Ο αναγνώστης του blog κος Κίμων Πετρόχειλος [B.A. ψυχολογία, φιλοσοφία, M.A. ψυχολογία] μου έστειλε ένα email, παροτρύνοντάς με να αναδημοσιεύσω την αναφορά στο ντοκιμαντέρ του για την πανδημία – σε 8 συνέχειες.
Θεώρησα σωστό να το κάνω, παρότι δεν έχω ακόμα δει καμία από αυτές. Αυτό γιατί ο λόγος του, άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του, διέπεται από διαλεκτική διάθεση. Αυτή είναι ευπρόσδεκτα αντίθετη με τον λόγο ενός υγειονομικού / πολιτικού συστήματος που, κατ’ εμέ, βρήκε στον Covid 19 την ευκαιρία για την εφαρμογή, με ανθρωπιστικό μανδύα, των αντι-ανθρωπιστικών σχεδίων του. Και αυτό, σύμφωνα με το αθώο σενάριο.
Δεν έχω πρόβλημα να δεχτώ, αν μου αποδειχτεί επαρκώς, ότι κάνω λάθος.
[Δεν έχω πρόβλημα να δεχτώ κατόπιν αποδείξεως, ακόμα και ότι …ο Klaus Schwab είναι καλών προθέσεων άνθρωπος].
Αφήνω ανοικτή την πιθανότητα να ανεβάσω κάποια από τα βίντεο, με θετικές ή αρνητικές επισημάνσεις, κάτι για το οποίο o κύριος Πετρόχειλος δεν έχει αντίρρηση.

Ακολουθεί η παρουσίαση του ντοκιμαντέρ από τον δημιουργό του.
Για περισσότερες πληροφορίες και παραπομπές στα επιμέρους επεισόδια, ιδού το link: http://www.youtubetranslations.gr/pandimia_parapliroforisis_article.htm

Περιγραφή του ντοκιμαντέρ

Ήδη από την αρχή της πανδημίας, πολυάριθμοι πολίτες αγανακτήσαμε με την κυβερνητική προπαγάνδα και χειριστικότητα.
Όμως χαρακτηρίζει η ειλικρίνεια και η καλή προαίρεση εμάς; Πόσο ειλικρινείς και καλοπροαίρετοι είμαστε οι ίδιοι άραγε;
Το Σεπτέμβρη του 2020 προβλήθηκε στο διαδίκτυο μια σειρά ομιλιών για την πανδημία, με τίτλο «Διεθνές Διεπιστημονικό Συνέδριο», στην οποία επαγγελματίες υγείας από το εξωτερικό, κάποιοι από αυτούς γνωστοί και επιτυχημένοι, μας περιέγραψαν το κόβιντ ως μια απλή γρίπη. Το πλήθος που παρακολουθούσε διαδικτυακά τους καλωσόρισε ένθερμα στα ζωντανά σχόλια, μια που άκουγε αυτό ακριβώς που επιθυμούσε να ακούσει.
Δύο μήνες αργότερα όμως, η πανδημία άρχισε και στην Ελλάδα, αυτή τη φορά για τα καλά. Πολλοί αρχίσαμε να ακούμε για συγκεκριμένα άτομα γύρω μας που αρρώστησαν άσχημα ή πέθαναν. Θα περίμενε κανείς τότε πως όλοι εμείς που αρχικά χαρήκαμε στη σκέψη πως δεν υφίσταται πανδημικός κίνδυνος θα αναστοχαζόμασταν την κατάσταση, προσέχοντας να μην διαδώσουμε ιδέες που θα εφησύχαζαν άλλους αδικαιολόγητα κι έτσι τυχόν θα τους έβλαπταν. Ένα παράδειγμα μιας τέτοιας ειλικρινούς και στοχαστικής στάσης είναι ο νομπελίστας βιοχημικός Michael Levitt, που δήλωσε μετανιωμένος:

