Το πιο ενδιαφέρον ίσως είναι ότι ο “χρήστης” * που ανέβασε το απόσπασμα [κάτω], το έκανε για να στηλιτεύσει / ειρωνευτεί τον Trump.
Αυτά, με φόντο τον ακήρυχτο διαγωνισμό επιφανών του δημοκρατικού και του ρεπουμπλικανκού κόμματος για την πιο πολεμοχαρή και “πατριωτική” δήλωση on camera.
* Ο βετεράνος του στρατού και ομοσπονδιακός εισαγγελέας, Ron Filipkowski, “Ρεπουμπλικάνος όλη του τη ζωή” κατά δική του δήλωση, ο οποίος περνάει τον ελεύθερο χρόνο του …“monitoring and reporting right-wing extremism on Twitter”…
(Visited 114 times, 1 visits today)
Πάντα τον κατηγορούσαν για όλα τα λάθος πράγματα. Ο πιο παρεξηγημένος άνθρωπος alive με διαφορά. Και ασυνήθιστα έξυπνος για πολιτικός. Ίσως γιαυτό δεν κατάφερε τίποτα!
Couldn’t agree more, needless to say. Η δεύτερη δε απ’ τις προτάσεις σου αφορά στο λόγο για τον οποίο το “μελοδραματικό” μέρος του εαυτού μου εξακολουθεί να είναι fan του Trump, παρά τα ουκ ολίγα λάθη του.
Παρεμπιπτόντως, ως προς την εξυπνάδα και τη σχέση της με την “επιτυχία”, μπορεί κανείς να αναφερθεί σε περιπώσεις “ιδιαίτερα επιτυχημένων” υπερευφυών ανθρώπων, όπως ο Chris Langan [IQ around 200] ο οποίος αφού εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο για λόγους, μεταξύ άλλων, αδυναμίας προσαρμογής στο ακαδημαϊκό περιβάλλον, εξοικονομούσε τα προς το ζην στο μεγαλύτερο μέρος του βίου του ως μπράβος σε μπαρ.
Ή ο William James Sidis [1898-1944], ο άνθρωπος με το μεγαλύτερο καταγεγραμμένο IQ όλων των εποχών, around 250 : σε ηλικία 8 ετών μιλούσε 8 γλώσσες και είχε εφεύρει μια δική του. Στα 11 έγινε δεκτός στο Harvard [η πρώτη επίσημη πρόταση για εισαγωγή του είχε γίνει στα 9 αλλά απορρίφθηκε για λόγους πρωτοκόλλου]. Ένα χρόνο μετά, έδινε διαλέξεις στο Mathematician club της σχολής, επί των τετραδιάστατων σωμάτων. Μετά την αποφοίτησή του στα 16, έκανε την περίφημη δήλωση – αντικαθρέπτισμα της “αρμονικής” σχέσης του με το περιβάλλον : “I want to live the perfect life. The only way to live the perfect life is to live it in seclusion”. Διάφορα “θέματα”, από τον διωγμό του για πολτικούς λόγους μέχρι τον τρόπο αντιμετώπισής του ως γραφικού από τα μέσα ενημέρωσης …ενδυνάμωσαν την απόφαση.
Τα παραδείγματα που αναφέρεις είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Το μοιραίο και αναπόφευκτο ίσως λάθος των ανθρώπων αυτών είναι ότι από την παιδική τους ηλικία – στο βαθμό που έχουν τέτοια – παρουσιάζουν την πολύ ανθρώπινη τάση να βλέπουν στους άλλους τον εαυτό τους και τελείως αυθόρμητα να συμπεριφέρονται αναλόγως. Το ίδιο κάνουν φυσικά και οι βλάκες, μόνο που αυτοί πέφτουν μέσα. Θυμάμαι μια δήλωση κάποιου φίλου του von Neumann – από τους λίγους επιτυχημένους υπερευφυείς – που έλεγε χαρακτηριστικά: “Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση το γεγονός ότι ο John αντιμετώπιζε τα παιδιά ως ενήλικες και τους μιλούσε πάντοτε ως ίσος προς ίσον. Και ξαφνικά μου πέρασε από το μυαλό η ανησυχητική σκέψη ότι το ίδιο κάνει στην πραγματικότητα και με μας”.
Όντως μοιραίο και αναπόφευκτο γιατί, τι είδους κοινωνική πείρα να έχεις στην [καθοριστική εντούτοις] ηλικία των 5 και των 6;
Οπότε βρίσκεσαι να εκθέτεις τα εσώψυχά σου σε ακατάλληλους ανθρώπους, άρα, ό,τι κι αν λες χρησιμοποιείται εναντίον σου. Επόμενο στάδιο, η αντανακλαστική δημιουργία “αποικιών” – εστιών αυτοκαταστροφής μέσα σου, οπότε …μεθεπόμενο, δίκην κινήσεως σωτηρίας : τον πούλο όλοι.
Άλλο πρόβλημα ως προς την “εξέλιξη” αληθινά ευφυών ανθρώπων είναι η δυσκολία να υποκριθούν ή να πουν ψέματα, “δι’ ίδιον όφελος” τουλάχιστον. Αυτό ασφαλώς συμπεριλαμβάνει την αδυναμία να γίνουν συμπαθείς στους “κατάλληλους ανθρώπους”, απ’ τη στιγμή που δεν τους συμπαθούν κατ’ αρχήν, οι ίδιοι.
Well Said.