιγά, από εμφανισιακής απόψεως έχει αρχίσει να ρέπει προς κυριούλα, και από πλευράς πνευματικής εγρήγορσης λίγο να επιβραδύνει. Δεν παύει να είναι αξιαγάπητη.
Έχεις δίκιο!
Αυτό είναι βέβαια το μικρότερο από τα τερατώδη κενά μνήμης που έχουν υποπέσει στην αντίληψή μου, πολλά εκ των οποίων εκτείνονται σε διάστημα ετών για να μην πω δεκαετιών. Για κάποιο λόγο εντωμεταξύ μου φαίνεται ότι από την εποχή που γράφτηκε το άρθρο έχει παρέλθει ολόκληρo lifetime.
Κι εγώ που δεν έχω κενά μνήμης τι κατάλαβα; μακάρι να μπορούσα να ξεχάσω, μεγάλο ποσοστό τουλάχιστον των άχρηστων έως βλαπτικών μαλακιών που θυμάμαι από …πάντα. Καλύτερα θα ήτανε.
Μένοντας πάντως στoυς Kirk, Owens, Carlson, κάτι που τους συνδέει είναι η “θαρραλέα” (ή και εκτός εισαγωγικών) άσκηση κριτικής στους Εβραίους και το Ισραήλ. Και όχι μόνο για τα τεκταινόμενα στη Γάζα, αλλά και για το ρόλο της εβραϊκής κοινότητας στην Αμερική στην ανάπτυξη διαφόρων radical “αριστερών”, “αντιρατσιστικών” οργανώσεων, αρχής γενομένης από την περίφημη ADL (Anti-Defamation League). Στην τελευταία έχω αναφερθεί κι από δω, ως πρωτοποριακή εκδήλωση των λογοκριτικών μεθόδων της σημερινής πολιτικής ορθότητας.
https://oannes.gr/%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9-%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%b9%ce%b1%cf%83-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b5%cf%88%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b9%ce%b1%cf%83/
Εξ ου και οι (παρατραβηγμένες κατά την άποψή μου) θεωρίες συνωμοσίας περί εβραϊκού δάκτυλου στη δολοφονία του CK, καθότι “είχε αλλάξει άρδην την υποστηρικτική του Ισραήλ στάση του” – κάτι που στην προσωπική μου τουλάχιστον αντίληψη …δεν είχε υποπέσει.
Δεν το έχω ψάξει και πολύ να σου πω την αλήθεια. Σε κάποιο απόσπασμα συζήτησης πάντως που μου έβγαλε τυχαία το YT σχετικά με τον Kirk, τον είδα σταθερά υπέρ της τρέχουσας πολιτικής του Ισραήλ.
Δεν υπάρχει θέμα. Απλώς ο συγκεκριμένος ήταν αυτό που λέμε “ξηγημένο” άτομο. Δε μπορώ να ξέρω τι είδους συμφέροντα υπήρχαν από πίσω του (εκ των ων ουκ άνευ σε τέτοιες περιπτώσεις) αλλά όσες φορές τον έχω ακούσει ήταν αυτό που λέμε “σπαθί”. Και Χριστιανός, αλλά κάθε άλλο παρά γλυκερός …televangelist style. Ο τύπος ήταν όντως ταλαντούχος και αυθεντικός, ως εκ τούτου και …αυθεντικά επικίνδυνος.
Τώρα, αν αρχίσω εγώ πχ. να αναπτύσσω ένα συγκεκριμένο σκεπτικό που έχω, κριτικό προς Εβραίους – Ισραήλ, το “x” μαλάκιο που θα με ακούσει θα αρχίσει αν τσιρίζει ότι …τους μισώ, μη φανταζόμενο ότι είμαι …με το μέρος τους άνευ όρων. Απλώς θα πρέπει να αρχίσουν και αυτοί όπως όλος ο κόσμος να αντιμετωπίζουν την κριτική που τους γίνεται χωρίς υστερίες.
Παρεμπιπτόντως : τέτοιου είδους εύκολα (“εδώ και τώρα”) συμπεράσματα δεν αφορούν παρά στο ότι ζούμε στο γαμημένο κόσμο του φαίνεσθαι. Της επικοινωνίας…
Η ADL ξεκινάει το 1913 …Δύο χρόνια από την ίδρυση της βιομηχανίας του Χόλιγουντ.
Δεν το συζητάμε. Είναι αδύνατο σήμερα να εκφράσεις προσωπική άποψη χωρίς να σε τσουβαλιάσουν στην α’ ή β’ κομματική παράταξη. Μη σου πω κιόλας ότι αυθεντικά προσωπική (βλέπε αυτονόητη) άποψη – καθώς και ο σχετικός διάλογος – απαγορεύεται de facto πλέον ως.. αντικοινωνική.
Ακριβώς. Αυτό που βρίσκεται υπό καθεστώς διωγμού είναι η σημασία στη λεπτομέρεια. Εν τω μεταξύ μόλις τώρα άκουγα ξανά τους Ιγνατίου και σία και …είμαι υποχρεωμένος να “ξαναεπανέλθω”!
Εντύπωση μου κάνει πάντως η μετριοπάθεια με την οποία προσεγγίζεις τα της αμερικανικής πολιτικής ως μη ιδιαίτερα ασχολούμενος μ’ αυτήν, τη στιγμή που έχει γεμίσει ο κόσμος από όψιμους “γνώστες” της, οι οποίοι ξέρουν το 1/10 από σένα.
Τώρα μόλις άκουγα το Σταύρο Λυγερό (καμιά σχέση με τον “εξυπνότερο Έλληνα”) τον οποίο εκτιμώ αν και ανήκει στον αριστερό χώρο. Και ο οποίος βέβαια, στο πλαίσιο μιας “βαθειάς” ανάλυσης της αμερικανικής πραγματικότητας, έσπευσε να μας αποκαλύψει ότι το MAGA movement είναι δημιουργημένο απ’ τη βάση (άμα είσαι …κουμουνιστής, τί θα πεις; εδώ διάφοροι λένε σήμερα ακόμα ότι ο…Λένιν προέκυψε απ’ τη βάση 🤣). Και κυρίως, άλλη φοβερή αποκάλυψη, ότι ο Charlie Kirk και οι του είδους του, “δεν ψωμίζονται από το γκουβέρνο“.
Για την ιστορία, ο CK λάμβανε εξ αρχής κεφάλαια απο mega donors του ρεπουμπλικανικού κόμματος, και από το ’16 και μετά βρισκόταν σε στενό εναγκαλισμό με τον υιό Τραμπάκουλα, Donald Trump Jr.
Για θέματα που μου φαίνεται ότι γνωρίζω ή έστω καταλαβαίνω επαρκώς – ιδιαίτερα μάλιστα όταν με αγγίζουν άμεσα – ούτε μετριόφρων είμαι ούτε μετριοπαθής. Αλλά εδώ τί να πω? Προχθές τον έμαθα τον άνθρωπο. Και μόνο το γεγονός ότι τα έπαιρνε ανοιχτά για να υποστηρίζει δημόσια κάποιες απόψεις που ήδη ενστερνιζόταν, δείχνει πόσο λίγο κατανοούμε τα αμερικάνικα ήθη. Άσε που και ο υποτιθέμενος δολοφόνος του μια χαρά παιδί μου φαινόταν από τα λίγα που είδα και άκουσα. Δεν μπορώ να φανταστώ καν τι μαλακία τον έπιασε και το έκανε.