“Η Όμικρον μπορεί να  ξαναμολύνει το ίδιο άτομο τέσσερις και πέντε φορές – Αγωνία για το επιδημιολογικό αποτύπωμα των γιορτών”

Όσοι διαβάζουμε τίτλους όπως ο παραπάνω [in.gr], δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι …μιλάμε εδώ για ένα γ@μημένο συνάχι. Με άλλα λόγια, η αγωνία αφορά στον κίνδυνο να συναχωθούμε, όχι μία φορά αλλά …4 και 5.
“Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών αλλά η εύκολη μεταδοτικότητα του ιού και η κινητικότητα αυτών των ημερών θα έχει ως αποτέλεσμα όσοι αποφασίσουν να μείνουν ανεμβολίαστοι να την αρπάξουν από τον ιό”, δηλώνει η υπερ-επιστήμων κυρία Γιαμαρέλλου. Και συνεχίζει :
“Οι συμπτωματικοί* ασθενείς της Όμικρον έχουν συμπτώματα που διαφέρουν από αυτά της Δέλτα. Η Όμικρον σου κάνει έναν πονόλαιμο, ένα συνάχι, έναν ελαφρύ πονοκέφαλο που θυμίζουν τα κοινά κρυολογήματα του χειμώνα. Γεγονός που είναι και καλό και κακό μαζί: Είναι καλό γιατί συνήθως σε τρεις ημέρες είσαι καλά. Η διάρκειά της είναι βραχεία. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους ιούς και ειδικά με την Δέλτα που αναδιπλασιαζόταν εβδομήντα φορές περισσότερο στους πνεύμονες. Ο ιός της Όμικρον πολλαπλασιάζεται στο ανώτερο αναπνευστικό. Βήχεις και φτερνίζεσαι με αποτέλεσμα να μολύνεις τον αέρα και τους γύρω σου. Η Όμικρον μπορεί να σε ξαναμολύνει τέσσερις και πέντε φορές. Άρα, το εμβόλιο είναι μπροστά μας και δεν πρέπει να το ξεχνάμε”.
Πέρα από τον θρίαμβο της επιστημονικής λογικής, τον συντελούμενο μέσα απ’ τον λόγο της κυρίας Γιαμαρέλλου [“γεγονός που είναι καλό και κακό μαζί” …εντόπισε κανείς πού ακριβώς βρίσκεται το …κακό;] υπάρχει και κάτι άλλο : το ότι, κάθε φορά που μολύνεται ένα άτομο από τον ίδιο ιό / παραλλαγή του, τα συμπτώματα γίνονται ηπιότερα, αποτελεί κοινό τόπο, ακόμα και για ανθρώπους “μη ειδικούς” όπως ο υποφαινόμενος. Όχι όμως για την κυρία Γιαμαρέλλου και για τους κοπροκάνθαρους της ενημέρωσης.
“Ο εμβολιασμένος που έχει πάρει και τη τρίτη δόση του εμβολίου προφυλάσσεται εκτός από τη Δέλτα και από την Όμικρον σε ποσοστό 70%. Αν είναι ανεμβολίαστος μπορεί να μολυνθεί κάποιος και να κάνει μεταλλάξεις οι οποίες θα μολύνουν περισσότερους . Έτσι δεν τελειώνει αυτό το κακό. Υπάρχει ακόμα ένα ποσοστό 12% στους άνω των 60 ετών που πρέπει να πάει να εμβολιαστεί” τόνισε η καθηγήτρια παθολογίας.
Θα είχε ενδιαφέρον να μας εξηγήσει η καθηγήτρια παθολογίας πώς ο εμβολιασμός, εδώ και τώρα, των ανεμβολίαστων, με δεδομένο το διάστημα που απαιτείται για την απόκτηση της “ανοσίας”, θα σταματήσει την “επέλαση” της Μετάλλαξης Όμικρον. Αυτό, τη στιγμή που [όχι μόνο] τα μοντέλα του επιφανούς κουραδολόγου – μελετητή βοθρολυμάτων κυρίου Σαρηγιάννη μιλούν για κορύφωση του κύματος στις 16-20 Ιανουαρίου και για ταχεία αποκλιμάκωση αμέσως μετά.
Θα είχε επίσης ενδιαφέρον να μας στοιχειοθετήσει το ενδιαφέρον της για οτιδήποτε άλλο πέρα απ’ το να πει το εμβολιαστικό της ποιηματάκι : πχ. για το αν υπάρχει κίνδυνος εν μέσω “εκθετικής μετάδοσης” του ιού, από τον εμβολιασμό στον οποίο παροτρύνει τον κόσμο. Πόσο ασφαλές είναι δηλ. να εμβολιάζεται κάποιος που είναι ήδη μολυσμένος.

* Αν ένα γ@μημένο συνάχι είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να υποστεί κανείς από την εφιαλτική Μετάλλαξη Όμικρον, σημαντική μερίδα των ανθρώπων που “μολύνοναι” από αυτήν [πολλοί απ’ τους κωματώδεις ηλίθιους που συνωστίζονται στις ουρές για τα τεστ της πλάκας] δεν πρόκειται να εμφανίσει ούτε αυτό.