Τα μπαλονάκια και τα πίξελ είναι η εικόνα της χυδαιότητας της δημοσιογραφίας : σας δείχνουμε τις φάτσες που δεν μπορούμε να σας δείξουμε. “Τις έχουμε”, “είναι στην κατοχή μας”, αλλά επιλέγουμε, εδώ ειδικά, να πάμε με το νόμο. *
Ο δράστης ήταν Ιρακινός. Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο …πρέπει να εξεταστεί από ψυχίατρο. Αλλιώς θα έπρεπε, αν και “μετανάστης”, να συμπεριληφθεί στο αφήγημα περί τοξικών αρσενικών και γυναικών που μαρτυρούν σε ένα κόσμο γεμάτο από τέτοια. Αυτό για κάποιους θα ήταν άβολο.
Το ότι ο εν λόγω έχει βεβαρημένο παρελθόν και όμως είχε εισέλθει και κυκλοφορούσε ελεύθερα στη “χώρα” [αυτά αποκάλυψε ο πατέρας του θύματος …”σπάζοντας τη σιωπή του” (!)] αποτελεί προφανώς στοιχείο μη αξιοποιήσιμο.
* Δεν ξέρω πόσο παρατραβηγμένη ακούγεται η παρακάτω σκέψη – εμένα δεν μου ακούεται και τόσο : ο μόνιμα …ηλικιακός προσδιορισμός των πρωταγωνιστών – κομπάρσων της “επικαιρότητας” [βρίθουσας από “32χρονους” και “22χρονες”] συμβάλει στην καθιέρωση μιας αποανθρωποποιημένης, ψηφιακών προδιαγραφών προσέγγισής της, προωθούμενης από τους γνωστούς κύκλους.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Πάντως είναι το πρώτο έγκλημα του τύπου “μουσουλμάνος επιτίθεται με μαχαίρι στα τυφλά σε κεντρικό δρόμο ευρωπαϊκής πρωτεύουσας” που έχω υπόψη μου στην Ελλάδα. Δε νομίζω επίσης ότι το χτύπημα έγινε τυχαία στην Ερμού.
Εύχομαι απλώς να μην καθιερωθούν πράγματα σαν αυτά που αναφέρονται τα τελευταία 20 χρόνια από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες [ένα σωρό βιβλία έχουν εκδοθεί επ’ αυτού – κανένα απ’ όσο ξέρω δεν έχει μεταφραστεί/κυκλοφορήσει εδώ] γιατί μιλάμε ότι θα γελάσει κάθε πικραμένος.
Μόνο τότε θα έχουμε γίνει μια πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα.
Από μια πλευρά θα κάνει καλό στις φεμινίστριες του κώλου να πάρουν μια ιδέα του τι εστί “τοξικά αρσενικά”, που έχουν εδώ τους φουκαράδες με την πιτζαμοπαντόφλα και τους τρέχουνε. Και από πάνω σκούζουν περί ενδοοικογενειακής βίας, όποτε ανακαλυφθεί ένας “άντρας” – υπόλειμμα του φαύλου παρελθόντος. Από την άλλη …δεν αξίζει τον κόπο. Γιατί μιλάμε για άγριες καταστάσεις. Αυτά που έγιναν ευρύτερα γνωστά από Σουηδία πέρυσι [με επεμβάσεις του στρατού κτλ], όσοι ασχολούμαστε τα ξέραμε από αμνημονεύτων.
Οι φεμινίστριες και τα λόατκι πλας είναι το λιγότερο. Απλά έκαναν όσο μπόρεσαν το κομμάτι τους λίγο πριν τη μοιραία στροφή προς το γκρεμό.
Αν ισχύει πάντως η αρχική μου υπόθεση – που μάλλον ισχύει, αν κρίνω από τον τρόπο με τον οποίο το θέμα θάφτηκε όπως όπως – τότε πρόκειται για τη μοναδική στη χώρα μας απόπειρα κυριολεκτικής γυναικοκτονίας. Με άλλα λόγια ο δράστης δεν προσπάθησε να σκοτώσει το θύμα επειδή το γνώριζε και είχε μαζί του προσωπικά ή οτιδήποτε, αλλά μόνο και μόνο γιατί το θύμα ήταν μια όμορφη, νεαρή, αμαρτωλή κλπ δυτική γυναίκα.
Ακριβώς έτσι είναι. Σε πρώιμα στάδια, όταν οι “μετανάστες” ήταν ακόμα “ψαρωμένοι”, περιορίζονταν σε …προπηλακισμούς γυναικών με μπικίνι στις παραλίες νησιών όπως η Χίος. Έχω αφηγήσεις από αυτόπτες μάρτυρες, μιλάμε ότι τα άκουγα και άφριζα – έκοψα την καλημέρα έκτοτε [2015] σε διάφορους immigrant lovers.
Σε συγκεκριμένες περιοχές πόλεων του εξωτερικού [no go zones], η “δυτική” γυναίκα εισέρχεται με δική της ευθύνη.
Έβλεπα τις προάλλες ένα βιντεάκι που εξηγούσε τι συμβαίνει σε συγκεκριμένα σημεία της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής αναφορικά με το περιστατικό βιασμού στην Ινδία ζευγαριού από την Ισπανία που πήγαν και κατασκήνωσαν στη μέση του πουθενά σε μία χώρα όπους η λέξη δικαίωμα απουσιάζει παντελώς από το λεξιλόγιο.
Όσον αφορά το περιστατικό από μη δυτικούς και μη ενταγμένους κοινωνικά , που σχεδόν πάντα ταυτίζονται, έχω να πω ότι τα κουκουλώνουν όπως όπως μη τυχόν και ξεσπάσει κάποια πραγματικά βίαιη διαμαρτυρία από τους ομόθρησκούς τους (ακόμη θυμόμαστε τι έγινε το Δεκέμβριο του 2008).
Για τον πακιστανό που άφησε ανάπηρη την Μυρτώ και τον επίσης πακιστανό που σκότωσε την Πολωνή κοπέλα δεν έγινε ούτε μία πορεία διαμαρτυρίας.
Απλά εύχομαι στις ευροεκλογές να πάθουν τέτοιο ταράκουλο που ειλικρινά να ζαλιστούν
Μακάρι. Φοβάμαι απλώς [βλέποντας και ακούοντας διάφορα] ότι η ίδια η δημοκρατία βάλλεται σιγά σιγά ως ιδέα – ξεπερασμένη για μια κοινωνία που βασίζεται σε εξειδικευμένες γνώσεις απούσες από τον μέσο ψηφοφόρο. Η συγκεκριμένη λογκή ενισχύεται εκ του ότι η εξειδίκευση στερεί τη δυνατότητα ευρύτερης εποπτείας [και, άρα, ψήφου με άποψη] ακόμα και απ’ τους “ειδικούς” τους ίδιους – αδαείς περί το ο,τιδήποτε πέρα απ’την ίδια τους την ειδικότητα.
Η διαρκής επίκληση καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης εκεί ακριβώς δεν συντείνει;