Η γελοία προσωπικότητα που λέγαμε τις προάλλες διαθέτει, όπως συχνά συμβαίνει, και μια εφιαλτική πτυχή : ο κύριος Δένδιας είναι υπουργός αμύνης μιας κυβέρνησης που, με τις επιλογές της (πάντοτε στη …σωστή πλευρά της ιστορίας) έχει οδηγήσει τη χώρα σε εχθρικές σχέσεις με την υπ’ αριθμ. 3 απ’ τις υπερδυνάμεις και, ταυτόχρονα, από 20/1 και έπειτα, με την υπ’ αριθμ. 1.
Έχει ακόμα καλλιεργήσει κλίμα εξομάλυνσης σχέσων με μια χώρα που εξακολουθεί, στο πλαίσιο αυτού, να μας προσβάλλει ασύστολα. Το οποίο κλίμα είναι “διευκολυντικό” του φλερτ κοινών συμμάχων μας (των Γάλλων οπλεμπόρων φερ’ ειπείν) με τη συγκεκριμένη χώρα. Ως προς τη συμπεριφορά υποτελούς = το ψυχολογικό υπόβαθρο του εν λόγω κλίματος, μας παρουσιάζει ακόμα πιο ασήμαντους στα μάτια του Trump-47, ανθρώπου που, πέρα απ’ το συμφέρον της δικής του χώρας, υπολογίζει δυο μόνο πράγματα : δύναμη και αποφασιστικότητα.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Προφανώς ο τύπος λέει βλακείες. Από την άλλη τι ακριβώς έχει να προσφέρει στις ΗΠΑ η Ελλάδα ως αντάλλαγμα για την “εύνοια” της τελευταίας?
Για την “εύνοια” των ΗΠΑ εννοώ φυσικά. Το “εύνοια” σε εισαγωγικά, δεδομένου ότι εκτός από το Ισραήλ (και πιθανότατα την Τουρκία) ο Τραμπ δεν δείχνει μέχρι στιγμής εύνοια σε κανένα.
Ο Τραμπ όπως ήταν γνωστό σε όσους είχαν ασχοληθεί μαζί του, είναι ο μεγαλύτερος υπηρέτης των ισραηλινών συμφερόντων ever. Αυτό εκ των πραγμάτων δυσκολεύει τα πράγματα με την Τουρκία, το να τα βρουν μαζί τους οι Εβραίοι στην παρούσα φάση τουλάχιστον είναι ακραίο σενάριο.
Και εδώ είναι που θα μπορούσαμε εμείς να αναβαθμιστούμε …και μέσω Κύπριων, οι οποίοι έχουν ήδη αναβαθμιστεί Ισραήλ ένεκα. Μη ξεχνάμε ότι από Τσίπρα ήδη η “χώρα” μετατρέπεται σε απέραντη αμερικανική βάση, και φυσικά η κουλοκυβέρνηση δεν έχει υποστείλει τη σημαία.
Αλλά αντί να προχωρήσουμε στη σύναψη της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ που το ζητάει, με στόχο τους κοπρότουρκους, καθόμαστε και προσέχουμε μη τυχόν και ταράξουμε τα “ήρεμα νερά” της “Γαλάζιας πατρίδας”.
“Στρατιωτική συμφωνία” με το Ισραήλ έχουμε ήδη. Μήπως εννοείς να την επεκτείνουμε περαιτέρω συμμετέχοντας ενεργά στην πολεμική δραστηριότητα του Ισραήλ?
Υπάρχουν παρασκηνιακές συζητήσεις, υποτίθεται, για επέκταση αυτής της συμφωνίας σε επίπεδο εμπλοκής της μιας χώρας εν περιπτώσει επιθέσεως από τρίτο (πχ. Τουρκία) στην άλλη.
Δεδομένου πάντως ότι το Ισραήλ είναι που εμπλέκεται προς το παρόν σε πολεμικές δραστηριότητες, το σκεπτικό προφανώς είναι να του κάνουμε πλάτες μόνοι εμείς of all countries. Πέραν της διεθνούς απομόνωσης, πέραν του ότι θα γίνουμε ο Νο1 στόχος των μουσουλμάνων τρομοκρατών, θα δώσουμε και την καλύτερη δικαιολογία στην Τουρκία να μας επιτεθεί. Αφού ο Πούτιν και ο Τραμπ διέψευσαν τους ευσεβείς πόθους μας, εναποθέτουμε τώρα τις ελπίδες μας για να πάρουμε πίσω την Πόλη στο Ισραήλ😊
Στόχος μουσουλμάνων τρομοκρατών έχουμε κίνδυνο να γίνουμε ούτως ή άλλως ένεκα Τουρκόχοιρων. Οι οποίοι ελέγχουν τους κωλο-Πακιστανούς 100% τουλάχιστον, οπότε σε περίπτωση εμπλοκής τρέχα και γύρευε. Τώρα, να εννοείται ως προς τη συζητούμενη επέκταση συμφωνίας ότι εμείς θα κάνουμε πλάτες στο Ισραήλ σε επιχειρήσεις εναντίον του Ιράν ή του Λιβάνου ας πούμε, μου φαίνεται πολύ far-fetched. Μιλάμε υποτίθεται για αμυντική συμφωνία.
