Αίφνης, από το Mea Culpa του Μπογδάνου αχτίδα ελπίδας εξεπρόβαλε : “σε …1 χρόνο θα είμαστε χωρίς μάσκες”. Η “αισιόδοξη” φράση του καθηγητή Γώγου ισοδυναμεί με εντολή στον αναγνώστη, συνοδευόμενη από ανάλογο [=αισιόδοξο] ενσταντανέ του ειδικού * το οποίο λες και ξεπήδησε από lifestyle κωλοφυλλάδα των ’90s. Και εγγράφεται στο ίδιο κόνσεπτ βιασμού της λογικής με το εμβόλιο, που ήταν “το πρωτοχρονιάτικό μας δώρο” : αν στη διάρκεια του ’20 ο “πολίτης” όφειλε να τρέμει σύγκορμος χωρίς συγκεκριμένο λόγο, το 2021 είναι η χρονιά που οφείλει, άνευ λόγου ξανά, να αισιοδοξεί. Εξαιρούνται όσοι θεωρούν όντως αισιόδοξη προοπτική το “ένα χρόνο ακόμα με μάσκες”.
Υπάρχει επίσης μια “μικρή” ανακολουθία ανάμεσα στις δηλώσεις του κυρίου Γώγου και τα γεγονότα όπως εξελίχθηκαν. Το ότι προορίζεται να χαθεί στον ωκεανό των ανακολουθιών και των ψεμάτων, ας μη μας εμποδίσει να την επισημάνουμε: η περίφημη συνεδρίαση της επιτροπής που θα …εξέταζε τα δεδομένα για να λάβει αποφάσεις, τοποθετείται απ’ τον κύριο Γώγο για αύριο Δευτέρα. Η κυβερνητική απόφαση για σκληρότερο lockdown ανακοινώθηκε ήδη εχθές, Σάββατο.

* με την επιστήμη να χαρίζει απλόχερα τα δώρα της, οι “ειδικοί” θα γίνονται πιο οικείοι, πιο ανθρώπινοι, θα ξεναγούμαστε στα σπίτια τους, θα μαθαίνουμε τι μουσική ακούν και τι βιβλία διαβάζουν.