Αξίζει κανείς να το διαβάσει, για να αντιληφθεί, συνδυάζοντάς το με άλλες περιπτώσεις, τον ρόλο των προβεβλημένων ως πνευματικών ανθρώπων στην Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών. Το συνιστώ …ανεπιφύλακτα, βρίσκεται εδώ, https://www.in.gr/2020/03/03/apopsi/istoria-tou-anthropou-einai-istoria-tis-metanasteysis/ στο “δημοσιογραφικό μέσο” in.gr του κυρίου Μαρινάκη. Μεταφέρω εδώ ένα τμήμα του, εκείνο όπου ο κύριος Χωμενίδης, έχοντας πρώτα ειρωνευτεί άπαντες τους δυσανασχετούντες και αντιδρώντες σε μια ξεκάθαρη εισβολή, σχεδιασμένη με σύστημα και μέθοδο από την “φίλη και γείτονα”, αναπτύσει τα επιχειρήματά του.

Η Ιστορία του Ανθρώπου είναι η Ιστορία της Μετανάστευσης.
Το «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την Γην…» του Θεού στους πρωτόπλαστους είναι η μόνη εντολή η οποία εφαρμόστηκε ευλαβικά. Να θυμηθούμε τους απώτατους προγόνους μας που ξεκινώντας από την κοιτίδα τους – τη λίμνη Βικτωρίας μεταξύ Κένυας και Ουγκάντας, κατά τους επιστήμονες – εξακτινίστηκαν μέχρι τον αρκτικό κύκλο; Τους Ινδοευρωπαίους που κατηφόρισαν προς τη Μεσόγειο; Τους κοπιώντες και πεφορτισμένους που κατέκτησαν την αμερικανική ήπειρο, εξολοθρεύοντας τους αυτόχθονες; Οταν οι σπόροι των φυτών ταξιδεύουν με τον άνεμο αναζητώντας χώμα και νερό, οι άνθρωποι θα καθηλωθούν σε ένα γεωγραφικό σημείο; Αμα σηκώσεις τοίχο, θα σκάψουν λαγούμι. Αμα τους μπουντρουμιάσεις, θα αποδράσουν. Και αν τους εξηγήσεις προσκομίζοντας ατράνταχτα στοιχεία ότι ο προορισμός τους πόρρω απέχει από την Εδέμ που φαντασιώνονται, δεν πρόκειται να σε πιστέψουν. Και πληγιασμένοι και παστωμένοι ακόμα στο ψυγείο μιας νταλίκας, θα φτάσουν ζωντανοί ή νεκροί στο τέρμα. Πείσμα και προσαρμοστικότητα, τα ανεκτίμητα προικιά του ανθρώπου…
Ο Ουμπέρτο Εκο είχε γράψει ότι το 2050 η Ευρώπη θα έχει το χρώμα του café au lait. Του καφέ με γάλα. Δεν απαιτείται διδακτορικό, αρκεί να ρίξεις μια ματιά στους δείκτες γεννητικότητας. Στον Νίγηρα κάθε γυναίκα αποκτά 7 παιδιά. Στο Αφγανιστάν 4,6. Στην Ελλάδα 1,4. Ο πάλαι ποτέ «Τρίτος Κόσμος» εκρήγνυται πληθυσμιακά και διεκδικεί περισσότερο – και περισσότερο, και περισσότερο! – ζωτικό χώρο. Το να κραδαίνεις τίτλους κυριότητας και απαγορευτικά εισόδου σε καθιστά αστείο. Οι «εισβολείς» έχουν περάσει διά πυρός και σιδήρου, έχουν μάθει να στύβουν την πέτρα, ενώ εσύ εξ απαλών ονύχων βουλιάζεις μες στον καναπέ και στα προβλήματα πολυτελείας σου.
«Η Ευρώπη διαθέτει υψηλό πολιτισμό, ανεκτίμητη πνευματική παράδοση, ζηλευτούς θεσμούς!». Θαυμάσια. Αντί να ματαιοπονείς συνεπώς αποκρούοντάς τους ή να γκετοποιείς εκ προοιμίου τούς νεοφερμένους, κάνε τα αδύνατα δυνατά ώστε να τους εντάξεις. Να μεταλαμπαδεύσεις το πνεύμα σου. Φτιάξε σχολεία για ανηλίκους και ενηλίκους, δομές υγείας και πρόνοιας, φρόντισε να αισθανθούν το συντομότερο την πατρίδα σου πατρίδα τους. Δεν επικαλούμαι τα ευγενή αισθήματα, σε καλώ να αντιληφθείς το συμφέρον σου. Από εκείνους εξαρτάται η ευμάρειά σου – εκείνοι θα λύσουν μεσοπρόθεσμα το ασφαλιστικό σου πρόβλημα. Ανοιξε αγώνα διμέτωπο ενάντια στις προκαταλήψεις και των παλιών και των καινούργιων πολιτών.
Πώς; Είναι μουσουλμάνοι – έχουν θρησκεία και τρόπο ζωής ασύμβατο με τον δικό μας; Πόνταρε στα σημεία επαφής. Πάψε να δαιμονοποιείς τη διαφορά, καλλιέργησε την ανεκτικότητα και τη σχετικοποίηση. Αφησε την ανωτερότητά σου, πνευματική και ηθική, να αποδειχθεί στην πράξη.
«Ελληνες οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες». Αντί να λιβανίζουμε τη φράση του Ισοκράτη, καιρός να την κάνουμε πράξη.