Με τα Τουρκάκια υπάρχει πρόβλημα και θα υπάρξει ακόμα μεγαλύτερο, εκτός αν προλάβει και ψοφήσει ο Ε, που και πάλι ένας θεός ξέρει ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση. Υπάρχει ένα μόνιμο κλίμα νταβατζιλικίου και παρενοχλήσεων που ακόμα και εμένα που δε με λες και “μέλος εθνικιστκών κύκλων”, με έχει φέρει στα όρια.
Οι συγκεκριμένοι “εθνικιστικοί” κύκλοι πάντως στους οποίους ορθώς αναφέρεσαι, άπτονται περισσότερο του χώρου τη ΟΥΦΟλογίας.
Το γεγονός ότι διαχρονικά οι εθνικιστικοί κύκλοι – από τους οποίους προέρχεται η ανωτέρω θεωρία – όχι μόνο έπεσαν έξω σε όλες τις προβλέψεις τους, όχι μόνο δεν διεύρυναν τα σύνορά μας ούτε κατά ένα εκατοστό, αλλά επιπλέον προκάλεσαν κι από πάνω εθνικές καταστροφές, με γεμίζει ανησυχία για τη μελλοντική πολιτική τους επικράτηση.
Η κυβίστηση της ανακυβιστήσεως γίνεται στην ελληνική πολιτική σκηνή, όταν ένα χρόνο πριν μας είχαν ταράξει στην προπαγάνδα υπερ ομοφολόφιλων και όποιος είχε αντίθετη άποψη , διαπομπευόταν δημόσια στα πρωϊνάδικα-ξεφτιλίκια που ακόμη και κουφός θα καταλάβει τι ρόλο παίζουν στην διαμόρφωση συνειδήσεων.
Εν τω μεταξύ, ο Μασκ συμφώνησε με τον ευρωβουλευτή Εμμ. Φράγκο, ο οποίος του απέστηλε επίσημο αίτημα για τα κονδύλια που έδινε η US Aid για την στέγαση λαθρομεταναστών στην Ελλάδα. Θα γίνει πάρτι αποκαλύψεων
Από το στόμα σου και στου Θεού τ’ αυτί. Μήπως ξεφορτωθούμε κάτι λίγο απ’ το βραχνά αυτό τουλάχιστον. Η καταγωγή μου είναι από ακριτικό νησί και τα έχω δει όλα μιλάμε.
Με την εξαίρεση του Ισραήλ πάντως η πολιτική των ΗΠΑ προς τους (πρώην) συμμάχους των συνίσταται στο “βγάλτε τα πέρα μόνοι σας”. Αν τύχει ως χώρα να τραβήξουμε στο άμεσο μέλλον την προσοχή τους, θα είναι σίγουρα για κακό.
Εντωμεταξύ όλες αυτές οι “διαπραγματεύσεις” για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία προφανώς αφορούν την εύρεση ενός αποδεκτού ευφημισμού για την κατοχύρωση των κεκτημένων του νικητή – που, για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, είναι η Ρωσία. Το μόνο ενδιαφέρον είναι η αμοιβή του Τραμπ για τις υπηρεσίες του στον Πούτιν.
Και πάλι όμως τον τερματισμό του πολέμου δεν θα τον αποφασίσουν αυτοί, αλλά η Ευρώπη και η Ουκρανία που συντηρούν το πρόβλημα εξαρχής. Αν δηλαδή αποδεχτούν το γεγονός ότι τόσες και τόσες προσπάθειες και θυσίες έγιναν για το τίποτα.
Συμφωνώ και προσθέτω την ελπίδα οι “ηγέτες” της Ευρώπης να αντιληφθούν ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, όντως δεν υπάρχει εναλλακτική. Ή αλλιώς, να πάρουν τον πούλο με κάποιον τρόπο που προσωπικά μου είναι αδιάφορος. Ας είναι και η πολύκλαυστη “άνοδος της ακροδεξιάς” – λες και αυτοί είναι κάτι άλλο από φασιστόμουτρα του κερατά ας πούμε.
Όσο για το Ζελένσκυ, θυμάμαι το σοκ που μου είχε προκαλέσει η τελική μοίρα του δύστυχου Καντάφι, την εξαφάνιση του οποίου είχα συνδέσει αυτομάτως με την εξαφάνιση της Λιβύης ως κράτους, εν μέσω αλαλαγμών χαράς, εντός εκτός και επί τα αυτά αυτής.
Ε λοιπόν, μια αντίστοιχη σκηνή με τον Ζελένσκι δε νομίζω ότι θα μου προκαλούσε ιδιαίτερο σοκ. Θέλω να πω, άνθρωπος είναι κι αυτός, ενσυναίσθηση κτλ. κτλ. αλλά, …τι άνθρωπος είναι κάποιος που θυσιάζει ολόκληρη χώρα ακολουθώντας εντολές των ευρωπουστακίων για “αγώνα μέχρις εσχάτων”;
Μην το συζητάμε. Οι άνθρωποι πληρώνουν απλά το τίμημα της βλακείας τους. Αν υπάρχει μια περίπτωση όπου ο κατά Cipolla ορισμός “βλάκας είναι αυτός που προκαλεί κακό χωρίς να ωφελείται σε τίποτα και συνήθως μάλιστα ζημιούμενος” ισχύει απόλυτα.. well, this is it.