«Το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν να δηλώσω, με κάπως φιλοπόλεμο τρόπο, ότι τα πράγματα θα είχαν τελειώσει στις ΗΠΑ μέχρι τα τέλη Αυγούστου [2020]. Αισθάνομαι πραγματικά άσχημα γι ‘αυτό. Δεν νομίζω ότι οι επιστήμονες πρέπει να κάνουν τέτοιες δηλώσεις. Ήταν ένα “πυγμαχικό”, πολεμικό επιχείρημα. Κάποιοι μου είχαν πει ότι έσφαλλα και σκέφτηκα:

“Δεν πρόκειται να υποχωρήσω”. Είναι ηλίθιο. Δεν φέρθηκα σωστά.»
(άρθρο: «Είναι Καθηγητής του Στάνφορντ και Νομπελίστας. Οι Επικριτές του λένε πως μας Παραπλάνησε Επικίνδυνα στο Covid».)

«Δεν είναι εύκολο όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να πιστεύουν όλες τις ανοησίες που λες. Ξαφνικά υπάρχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες και δελεασμοί απ’ όσους μπορείς να διαχειριστείς.»
                                        Michael Levitt, βραβείο νόμπελ χημείας 2013
(άρθρο: «Οι Θανάσιμες Ανοησίες του Νομπελίστα Michael Levitt».)

Κατά κωμικό μάλιστα τρόπο (κωμικό αν δεν θα ‘χε σκοτώσει κόσμο με την παραπλάνηση αυτή) ο νομπελίστας βιοχημικός είχε δηλώσει:
«Θα με εξέπληττε πολύ αν πέθαιναν στο Ισραήλ πάνω από δέκα άτομα.»
        Ποστ της Ιερουσαλήμ

Όταν πέθαναν έντεκα χιλιάδες, αντί να μιλήσει για ψεύτικες στατιστικές και για θανάτους «με» κόβιντ αντί «από», όπως κάναμε εμείς, απλά ομολόγησε την ίδια του την αφροσύνη.

Γιατί δεν παραδεχτήκαμε το λάθος μας; Γιατί συνεχίσαμε να προτάσσουμε χίλια κι ένα επιχειρήματα ως αποδείξεις για την ακινδυνότητα του Covid, όταν παντού γύρω μας βλέπαμε ανθρώπους να πλήττονται έντονα από αυτό, κι όταν σημαντικοί αντισυστημικοί γιατροί του εξωτερικού, επικριτές των κυβερνήσεων και του Π.Ο.Υ., αναγνώριζαν ήδη από την αρχή πλήρως την επικίνδυνότητά του; Γιατί παραγνωρίσαμε και τους μεν και τους δε, με επιχειρήματα σαν τα ακόλουθα;

«Το λέει ο Μπαγκντί, ο Ιωαννίδης, ο Κούβελας, ο Βόβολης, ο Αρβανίτης ή ο Μάικλ Γίντον. Πώς θα μπορούσε να σφάλλει;»
 «Τους σκοτώνουν οι γιατροί, τα νοσοκομειακά μικρόβια ή οι αναπνευστήρες»
 «Τους αφήνουν να πεθάνουν από την δίψα και την πείνα στα νοσοκομεία»
«Οι νεκροψίες δείχνουν πως δεν τους σκότωσε ο ιός»
«Επιστολή ιατροδικαστών στην κυβέρνηση αρνείται πως έχει βρεθεί ο SARS-CoV-2 και πως εντοπίζεται από όργανα. Άρα το τεστ είναι άκυρο και κορωνοϊός δεν υπάρχει»
«Το τεστ δίνει 99.8% ψευδώς θετικά αποτελέσματα. Άρα αυτός που πάει στο νοσοκομείο επειδή δήθεν έχει κορωνοϊό, είναι άγνωστο το τι έχει. Οι άνθρωποι πάντα αρρώσταιναν και πέθαιναν. Και για τις Εντατικές σάμπως κάθε χρονιά δεν γράφουν οι εφημερίδες ότι είναι γεμάτες;»
 «Η πανδημία είναι κοινωνικό/πολιτισμικό/κρατικό/υγειονομικό αφήγημα. Γιατί δεν υπάρχει κορωνοϊός σε όλες τις χώρες;»
«Οι στατιστικές ψεύδονται»
«Οι μελέτες ψεύδονται»
«10 χιλιάδες γιατροί και χίλιοι δικηγόροι λένε πως πρόκειται για απάτη, κι άρχισε διεθνής δίκη που θα αποδώσει ευθύνες»