Μια πρώτη παρατήρηση αφορά στην προχειρότητα με την οποία αντλούνται τα κλισέ απ’ το πανέρι των μικροπωλητών της Παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται για “επιχειρήματα” με τα οποία δεν θα άξιζε να ασχοληθεί κανείς, αν ο εν λόγω δεν είχε φτάσει, στην Ελλάδα του 2020 μ.Χ. να λιβανίζεται για το “πνευματικό του ανάστημα”. Με επιφανή λιβανιστή τον …Κωνσταντίνο Μπογδάνο, που οραματιζόταν πρόσφατα τον Χρήστο Χωμενίδη …Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας…
Ας ξεκινήσουμε με το αρχικό περί …θεϊκής εντολής, η οποία αναφερόταν φυσικά σε μια …παρθένα Γη, έτοιμη προς κατοίκηση. Όχι σε μια ήδη κατοικημένη από πληθυσμούς άξιους για εκτόπιση. Αυτό ασφαλώς αφορά και τους … απώτατους προγόνους μας που ξεκινώντας από την κοιτίδα τους – τη λίμνη Βικτωρίας μεταξύ Κένυας και Ουγκάντας, κατά τους επιστήμονες – εξακτινίστηκαν μέχρι τον αρκτικό κύκλο… Ένας μαθητής της 5ης δημοτικού, λίγο πιο έξυπνος απ’ το “σοφό παιδί”, θα επισήμαινε ότι οι εν λόγω, …εξακτινούμενοι, δεν εκτόπιζαν γηγενείς πληθυσμούς, γιατί απλούστατα τέτοιοι δεν υπήρχαν.
Δεν περιμέναμε απο τον Ουμπέρτο Έκο να μας μιλήσει για την Ευρώπη που το 2050 θα έχει χρώμα φραπόγαλου. Παρόμοιες θεωρίες ακούγονται και αντίστοιχα σχέδια εκπονούνται απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα [αν δώσει ο Θεός και εξελιχθεί αισίως η παρούσα κατάσταση, θα κάνω ένα μεγάλο αφιέρωμα στους προδρόμους διαφόρων σημερινών “σε πλήρη εκδήλωση” ρευμάτων, συμπεριλαμβανομένης της Παγκοσμιοποίησης]
Είναι γνωστό το επιχείρημα περί “γερασμένων” κοινωνιών της Δύσης, το δημογραφικό πρόβλημα των οποίων έρχονται να λύσουν οι αθρόες μεταναστευτικές ροές. Το κρίσιμο ερώτημα που εξ αυτού προκύπτει, ως προς το μεταναστευτικό, είναι: προτιμάει κάποιος την αντιστροφή του δημογραφικού προβλήματος μέσα από την ενίσχυση του πληθυσμού της χώρας με πολιτικές που θα ξαναδίνουν νόημα και προοπτική στη δημιουργία οικογένειας και στην απόκτηση παιδιών; Ή προτιμάει την αντικατάσταση του υπάρχοντος πληθυσμού με ένα …ετερόκλητο σύνολο αλλότριων πληθυσμών, πράγμα που εγγυάται μια χώρα / βαβέλ, πλήρως γκετοποιημένη; Και κυρίως: γιατί προτιμάει το ένα από το άλλο;
Το φοβερό περί Ιστορίας της ανθρωπότητας που “είναι η μετανάστευση”, θέλει να μας πει, υποθέτω, ότι η ιστορία δεν είναι εκείνο που έχουμε διαβάσει. Τα επιτεύγματα του εδραίου ανθρώπου, εκείνου που από τη νομαδική περνάει στην αγροτική και στη συνέχεια στην αστική οργάνωση της ζωής φαίνονται να αγνοούνται από τον spokesman της ιστορίας κύριο Χωμενίδη.
Οι μετακινήσεις των πληθυσμών εκλαμβόνονται ως …φυσικό γεγονός, σύνηθες στην ανθρώπινη ιστορία, το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την δέουσα ουδετερότητα. Ωστόσο, από το πλαίσιο του φυσικού γεγονότος αφαιρείται εδώ εντέχνως η, επίσης καταγεγραμμένη από την ιστορία, ενόχληση του αυτόχθονα.
Με άλλα λόγια, από το κλασικό δίπολο “δράση-αντίδραση” επιλέγουμε αποκλειστικά τη “δράση”, και τη βαφτίζουμε “φυσικό γεγονός”, βαφτίζοντας την αντίδραση …κάτι άλλο. “Ρατσισμό” ας πούμε… υιοθετώντας ανενδοίαστα την οπτική γωνία του κατακτητή και το “ουαί τοις ηττημένοις”. Και βέβαια μέσα από το άθυρμα των κλισέ που μιμείται τον θεωρητικό λόγο, δεν θα έλειπε η γνωστή ατάκα του Ισοκράτη που η απόσπασή της από το πλαίσιο του “Πανηγυρικού”, διαστρεβλώνει την αληθινή της ερμηνεία: ο Ισοκράτης μιλά για την αθηναϊκή παιδεία που γίνεται συνώνυμη της “ελληνικής ταυτότητας”, αναφερόμενος στους προερχόμενους από άλλες ελληνικές πόλεις. Όχι σε “βαρβάρους”. 
Ο κύριος Χωμενίδης παρέχει θεωρητικό υπόβαθρο αντάξιο των πολιτικών που υποστηρίζει: του κυρίου Βαρουφάκη, του Γραφείου Τύπου και της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμα και αυτή, την ύστατη στιγμή …καλωσορίζουν “μετανάστες”…