Κάθε άνθρωπος έχει τα όριά του, η υπέρβαση των οποίων δέον όπως αποφεύγεται, ως επικίνδυνη, για την ισορροπία του αν όχι τίποτα άλλο.
Το δικό μου όριο φερ’ ειπείν, είναι …ο Ευαγγελάτος.
Τις εκπομπές του οποίου συστηματικά αποφεύγω.
Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά για το ότι αναφέρομαι σ’ αυτόν, από τους αναγνώστες που έχουν το ίδιο πρόβλημα [όλο και κάποιοι θα υπάρχουν]. Δεν το έκανα, αν και είχα μπει στον πειρασμό, όταν είχα μάθει την ιστορία με τις fake ακτινογραφίες που έδειχναν “ραγδαία επιδείνωση της υγείας” κάποιου από κορωνοϊό.
Ούτε όταν έμαθα για το ρεπορτάζ του από κάποιον δήμο, στο νεκροταφείο του οποίου ανοίγονται τάφοι “έτοιμοι προς χρήση” από νεκρούς από κορωνοϊό, με την κάμερα του Ευαγγελάτου να κινείται κατά μήκος της σειράς των ανοιχτών, αριθμημένων λάκκων.
Το κάνω τώρα, μόνο και μόνο για το ξεφτίλισμα που υφίσταται αυτό το σκουπίδι από την κυρία με την οποία συνομιλεί, και την οποία διακόπτει τελικά όπως-όπως, για να γλιτώσει τα χειρότερα.