Μέσα σε αυτή τη θύελλα των μανιασμένων ισχυρισμών, τείνει κανείς να ξεχνά πως γύρω του πραγματικοί άνθρωποι κολλάνε και δεινοπαθούν, ακόμα κι αν δεν νοσηλευτούν. Κι ενίοτε πεθαίνουν. Μετατρέπεται σε θέμα συμμόρφωσης προς τους πολλούς (ή τους λαλίστατους λίγους) να παραβλέπεις τις πραγματικές περιπτώσεις για τις οποίες ακούς γύρω σου, προς χάριν επιχειρημάτων τα οποία δεν γνωρίζεις καν πώς να ελέγξεις:

Είπε πράγματι ο Ιωαννίδης το τάδε;
Εστάλη πράγματι επιστολή από ιατροδικαστές;
Πράγματι τους σκοτώνουν τα μικρόβια αντί ο κορωνοϊός;
Πράγματι πεθαίνουν από άλλα πράγματα και «με» κορωνοϊό;

Μέσα στο κλίμα της κοινωνικής πίεσης και του αντικυβερνητικού φανατισμού, παραλείπεις τις πιο φυσικές, αυθόρμητες ερωτήσεις. Δίχως ερωτήματα, δίχως αμφισβήτηση, με μονάχα ένα θυμό και μια αντίδραση, πόσο πιθανό είναι να καταλήξεις στο σωστό συμπέρασμα;

Χρειάζεται να βάλεις τάξη. Να αναρωτηθείς και να ελέγξεις. Τούτο κάνει το ντοκιμαντέρ που έφτιαξα με τίτλο: «Πανδημία Παραπληροφόρησης». Πιάνει ένα-ένα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για να αποδείξουν πως πανδημία δεν υπήρξε, και τα ελέγχει.
Ενθαρρύνει την ανάπτυξη ενός «ανιχνευτή πιθανού ψεύδους» που μαθαίνει καταρχήν να θέτει τα σωστά ερωτήματα:

«Ποια είναι η απόδειξη; Ότι το είπε επαγγελματίας υγείας, ιολόγος ή υποδιευθυντής της Pfizer; Ποια είναι η πείρα του συγκεκριμένου ατόμου σε αυτό τον ιό; Τον έχει εξετάσει στο εργαστήριο; Δημοσίευσε επιδημιολογική μελέτη; Έχει παρουσιάσει τα ευρήματά του σε συνέδρια; Κούραρε ασθενείς;»

«Είναι αλήθεια ότι δέκα χιλιάδες γιατροί παρουσιάζουν τον κορωνοϊό ως απάτη;»
«Είναι αλήθεια πως για “επικίνδυνο ιό” μιλούν μόνο οι επίορκοι και πληρωμένοι από τον Γκέιτς;»

Το ζητούμενο είναι να ξεχωρίσεις τα ψεύδη από τις αλήθειες· να δεις τα άσπρα, μαύρα και γκρίζα σημεία.

Μου πήρε 14 κοπιαστικούς μήνες να φτιάξω ένα ντοκιμαντέρ που εξετάζει τον κάθε ισχυρισμό που στόχευε να πείσει για την μη επικινδυνότητα του ιού. Το αποτέλεσμα είναι ένα μωσαϊκό από αποκαλυμμένες πλάνες και μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση στις προϋποθέσεις της αλήθειας.

