Στο “Άσε με να κάνω λάθος”, τίτλο του [θλιβερού] άσματος που …απογείωσε ο ΒΠ, αντιπροτείνουμε “Το Δικαίωμα στη Μαλακία”.
Ανεξαρτήτως τίτλου και σε οποιαδήποτε περίπτωση, “ακόμα και” η Έλενα Ακρίτα πρέπει να είναι ελεύθερη να γράφει ό,τι θέλει στα social media. Όχι γιατί “αν ξεκινήσουν απ’ αυτήν κάποτε θα’ρθουν και για μας”. Ούτε γιατί “οι ίδιοι που λογοκρίνουν άτομα όπως η ΕΑ, αφήνουν ελεύθερους λογαριασμούς που προπαγανδίζουν ανοιχτά την βία”.
Αλλά, απλώς, γιατί ελευθερία του λόγου υπό όρους δεν νοείται, όπως δεν νοείται και το “ολίγον έγκυος”. Για να μη μιλήσουμε για τη στερεότυπη έκφραση περί “παραβίασης των όρων της κοινότητας”.
Κάτω, ενδεικτικές αντιδράσεις εκπροσώπων μιας άλλης “κοινότητας”: του χριστεπώνυμου πλήθους των μαλακίων του Twitter.