Σ’ αυτή την υπόθεση, του κορωνοϊού, για όποιον έχει ανοιχτά αυτιά και μάτια, η απάτη πάει σύννεφο. Οι μόνοι που [κάνουν πως] δεν καταλαβαίνουν, είναι τα μίσθαρνα των media κι όσοι βασίζονται σ’ αυτά για την ενημέρωσή τους.
Αλλά ας αφήσουμε για μια στιγμή τη λιτανεία των στρεψοδικιών, των απατηλών υποσχέσεων και των τρομακτικών διαδόσεων. Ας δούμε κάτι άλλο :
Η ανάγκη του «σύγχρονου πολίτη» να ζήσει το μύθο του στα …social media, σαν σχολιαστής – ρεπόρτερ, είναι κατ’ εξοχήν αναιρετική της δυνατότητας «εναλλακτικής ενημέρωσης».
Το πέρασμα της «δημοσιογραφίας με άποψη» στα χέρια του «λαού», θυμίζει εκείνο που είχε γίνει στη μουσική με το do it yourself : με την οριστική επικράτηση του σλόγκαν των ‘80s, το mainstream έκλεισε την πόρτα σε οτιδήποτε ενδιαφέρον, αφήνοντας τη δημιουργία να φυτοζωεί, πρώτα στα φθίνοντα εναλλακτικά labels, κι έπειτα στο τέλμα του διαδικτύου. Το ξέρω γιατί ήμουν εκεί στη διάρκεια όλης αυτής της διαδικασίας.
Αντίστοιχα, στη δημοσιογραφία, τα mainstream μέσα αλληλοδιαπλέκονταν με …κοσμικών προδιαγραφών conglomerates, την ίδια στιγμή που η …εναλλακτική ενημέρωση εναποτίθετο στους στιβαρούς ώμους αυτού του οικουμενικού «Έθνους Δημοσιογράφων».
Το αποτέλεσμα, χαοτικός πολτός από τη μία, “όλοι τα ίδια” απ’ την άλλη, στα βασικά τουλάχιστον.
Αν σήμερα υπήρχε εναλλακτική άποψη, …όπως προ social media, υπηρετούμενη από επαγγελματίες της δημοσιογραφίας [=αν κάποιοι θεωρούσαν συμφέρον να τους χρηματοδοτήσουν], τότε, και μόνο με ένα θέμα σαν τα «κρούσματα» * , ειδικοί και κυβέρνηση θα είχαν ριχτεί στην αρένα με τις τίγρεις.
Και μόνο για τη συνέχιση των εμβολιασμών με AstraZeneca [όταν είχαν ήδη καταργηθεί στις μισές χώρες της EU], η πρόεδρoς της επιτροπής κυρία Θεοδωρίδου θα έπρεπε να αντιμετωπίζει ποινική δίωξη, αντί να μιλάει για τσαρλατάνους.
Και μόνο για ένα περιστατικό όπως εκείνο του κυρίου Τσιόδρα [βλ. βίντεο, εναλλακτική βερσιόν εκείνου που είχαμε ανεβάσει πέρσι] θα έπρεπε να είχε γίνει επανάσταση.

Τίποτα απ’ αυτά δεν συμβαίνει : τίποτα δεν μπορεί να αποκτήσει σάρκα και οστά στο πλαίσιο μιας «πλατφόρμας» που συντηρεί ομαδικές παρακρούσεις. Μέσα στη μάζα που «ποστάρει» ασταμάτητα, κυρίαρχος είναι ο ρόλος μιας συντριπτικής πλειονότητας ανθρώπων που αντιδρούν σπασμωδικά, χωρίς επιχειρήματα, με αμφισβητούμενα στοιχεία από περίεργα σάιτ, επιτιθέμενοι ή απολογούμενοι [μ’ αυτό το δεύτερο ρόλο φαίνονται συμβιβασμένοι οι αρνητές του εμβολίου] στο πλαίσιο μιας βατραχομυομαχίας που ενδιαφέρει μόνο τους αλγόριθμους των κ.κ. Dorsey και Zuckerberg.
Ο ρόλος του χρήστη είναι να διαμορφώνει τον μέσο όρο, εντός του οποίου εξαφανίζεται η όποια εξαίρεση.
Το τελικό αποτέλεσμα : με αντίπαλο δέος ένα καθεστώς διαταραγμένης άγνοιας και αποσπασματικότητας, το επίσημο αφήγημα επιπλέει, διαθέτοντας τα βασικά : αρχή, μέση και τέλος.
Εξ ου και ισχυρίζομαι ότι οι κρατούντες, θα έπρεπε να έχουν στήσει άγαλμα στον ψεκασμένο που αναθεματίζουν.


* = θετικά αποτελέσματα αφερέγγυων τεστ. Ο “φοβούμενος για Covid ” προσερχόμενος στο νοσοκομείο, ακόμα κι αν βγει θετικός στο πρώτο απ’ αυτά, πρέπει να κάνει άλλα δύο. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι κάθε «ασθενής» αντιπροσωπεύει …τρία κρούσματα.