Η αλήθεια δεν βρίσκεται υιοθετώντας ένα αφήγημα – ούτε καν το «αντισυστημικό». Η αλήθεια αποκαλύπτεται σε μια ειλικρινή διανόηση που μοχθεί να δει πολύπλευρα, βαθιά, προσεκτικά και επακριβώς. Αν μια απαίδευτη, απληροφόρητη και επιπόλαιη στάση θα είχε αντίκτυπο μόνο πάνω στον εαυτό μας, θα είχαμε δικαίωμα σε αυτήν. Όμως σε μια πιθανή πανδημία ανακριβείς ή πεπλανημένες φήμες ή ισχυρισμοί θα μπορούσαν να προκαλέσουν θύματα. Σίγουρα λοιπόν δεν θα θέλαμε – δεν θα έπρεπε να θέλουμε – να τα διαδίδουμε εμείς.
Πώς γίνεται να κατηγορούμε την κυβέρνηση για τα θύματα που (ορθά) λέμε ότι δημιουργεί, όταν όμως πρόκειται να κρίνουμε αν οι δικές μας πράξεις έχουν όμοιο αποτέλεσμα, να σφυρίζουμε αδιάφορα ή να αντιδράμε δογματικά;
Και παράλληλα να ποζάρουμε κι ως ηθικά πρότυπα!

Είθε το φως της ειλικρινούς διάνοιας να μας φωτίσει.
Είθε οι πολιτικές μας αντιδράσεις να μην διακυβεύσουν την υγεία του διπλανού μας.

Είθε σε κάθε περίσταση ο σεβασμός και η στοργή προς τον άλλον να μας καθοδηγούν.

Σύνδεμος για το ντοκιμαντέρ :

https://rumble.com/c/c-614407

Σχετικά με το ντοκιμαντέρ

Σύντομη γενική περιγραφή του ντοκιμαντέρ
         Αναλυτική περιγραφή και κριτική των προωθητών της παραπλάνησης (πρώτο, δεύτερο, τρίτο , τέταρτο μέρος)
         Αποσπάσματα από τα επεισόδια: προσεχώς στο youtube
Πρώιμη θεραπεία  στο σπίτι (με σκοπό την γρήγορη ανάκαμψη και την αποφυγή νοσηλείας)

Επεισόδια

1ο: “Το είπε ο Ιωαννίδης” – και τι πράγματι είπε ο Ιωαννίδης! (43΄)
2ο: Γενετική σύσταση του κορωνοϊού: δεν έχει ανακαλυφτεί; (27΄)
3ο: Δεύτερη Δίκη της Νυρεμβέργης κι άλλα mandata (49΄) (εδώ εκδοχή που περιλαμβάνει δίκη Infowars/Alex Jones)
4ο: Αυγουστάτος / γρίπη : Η ψευδής εξομοίωση του κορωνοϊού με τη γρίπη (120΄)
5ο: Μπαγκντί για Ινδία – Δεν πέθαιναν λοιπόν από κορωνοϊό στην Ινδία; (90΄)
6ο: Νεκροψίες, διασωληνώσεις : Τι δείχνουν πράγματι οι νεκροψίες; Και δημιούργησαν οι ακατάλληλες διασωληνώσεις μια εσφαλμένη εντύπωση πανδημίας; (2h 24min)
7ο: Μάικλ Γίντον για ασυμπτωματική μετάδοση : Πόση εκπαίδευση στην επιδημιολογία έχει ο ερευνητής φαρμάκων και πρώην υποδιευθυντής της Pfizer ; Αναλυτική εξέταση των επιδημιολογικών ισχυρισμών του. (42΄)
8ο: Η πραγματική επικινδυνότητα του κορωνοϊού (70΄)

4