Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε η Μπρουκ Σιλντς. Η Αμερικανίδα ηθοποιός «άνοιξε» την καρδιά της και μίλησε για τον βιασμό της, που συνέβη πριν από 30 χρόνια.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της στο PEOPLE, η 57χρονη αποκάλυψε ότι η επίθεση συνέβη όταν ήταν 20 χρονών και βρισκόταν στο αρχικό στάδιο της καριέρας της ενώ προσπαθούσε να βρει δουλειά.
Ο δράστης ήταν ένα ισχυρό στέλεχος του Χόλιγουντ, που την είχε καλέσει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του για να κάνει ένα τηλεφώνημα για ταξί μετά το δείπνο. Αντ’ αυτού, της επιτέθηκε, αφήνοντας τη να νιώθει φοβισμένη, μόνη και να κατηγορεί τον εαυτό της για ό,τι είχε συμβεί.
«Η μάχη δεν ήταν επιλογή»
«Έλεγα συνέχεια, «δεν έπρεπε να το κάνω αυτό. Γιατί ανέβηκα μαζί του; Δεν έπρεπε να είχα πιει εκείνο το ποτό στο δείπνο”», εξομολογείται η ηθοποιός.
«Ήταν πολύ εύκολο να αποστασιοποιηθώ, γιατί μέχρι τότε ήταν πια παρελθόν. Και επειδή ήταν μια επιλογή τύπου «πάλεψε ή φύγε». Η μάχη δεν ήταν επιλογή, οπότε απλά αφήνεις το σώμα σου. Δεν είσαι εκεί. Δεν συνέβη»», προσθέτει.
Στο επερχόμενο ντοκιμαντέρ «Brooke Shields: Pretty Baby», που θα κάνει πρεμιέρα στις 3 Απριλίου στο Hulu, η Σιλντς μοιράζεται την ιστορία της και μιλάει για τις προκλήσεις που αντιμετώπισε ως νεαρή ηθοποιός, ιδιαίτερα λόγω των σεξουαλικών ρόλων της σε ταινίες όπως το «Pretty Baby» και το «The Blue Lagoon».
Μέσα από το ντοκιμαντέρ, ελπίζει να εμπνεύσει και άλλους να μιλήσουν την αλήθεια τους και να μην αισθάνονται μόνοι.
«Κάνοντας το ντοκιμαντέρ, τα βλέπεις όλα μαζί και είναι θαύμα που επέζησα. Μου πήρε πολύ καιρό να το επεξεργαστώ. Τώρα είμαι πιο θυμωμένη από ό,τι μπορούσα να είμαι τότε. Αν φοβάσαι, τότε δικαίως φοβάσαι. Πρόκειται για τρομακτικές καταστάσεις. Δεν χρειάζεται να είναι βίαιες για να είναι τρομακτικές», λέει η ίδια στο People.
Και καταλήγει ότι της πήρε πολύ καιρό να επεξεργαστεί αυτό που είχε συμβεί και ότι ακόμα παλεύει με τον θυμό για την επίθεση. Πάντως, σημειώνει ότι «είναι μια καλή στιγμή στη ζωή μου» για να εμφανιστεί σε ντοκιμαντέρ.
Κατά την άποψή μου, εξ και ου και το αναπαράγω, κείμενα σαν το παραπάνω [του in.gr] έχουν μια ψυχαγωγική διάσταση, και μια διδακτική.
Παρεμπιπτόντως, η κυρία που μας ανοίγει την καρδιά της, έγινε διάσημη ως kid-porn star σε ηλικία 11 χρόνων, ως πρωταγωνίστρια της [πέρα απ’ ο,τιδήποτε άλλο …ηλίθιας] ταινίας Pretty Baby του 1978. Αυτό, με τις ευλογίες της μητέρας της, η οποία στάθηκε κέρβερος από κοντά σε κάθε βήμα της καριέρας.
Η μεταπήδηση στον κινηματογράφο της BS, που είχε αρχίσει 11 μηνών να διαφημίζει παιδικά προϊόντα, προαναγγέλλει την τυπική διαδικασία εξέλιξης των κοριτσιών – ηθοποιών της Disney, δυο δεκαετίες + αργότερα : από παιδικό icon σε ξέκωλο [πρώτο παράδειγμα που έρχεται στο νου η Miley Cyrus], με μια προοδευτική ηλικιακή συμπίεση της διαδικασίας, σε συνδυασμό με την “εκπαιδευτική” ατζέντα του r’n’b της ίδιας εποχής : άγρια σεξουαλικοποίηση του κοριτσίστικου κοινού 6 με 12 – fan base των καλλιτέχνιδων του χώρου.
