Και αυτό είναι κάτι. Και “αυτό” εννοώ το αποτέλεσμα της ανίχνευσης προθέσεων που, δεν μπορεί, έχουν κάνει οι ιεράρχες, πριν προχωρήσουν στην εισήγηση.
Το οποίο σημαίνει ότι μεγάλο μέρος του χριστεπώνυμου πληρώματος αποκρούει τις γελοιότητες των ΛΟΑΤΚΙ και των μιντιακών παράσιτων που προωθούν τη σχετική ατζέντα. Τα οποία παράσιτα αναμένεται να προβούν σε, μερική έστω, αναδίπλωση – μπορούν να κάνουν και αλλιώς;
Το πλήρες ρεπορτάζ εδώ.
(Visited 81 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Για να επιμένει χωρίς κανένα εμφανή λόγο σε κάτι τόσο αντιδημοφιλές ο Κούλης, προφανώς δέχεται ισχυρές πιέσεις από πάνω. Φωνή λαού vs φωνή αφεντικού..
Αυτό που γράφεις, είναι το motto συνολικά της δραστηριότητας των κυβερνήσεων της Δύσης. Δεδομένα άλλωστε, ο “λόγος” των ξεκομμένων απ΄την πραγματικότητα πολιτικών σπάνια έχει ως αποδέκτη το πόπολο. Τα άτομα λένε όσα λένε για να τα ακούσουν, ακριβώς, τα “αφεντικά”, στα οποία δίνουν μόνιμα εξετάσεις. Εξ ου και ο Άδωνις πχ. ξεσκίζεται σε βαθμό υπερβατικής ξεφτίλας για τα εμβόλια.
Ειδικά ο Κούλης, όπως “διασθάνομαι” εδώ και κάνα δίχρονο, έχει κυαλάρει / του έχουν τάξει θέση …”επίτροπου” or something σε κάποιο διεθνή οργανισμό.
* Μπάη δε ουαίη, ο λόγος που τους έπιασε η άνεση εσχάτως με τα εμβόλια και τα πρόστιμα, είναι ίσως το επερχόμενο τσιμπούκι με το προς ψήφισιν Pandemic Treaty – Μάιος. Στο πλαίσιο των υπερεξουσιών που θα δίνει στον WHO, την επόμενη φορά που θα λάχει υποχρεωτικός εμβολιασμός [ίσως πιο σύντομα απ’ ότι περιμένουμε] θα είναι …Gebregyesus’ orders χωρίς δυνατότητα “δικής μας” άρνησης. Οπότε …ας κάνουμε τώρα τους γενναιόδωρους, “απεκδυόμενοι” κάθε μελλοντικής ευθύνης.
Όπως καταλαβαίνεις, ελπίζω να πέφτεις έξω στο τελευταίο. Εδώ δεν έχω ακόμα συνέλθει από τις παρενέργειες της τελευταίας γρίπης, το υποχρεωτικό εμβόλιο με μάρανε. Ας βρούνε κάτι άλλο να παίξουν!
Κι εγώ το ελπίζω. Τυχόν αντίθετη εξέλιξη θα με θέσει under extreme pressure, και ούτε και ξέρω πώς θα αντιδράσω.
Εγώ πάντως καθημερινά κουνάω το κεφάλι και μουρμουρίζω “πού έχω μπλέξει ρε πούστη μου..”
Ναι. Ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μεγαλώσει καθιστά αδύνατο, ως προς εμένα τουλάχιστον, να αντιμετωπιστεί ΑΥΤΗ η πραγματικότητα σαν πραγματικότητα. Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού υπάρχει ένας εαυτός που επαναλαμβάνει “this is not happening, no, this is NOT happening”.