Κάποιος που έχει εμπιστευτεί στο δελτίο ειδήσεων την ενημέρωσή του, θα συμπεράνει ότι στην Ελλάδα δεν συμβαίνει τίποτα άλλο από βιασμούς και που και που μια γυναικοκτονία. Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα στη μεγάλη εικόνα που διαφαίνεται πίσω από αυτό : σε αδρές γραμμές, συστηματική μετατροπή του ιδιωτικού σε δημόσιο, που σημαίνει σε τελική ανάλυση, μετατροπή του σε ζήτημα που αφορά το κράτος, το οποίο ως εκ τούτου νομιμοποιείται να στέλνει το μπάτσο στο σπίτι σου.
Αυτό έχει άμεση αντιστοιχία με τον κορωνοϊό : μια ήπιας μορφής ίωση αναγορεύεται σε μείζον ζήτημα παγκοσμίως, προς εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σχεδίων, η ύπαρξη των οποίων και η εξυπηρέτησή τους από τον “Covid” ομολογείται από τους ίδιους masterminds των σχεδίων [βλ. βιβλίο Klaus Schwab]. Ο λόγος, παρεμπιπτόντως, που οι θεωρίες αυτού του τύπου αφήνονται να επιπλέουν, είναι ότι δεν διαγράφεται εξ αυτών κανένας κίνδυνος * : η επίκλησή τους απ’ τον …ανήσυχο πολίτη [“να δέστε, εδώ το λέει”] διαψεύδεται αυτόματα από τους fact checkers, για να απομονωθεί στη συνέχεια σαν ψεκασμένος συνωμοσιολόγος. Ούτως ή άλλως, το επικοινωνιακό σόου δίνεται για τα μάτια ανθρώπων που δεν πρόκειται, οι ίδιοι, να το ψάξουν.
Το ερώτημα είναι : οφείλει κανείς να ενημερώνεται γύρω απ΄το τι συμβαίνει στη χώρα και στον κόσμο ; η απάντηση είναι ναι, καθότι από αυτό εξαρτάται η επαγγελματική του, και όχι μόνο, επιβίωση. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης κοινωνικής οργάνωσης, δεν μπορείς να επιβιώσεις παρά συνδεδεμένος, τρόπον τινά διασωληνωμένος, με ένα δίκτυο που τροφοδοτεί με πληροφορία, σε πραγματικό χρόνο, 24/7, εσένα και τους [με το έτσι θέλω] ομοίους σου.
Αν αυτό αποτελεί, όπως είπαμε, όρο επιβίωσης, η επιλεκτικότητα περί την ποιότητα της πληροφόρησης καταντάει πολυτέλεια. Η διαδικασία κατεπείγοντος δεν είναι κάτι που περιορίζεται σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, τύπου κορωνοϊός, η, οσονούπω, climate change : η ίδια η ισχύουσα κοινωνική διάρθρωση αποτελεί προσομοίωση εντατικής, με τον ασθενή – “πολίτη” εξαρτημένο από “δομές” που του παρέχουν μηχανική υποστήριξη. Για οποιαδήποτε, κοινωνική ή ατομική [=κοινωνική] δραστηριότητα.
Αν κάτι βρίσκεται υπό καθεστώς μόνιμης απειλής, είναι το “εγώ του”, και αυτό είναι που μονότονα επικαλείται.
* Το ίδιο αφορά και στις αντιφατικές πληροφορίες και τον …μη κίνδυνο από την επισήμανσή τους : π.χ. αρχικά, οι μάσκες δεν έκαναν τίποτα, αποτελούσαν έως και αιτία ειρωνικών σχολίων εκ μέρους φωστήρων της δημόσιας υγείας τύπου Παγώνη ή …Φάουτσι. Μετά έγιναν απαραίτητες, ως “το εμβόλιο πριν το εμβόλιο” [Μητσοτάκης]. Συνιστώντο οι απλές χειρουργικές, αλλά κανένα πρόβλημα και με τις υφασμάτινες που ήταν κι αυτές “πολύ αποτελεσματικές”. Πρόσφατα μάθαμε ότι πρέπει να κυκλοφορούμε με τις “Τ-τ’ @ρχίδια του Καράμπελα” ή με διπλές χειρουργικές γιατί μόνο έτσι είμαστε προστατευμένοι. Αυτά, ενώ μελέτες από Ισραήλ και Αγγλία μεριά αναφέρουν ότι …οι μάσκες δεν προσφέρουν τίποτα ιδιαίτερο : ήδη ο Μπ. Τζόνσον, σε μια προσπάθεια ίσως κατευνασμού της λαϊκής δυσαρέσκειας , καταργεί μέτρα και προφυλάξεις, μασκών συμπεριλαμβανομένων.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εντωμεταξύ το αγωνιώδες ερώτημα σχετικά με την περίφημη “χαλάρωση των μέτρων” αφορά βασικά το αν θα παίζει μεταμεσονύκτια μουσική στα σκυλάδικα και αν θα επιτρέπεται να μπούνε δυο νοματαίοι παραπάνω στα γήπεδα. Όχι δηλαδή ότι αποκλείεται οι παραπάνω παραχωρήσεις να είναι αυτές ακριβώς που χρειάζεται ο κόσμος για να θεωρήσει ότι το θέμα τελείωσε..