Τώρα, για να λέμε και τα αυτονόητα, το τι συνέβη στην περίπτωση που η ηθοποιός περιγράφει είναι άγνωστο. Ουδείς επίσης αγνοεί την ύπαρξη αληθινών βιαστών, όπως και ουδείς [σοβαρός τουλάχιστον] ισχυρίζεται ότι …έχουν και τα δίκια τους. Η απορία βέβαια προκύπτει από μόνη : αν, κάθε κίνηση, κάθε βλέμμα ή φράση του άνδρα αποτελεί προοίμιο βιασμού, αν “βιασμός” είναι η λέξη στην οποία συγκεφαλαιώνονται οι σχέσεις των δύο φύλων [αυτό δε μας λέει το “φεμινιστικό κίνημα”;] προς τι άραγε το φαινόμενο της ανεπανάληπτα ακραίας σεξουαλικοποίησης των γυναικών κάθε ηλικίας;
ΟΚ, ο άνδρας που εννοεί να βιάσει τη γυναίκα επειδή και καλά ”τα θέλει”, είναι ο κτηνάνθρωπος που είναι [το “come and get it” ισχύει μόνο κυριολεκτικά ειπωμένο, όχι …συμβολικά].
Αυτή όμως που, όπως διαλαλεί, είναι ενήμερη της φύσης του, γιατί δεν του το κάνει δυσκολότερο;
Αν πίσω από κάθε συμφορά της κοινωνίας και του πλανήτη κρύβονται τα κτηνώδη ένστικτα του [λευκού] άνδρα, γιατί καλούνται τόσο επίμονα να βγουν στο φως;
Και γιατί όλα τα παραπάνω να μην αποτελούν παγίδα, με απώτερο σκοπό την ηθική εξόντωσή του;
I’ve never seen a film with Brooke Shields. All I remember of her from in the 70s and 80s is she was supposed to be hot. Interesting that she claims to have been raped when she was 20, because her wiki page reads, “In the June 2009 issue of Health magazine, Shields related that she lost her virginity at age 22 to actor Dean Cain while they were dating at Princeton.[54] She said it would have occurred earlier had she had a better self-image.
This is hilarious, not unexpected coming from such a person though. I also couldn’t agree more on the “supposedly hot” issue.
I’ve seen ‘Pretty Baby’ and it wasn’t worth the ticket money.
Δεν θέλω να υποτιμήσω τις εμπειρίες κανενός, αλλά πάντα έβρισκα ενδιαφέρουσα την άποψη “συμβαίνουν αυτά” της Debbie Harry για τη δική της περίπτωση ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ βιασμού:
https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2019/oct/01/debbie-harry-on-heroin-robbery-and-why-she-still-feels-lucky
Άσχετα από τη σχεδόν πλήρη αδιαφορία μου για τους Blondie, πέρα από δυο-τρία τραγούδια [ΟΧΙ ΤΟ “CALL ME”!!!] και την τελείως πλήρη για την DH ως γυναίκα, μου ήταν πάντα συμπαθής. “Για φίλη” που λένε. Η άποψή της για το incident, εννοείται, δεν μειώνει ακριβώς τη συμπάθεια.
Μια πιο βάρβαρη περίπτωση από αυτή της BS πρέπει να ήταν η περίπτωση της ούτως ή άλλως άτυχης Νatalie Wood, ο φημολογούμενος βιασμός της οποίας έγινε κατά την εφηβική της ηλικία και μάλιστα με τις ευλογίες της μητέρας της: https://www.vanityfair.com/hollywood/2021/11/natalie-wood-was-raped-by-kirk-douglas-her-sister-alleges-in-a-new-book
Νομίζω επίσης ότι και η Grace Lee Whitney (Yeoman) είχε αργότερα εκμυστηρευτεί στον Leonard Nimoy ότι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του star trek είχε βιαστεί από κάποιον “ισχυρό παράγοντα της εκπομπής”.
Περιπτώσεις όπως η της Natalie Wood και του Kirk Douglas αποτελούν ρουτίνα στο Hollywood, και όχι φυσικά από εποχής Weinstein [ο οποίος πήρε απλώς τον πούλο εν όψει στροφής στην woke κουλτούρα …και την χρεοκοπία]. Και όχι μόνο στο Hollywood. Και μόνο από το χώρο της …ελληνικής δημοσιογραφίας έχω ακούσει ιστορίες [αδιαμφισβήτητης ακρίβειας] που δεν θα πίστευε ένας φυσιολογικός άνθρωπος.
Μπορεί βεβαίως κανείς να προσθέσει ότι σημαντικό ποσοστό γυναικών, σε παλαιότερες εποχές, παντρεμένων με προξενιό ανθρώπους που δεν είχαν επιλέξει, και επί της ουσίας δεν ήθελαν, έχουν πέσει θύματα συστηματικού, “νόμιμου” βιασμού εκ μέρους των “συζύγων” τους.
Γενικότερα η έννοια του βιασμού είναι ως επί το πλείστον ασαφής. Δεν πρόκειται για μια πράξη που είναι κακή από μόνη της, όπως για παράδειγμα η δολοφονία και ο ξυλοδαρμός, αλλά για μια πράξη που θεωρείται άλλοτε καλή και άλλοτε κακή αναλόγως απειράριθμων παραγόντων και μάλιστα όχι ακριβώς οφθαλμοφανών. Αν εξαιρέσουμε την περίπτωση που σου το κάνουν με το μαχαίρι στο λαιμό ή με τη συνοδεία ξυλοδαρμού, όλες οι άλλες περιπτώσεις είναι βασικά συζητήσιμες.