[Απο Πρώτο Θέμα]
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Pfizer, Αλμπέρ Μπουρλά δήλωσε το Σάββατο ότι ένα ετήσιο εμβόλιο για την COVID-19 θα ήταν προτιμότερο από τις συχνότερες αναμνηστικές δόσεις για την καταπολέμηση της πανδημίας.
Το εμβόλιο των Pfizer/BioNtech έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό έναντι σοβαρής νόσησης και θανάτου από τη ραγδαίως μεταδιδόμενη παραλλαγή Όμικρον, αλλά λιγότερο αποτελεσματικό στην πρόληψη της μετάδοσης.
Σε συνέντευξή του στο N12 News του Ισραήλ, ο Μπουρλά ρωτήθηκε εάν “βλέπει” πιθανή χρήγηση αναμνηστικών δόσεων κάθε 4-5 μήνες σε τακτική βάση: “Αυτό δεν θα είναι ένα καλό σενάριο. Αυτό που ελπίζω είναι ότι θα έχουμε ένα εμβόλιο που θα πρέπει να κάνει κάποιος μία φορά το χρόνο”, είπε ο Μπούρλα.
“Μία φορά το χρόνο – είναι πιο εύκολο να πείσεις τους ανθρώπους να το κάνουν. Είναι πιο εύκολο για τους ανθρώπους να θυμούνται. Έτσι, από την άποψη της δημόσιας υγείας, είναι μια ιδανική κατάσταση. Ψάχνουμε να δούμε αν μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα εμβόλιο που να καλύπτει την Όμικρον και να μην ξεχνά τις άλλες παραλλαγές και αυτό θα μπορούσε να είναι μια λύση”, είπε ο Μπουρλά.
Ο Μπουρλά είπε ότι η Pfizer θα μπορούσε να είναι έτοιμη να υποβάλει αίτηση για έγκριση για ένα επανασχεδιασμένο εμβόλιο για την καταπολέμηση της Όμικρον και να το παράγει μαζικά, μόλις τον Μάρτιο.

Ο κύριος Μπουρλά απορρίπτει το σενάριο των 3-4 δόσεων ανά έτος [για το οποίο οι “ειδικοί” μας προετοιμάζουν] γιατί συνειδητοποιεί, μετά από ανάλυση στοιχείων, ότι τα έσοδά του από την μια ετήσιας δόσης [κάποια δις όσο να’ναι] θα είναι υψηλότερα από εκείνα μιας σταθερής τριπλέτας plus [ελάχιστα, έως και τίποτα απολύτως].
Μέσα από αυτό το χαοτικό “ήξεις – αφήξεις”, η υπόθεση εξελίσσεται σε αγώνα διατήρησης στοιχειώδους ισορροπίας και διαύγειας. Νικητές θα βγουν εκείνοι που θα περισώσουν κάτι από αυτές, πείθοντας περί αυτού τον κόσμο.
Αυτό, με την προϋπόθεση βεβαίως ενός κόσμου που εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για έννοιες όπως “ισορροπία” και “διάυγεια”, πράγμα το οποίο σημαίνει κατ΄αρχήν …διάθεση ανυπακοής στα βασικά διαφημιστικά / προπαγανδιστικά κελεύσματα [“έλα τώρα”, “ζήσε τη στιγμή” κοκ.].
Γιατί από ένα σημείο και μετά, βλέποντας φερ’ ειπείν την κυριαρχία της Γεωργίας στο “δημόσιο διάλογο” σκέφτεσαι ότι άνθρωποι όπως οι Αρβανίτης, Κούβελας, αρχίζουν να θυμίζουν κάτι από …animal rights activists : τα δύστυχα ζώα μπορεί να υποφέρουν από συγκεκριμένες πρακτικές, αλλά …ούτε το ξέρουν, ούτε ιδέα έχουν του ποιος μάχεται γι’ αυτά, ούτε και τρόπο να τον υποστηρίξουν.