Το σίγουρο είναι ότι αυτές είναι που χρειάζεται ο …Μαρινάκης, ώστε τα “μέσα του” να πάψουν να δημοσιεύουν ρεπορτάζ ψιλοϋπονομευτικά του επίσημου αφηγήματος.
Το ωραίο που άκουσα, ως προς το πρόστιμο, είναι ότι θα συνεχίσει, λέει, να επιβάλλεται για όσο καιρό εφαρμόζονται κορωνομέτρα – γενικώς και αορίστως.
“Νομίζω ότι αυτό είναι απόλυτα λογικό”, κατέληξε ο υπουργός, με τους σαυράνθρωπους του πάνελ να συγκατανεύουν.
Πάντως απ’ έξω δρομολογείται λήξη του όλου ζητήματος και δεν βλέπω πώς θα μπορέσουν τα τσίρκουλα εδώ να την αποφύγουν. Άσε που πρέπει να κάνουν εκλογές αρχές καλοκαιριού max γιατί μετά ξεκινάει αθρόα διαρροή ψηφοφόρων.
Οι οικογενειακοί γιατροί με τους οποίους μιλούν γνωστά μου άτομα είναι για πρώτη φορα αισιόδοξοι, του στιλ “μην ανησυχείτε, όπου να’ ναι τελειώνει”.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τελειώσει και φέτος με το που θα πατήσουν το πόδι τους οι πρώτοι τουρίστες. Τώρα για του χρόνου.. καλά να είμαστε να τα λέμε!
Amen.
Και νάσου οι “σκληροί” της “ανεξάρτητης” δημοσιογραφίας (το Μάκη και το Χίο έχω πρωτίστως κατά νου) οι σημαιοφόροι του αντιδικτατορικού αγώνα ενάντια στη χούντα του υποχρεωτικού εμβολιασμού κλπ κλπ – πρώτοι πρώτοι σούζα μπροστά στο metoo..
Ευστοχότατη παρατήρηση κατά την άποψή μου. Η αληθινή χούντα, ή μάλλον το αληθινό εργαλείο της, είναι το συγκεκριμένο κίνημα που οι σκοποί του είναι ακόμα πιο ζοφεροί απ’ ότι φαίνονται.
Όπως έχω “επανειλημμένως επισημάνει”, η μητριαρχία είναι αλληλένδετη με το real thing, δηλ. το climate change.
Στο κάτω – κάτω ποιά άλλη είναι η “αόρατος αρχή” του #metoo movement αν όχι η …ΜΑΝΑ ΓΗ, κατά συρροήν βιαζόμενη από τη μοχθηρή απληστία του αρσενικού – γεννήτορα όλων των προβλημάτων;
Δυστυχώς για κάτι τέτοιους ευκαιριακούς “συμμάχους” (my ass) όλες αυτές οι συνυποδηλώσεις και πολλές ακόμα είναι στην καλύτερη περίπτωση κινέζικα. Εξάλλου ο Μάκης έχει παλαιά και μακρά παράδοση στο να προβάλλει διάφορες βλαμμένες που στην καλύτερη περίπτωση κυνηγάνε την αρπαχτή και στη χειρότερη θέλουν απλώς να μπουν στο μάτι της γειτόνισσας με το να “βγουν στην τηλεόραση”. Ο Χίος βέβαια είναι περισσότερο του σκανδάλου παρά του virtue signaling, ξέρεις, “γνωστός εφοπλιστής τα βράδια ντύνεται τραβεστί” κλπ. Κάτι τέτοια βλέπω και όλο σκέφτομαι τρόπους να πάω να χωθώ σε καμιά σπηλιά..